Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De tweede vrouw van Jan Wolkers

Jan Wolkers (1925 - 2007) trouwde in 1947 met Maria de Roo.
In 1948 werd hun zoon Eric geboren. In 1949 werd hun dochter Eva geboren, die in 1951 door een badongeluk is overleden. In 1953 werd hun zoon Jeroen geboren.

Jan was te vroeg in het huwelijksbootje gestapt, want hij had zijn wilde haren nog lang niet voldoende uitgeleefd. Bovendien was de kunstenaar in hem moeilijk met het brave huisvaderschap te combineren. Zijn artistieke vulkaan moest eerst nog vele keren volop uitbarsten, om later wel in alle rust privé en werk te kunnen combineren. Toen hij in 1981 met Karina Gnirrip trouwde en zij datzelfde jaar de tweeling Bob en Tom kregen, braken er rustiger tijden aan, vooral in een voormalige burgemeesterswoning op het idyllische Texel.

In 1956 ontmoette Jan Annemarie Nauta in Café Reynders aan het Leidseplein. Hij had haar ook in tramlijn 25 gezien en in de buurt zien lopen. Ze woonden beiden in de Rivierenbuurt in Amsterdam. Haar grote, bruine ogen waren 'net goud' en hij was meteen verkocht. In bioscoop De Uitkijk keek hij steeds naar haar. Zij was net 18 jaar en hij was 30 jaar. Haar vader was de rijke auto-onderdelen-handelaar Jan Nauta uit Leeuwarden en haar moeder was Fokje. Annemarie had letterlijk een grote mond, ze had rood haar en sproeten in haar nek. Ze vond zichzelf lelijk. Ze was wild, jongensachtig en rebellistisch. Ze daagde de leraren uit, ze sprak iedereen tegen en ze ging onverstoorbaar haar eigen gang. Ze spiegelde Jan perfect.

In Leeuwarden werd Annemarie van twee HBS-en afgestuurd, waarna ze door haar moeder naar de vormingsklas van de huishoudschool aan het Zandpad in Amsterdam werd gestuurd. Daarna ging ze naar de mode-academie Van Braam & Wibaut. Ze kon echter niet goed tekenen en dus werd dat niks. Ze ging wel veel uit en zo ontmoette ze Jan in Café Reynders. Ze woonde op een kamer in de Uiterwaardenstraat, op korte loopafstand van Jans atelierwoning in de Zomerdijkstraat. Jan was nog getrouwd met Maria de Roo, met wie Annemarie het heel goed kon vinden. Maria en de kinderen bleven in het huis van Jan wonen, ook na het huwelijk met Annemarie. De moeder van Annemarie vond Jan te min voor haar dochter. Ze zei: 'Wat moet je met zo'n artiest?'

In november 1969 verscheen Jan's populaire roman 'Turks fruit'. Olga, de hoofdpersoon, is gebaseerd op Annemarie. Met Olga's kanker en overlijden symboliseerde Jan zijn rouwproces na het verbreken van de relatie met haar. In 1956/1957 schreven ze elkaar heftige liefdesbrieven, die wel door Jan zijn bewaard, hoewel hij zei, dat hij ze had verbrand. Jan kon nauwelijks iets wegdoen, dus is het merkwaardig dat hij de eerste typoscripten van zijn romans wel vernietigde. Annemarie vond 'Turks fruit' kwetsend. Ze verweet Jan dat ze haar met Olga in haar blote kont had gezet, dat hij haar geregeld in het gezicht had geslagen en dat hij Olga uit wraak had laten sterven. Ze zei, dat hij teveel stuiverromannetjes had gelezen, waarin de hoofdpersoon vaak sterft. Heel rancuneus van haar, want Jan las liever de wereldliteratuur.

Jan zei, dat hij veel vrouwen heeft gekend en dat Olga een combinatie van een aantal vrouwen is. Een echte Olga heeft nooit bestaan. Annemarie dacht, dat hij meer verdriet had over het verlies van zijn muze, dan over het vertrek van zijn vrouw. Jan had met Olga zijn muze verbeeld.
In het laatste levensjaar van Jan zei hij tegen zijn biograaf Onno Blom: 'Olga, c'est moi!', met een knipoog naar de beroemde uitspraak van Gustave Flaubert over Madame Bovary. Er is een luxe editie van de biografie over Jan Wolkers van Blom te koop voor 140 euro, met afbeeldingen van al zijn kunstwerken. De oplage is gelimiteerd 2000 stuks. Ik heb het inmiddels vastgehouden en besnuffeld bij boekhandel Verkaayk in Gouda.

In het voorjaar van 1960 flirtte Annemarie in Restaurant Bali in de Leidsestraat met een zakenpartner van haar ouders. Op straat heeft Jan haar daarom bont en blauw geslagen en ze moest naar de oogarts. Bijna niet te rijmen met die softe grijsaard in zijn achtertuin, die zo poeslief over slakken en zo kon vertellen. Jan bedreef dagelijks zeven keer de liefdesdaad met Annemarie, wat wel veel zegt over zijn testosterongehalte. Dat vermoeide Annemarie wel eens. Gelukkig heeft hij die seksuele drift gesublimeerd tot hoge literatuur en uitzonderlijke kunstwerken. Annemarie vluchtte na die choquerende mishandeling naar haar ouders in Leeuwarden en ze kwam nooit meer bij hem terug.

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: idool

3.8 met 4 stemmen 2.760



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)