Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over ziekte

Euthanasieverklaring.

Een vaak onbesproken onderwerp en het komt pas ter sprake als de nood aan de man of vrouw is!
Wat is het geval: meneer Smit - natuurlijk niet zijn echte naam - kreeg afgelopen jaar kanker. Een rot ziekte maar vaak te behandelen, echter niet bij meneer Smit! Nee die was de klos, die kreeg begin dit jaar in twee zinnen te horen dat hij zijn zaakjes in orde moest maken en niet lang te leven zou hebben....

Ehhh, hoe lang denkt U dokter? Nou Meneer Smit, niet veel meer dan twee maanden. Als je dit bericht krijgt dringt het, denk ik, niet meteen door tot in alle hoeken en gaten van je brein, zoveel is wel duidelijk! Meneer Smit vertrekt, met het bericht galmend in zijn hoofd: twee maanden, twee maanden....

Wat zijn twee maanden!? Twee maal dertig dagen, met een beetje geluk een dag extra als de maand er 31 heeft! Dan houdt het op voor hem. Familie heeft hij niet meer, op die ene dochter na, die zich de benen uit het lijf loopt voor hem en wanneer ze samen thuis zitten, na praten over wat hem dan te wachten staat zegt hij: ik wil niet lijden hoor. Dochterlief zegt: papa, je hoeft ook niet te lijden, maar dan moeten we nu wel actie ondernemen, door een euthanasieverklaring op te laten stellen!

Paps kijkt haar aan en zegt: het is niet zo dat ik dood wil, maar als het zo ver is, wil ik geen kasplantje worden, dus die verklaring moet worden geregeld! Aldus geschiedde!

Nou nam de natuur meneer Smit een beetje in de maling en dat deed de kanker dus ook, want die twee maanden werden er heel wat meer! Oh de kanker stopte niet, niks hoor die groeide verder en verder en nog verder!

Zijn toch al niet zo zonnige humeur leed er ook onder en het werd een lastige en moeilijke periode, zeker voor de dochter die alles aan moest horen, maar ja, je zegt tegen paps natuurlijk niet: hou eens even op, wetend dat hij er mopperend en wel, binnenkort niet meer is, nee je slikt je frustraties in! Natuurlijk zou ik bijna zeggen!

En net als alles een klein beetje rustig is, komt er een telefoontje dat paps niet goed geworden is, dat hij met spoed naar het ziekenhuis moet, men denkt een beroerte maar het blijkt een gigantische hersenbloeding te zijn! Dan zegt de dochter tegen de behandelende arts die net heeft laten weten dat paps is uitbehandeld, we hebben een verklaring omtrent euthanasie!

De arts die het onderzoek nog eens nadoet zegt haar: gaat U die maar halen dan! Dochter haalt het papier op en komt er mee terug in het ziekenhuis, alwaar paps inmiddels slapende gehouden wordt, omdat zijn hersens een dusdanige opdonder hebben gehad dat hij niet meer (bijna niet) te handhaven is!

Men brengt hem onder op de psychiatrische afdeling, omdat hij zo raar doet, jawel, hij wordt vastgebonden ook nog! Mensonterend! Als dochter bij paps zit en zachtjes zegt: pap ik ben er hoor, knikt hij door zijn slaap heen, immers herkent hij haar stem. Dan vraagt ze: heb je pijn pap? Weer een knikje, inmiddels is de schade duidelijk, communiceren zit er niet meer in!

Dochter loopt naar de arts, geeft hem de verklaring omtrent de euthanasie, de man werpt er een blik op en zegt dan: nou dat doen we hier niet, want meneer is niet meer in staat om JA te zeggen!

He? Nee natuurlijk is hij dat niet, meneer Smit zit vol kanker, meneer heeft een enorme hersenbloeding gehad en de dokter zegt, met de euthanasie verklaring in zijn hand: meneer kan geen JA meer zeggen?

Wat is dit voor idioot gedoe!? Hoe doen ze dat dan bij coma-patiënten? Wat heeft een verklaring voor zin als die niet wordt uitgevoerd of nageleefd? Meneer wordt slapend gehouden, tot de rest van zijn lichaam er ook mee op houdt! Orgaan voor orgaan moet blijkbaar stuk voor stuk ermee stoppen voor dat men...het is bij de beesten af!

Wie zegt haar dochter, dat paps slapend en wel nu geen pijn heeft? Wie zegt dat dit is wat hij voor ogen had!? Vastgebonden, in een pamper in een bed, op een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis! Ik hoop intens, dat voor de dochter het niet te lang duurt, maar voor haar paps hoop ik dat dit mensonterende bestaan snel voorbij is!

Want ik vraag me af: als je een euthanasieverklaring hebt ondertekend terwijl je nog helder van geest was, waarom daar geen gevolg aan gegeven wordt! Hoe ver mag dit gaan!?

Schrijver: An Terlouw, 10 december 2018


Geplaatst in de categorie: ziekte

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 289



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)