Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Na- en aanpraten

Mijn vrouw, die veel digitaal nieuws volgt, stuurde mij, een poosje geleden alweer, een heel aardig en belanghebbende artikel door van mevrouw Barbara Ehrenreich (winnares Erasmusprijs 2018) met de mededeling van: die vrouw beweert precies hetzelfde wat jij altijd zegt.
Natuurlijk voel je je dan enigszins gevleid en ben je nieuwsgierig. En inderdaad die dame omschreef precies wat ik mijn vrouw altijd voorhoud.
Mijn vrouw is ook een beetje een type dat veel met gezonde voeding en alternatieve middeltjes probeert allerlei kwaaltjes te bestrijden of te voorkomen. Haar goed recht, maar ik geloof daar niet altijd in. Dan is zeewier weer goed, dan beloven nootjes je het eeuwige leven. En natuurlijk sla, sla is zo onderhand het basisvoer met bulgur, speltbrood (mag nog even – brood komt ook bijna in het verdomhoekje terecht), tarwekiemen, tahoe en al dat andere niet te pruimen spul.
Hoe vaak ik er ook kanttekeningen bij plaats in de trant van: ‘Lieve schat, we zijn geen konijnen,’ of ‘besef je wel dat konijnen helemaal niet zo oud worden van al dat vegetarische gedoe?’ Het helpt niet, ze gaat er stug mee door en van mij mag ze zolang ik er geen last van heb.
Gelukkig is ze niet zo gek om zich te gaan storten op yoga
( nou goed thuis dan een beetje –in stilte en het kan echt geen kwaad), maar gelukkig slijt ze haar dagen niet in een sportschool en hoeft ze geen echte diëten te volgen, ze is behoorlijk slank (iets te) en zou juist wel wat dikker mogen worden.
Maar goed die mevrouw Ehrenreich wijst terecht op die gezondheidsdrift, die zo erg doorslaat, dat toen ze een keertje boter op haar boterham smeerde, haar vriendin haar erop wees hoe slecht dat wel niet was. Waarop zij zei: ‘daar is boter voor bedoeld hoor.’
Maar het gaat nog verder als er weer een bekend persoon op jongere leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige heeft verlaten. Bekijkt men z’n levenswandel en concludeert dat ja, als zoveel rookt en zoveel drinkt en aan zoveel stress onderhevig bent, dan kun je dat ook een beetje verwachten.
Dat is natuurlijk heel veel beetjes waar. Maar als iemand wat gevulder is, dan is men al geneigd zo iemand ook al het stempel ‘eigen schuld dikke bult’ op te plakken.
Deze dame kreeg het advies toen bleek dat ze kanker had, om vooral positief in het leven te blijven. Ze kon dat echt niet opbrengen en zag allerlei doemscenario’s voor ogen verschijnen. Gelukkig was het al weer twintig jaar geleden. Het griezelige is dat als iemand het niet redt dan wordt er al gauw gezegd – ja maar hij of zij zag het ook niet positief in. Weer een beetje dat ‘eigen schuld dikke bult’ idee, waar we tegenwoordig zo verdraaid goed in zijn geworden.
Natuurlijk positief in het leven staan is vermoedelijk altijd beter, maar geen garantie.
Maar de dame die onder andere celbiologe is ,weet dat er nog zoveel in ons lichaam plaatsvindt, waar we nog geen verklaring voor hebben.
We sturen ruimtesondes naar de achterkant van de maan en maken foto’s van hemellichamen die tot in de eeuwigheid onbereikbaar voor ons zullen blijven.
Maar het heelal in ons lichaam is vooralsnog nog lang niet in kaart gebracht.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 9 februari 2019


Geplaatst in de categorie: welzijn

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.623



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)