Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Jouw goddelijke klanken blijven weergalmen

(voor Maria Callas (1923 - 1977))

Je bent geboren als Maria Anna Sofia Cecilia Kalogeropoulos op 2 december 1923 in het Flower Hospital in New York. Jouw Griekse ouders waren Elmina Evangelia Demes en George Kalogeropoulos. Jouw moeder had liever een zoon gewild en ze heeft vier dagen niet naar jou gekeken. Jouw vader heeft de achternaam in Callas veranderd. Jouw ouders hadden een slecht huwelijk. In 1917 was jouw oudere zus Yakinthi geboren en in 1920 jouw oudere broer Vassilis, die in 1922 door meningitis overleed. Jullie woonden op 192 Nd Street in Washington Heights, Manhattan. George was jouw moeder ontrouw en jij moest van jouw moeder vanaf jouw vijfde zingen, wat jij haatte. Je voelde jezelf als kind lelijk, vet, onhandig, ongewenst en niet populair gemaakt door jouw moeder. Zij heeft jouw kindertijd verpest, want je moest zingen en geld verdienen, enkel haar tot nut zijn. In 1937 vertrok jouw moeder met Yakinthi en jou naar Athene.

In de Tweede Wereldoorlog dwong jouw narcistisch gestoorde moeder jou om met Italiaanse en Duitse soldaten aan te pappen om zo aan geld en voedsel te komen. Deze prostitutievorm kon je jouw moeder nooit vergeven en na een reis met haar naar Mexico verbrak je het contact met haar voorgoed. In 1937 kreeg je in het Nationaal Conservatorium zangles van Maria Trivella en daarna kreeg je twee jaar les van de Spaanse coloratuur-sopraan Elvira de Hidalgo aan het Conservatorium van Athene. Elvira heeft voornamelijk jouw stem gevormd. Je bleef haar altijd volop dankbaar. Zij had jou de technieken van de Bel Canto geleerd, door de stem o.a. licht en flexibel te houden. Je ging wel tien uur per dag naar het conservatorium. Je begon met bijrollen in de Griekse Nationale Opera in Kallithea.

In februari 1941 debuteerde je in de operette 'Boccaccio' van Franz von Suppé. Je was Beatrice. In augustus 1942 speelde je in het Olympia Theater als Marta de hoofdrol in de opera 'Tiefland' van Eugen d'Albert. Je werd volop bejubeld en een Godsgeschenk genoemd, zelfs door jouw collega Anna Remmoundou, die jou eerder had bespot en uitgelachen. In 1944 speelde je in het Odeon van Herodes Atticus Leonore in 'Fidelio' van Beethoven. Volgens Friedrich Herzog 'steeg je tot de meest sublieme hoogten'. Op 14 september 1945 verliet jij Griekenland, 56 optredens rijker. In Amerika was de hereniging met jouw vader en kreeg je veel bijval van de tenor Edward Johnson. Via de tenor Giovanni Zenatello kwam je in Verona terecht, waar je in de Arena di Verona debuteerde in 'La Gioconda' van Ponchielli.

In 1949 trouwde je met de rijke industrieel Giovanni Battista Menighini. In 1949 debuteerde je in Buenos Aires, in 1952 in Londen en in 1954 in Chicago. In 1949 speelde je in het Teatro La Fenice Elvira in 'I puritani' van Bellini, wat een topprestatie was, omdat je in korte tijd Margherita Carosio verving. Je volbracht een vocaal wonder. Via de dirigent Tullio Serafin zong je Isolde in 'Tristan und Isolde' van Wagner. In 1953-1954 verloor je 36 kilo en werd je een slanke dame. Je zong ook in opera's van Donizetti, Cherubini, Rossini, Verdi, Gluck, Bizet, Puccini, Haydn, Kalomiris, Boito, Spontini en Giordano. In 1957 ontmoette je de scheepvaartmagnaat Aristoteles Socrates Onassis tijdens een fuif van de roddeltante/schrijfster Elsa Maxwell, na een optreden in 'Anna Bolena' van Donizetti. De 16 jaar oudere Aristoteles en jij kregen een seksuele affaire en in november 1959 verliet jij jouw man Giovanni. In juni 1960 scheidde Aristoteles van zijn vrouw Athína Mary Livanos.

In 1966 ben je officieel van Giovanni gescheiden. Hij hield meer van jou als operazangeres, dan van jou als mens. Net als jouw moeder, die niet echt van jouw ware zelf hield en die jou zelfs chanteerde en geld van jou eiste toen je zoveel roem en rijkdom had vergaard. In 1968 verliet Aristoteles jou en koos hij voor Jacqueline Kennedy, al ontmoette je hem nog geregeld in Parijs, waar je de laatste jaren van jouw leven veelal geïsoleerd leefde. Jacqueline en Aristoteles zijn op 20 oktober 1968 getrouwd. Je was perfectionistisch en je begreep zelf niet waar jouw instinctieve, diepgewortelde zangtalent vandaan kwam. Deze onwetendheid vond je zeer vreselijk. Aristoteles overleed op 15 maart 1975 in Neuilly-sur-Seine. Hij is op zijn eiland Skorpios begraven, in een mausoleum naast een kapel, waar zijn kinderen Alexander en Christina ook zijn begraven. Zijn kleindochter Athína Hélène Onassis is zijn enige erfgename en een vrijgezellin.

Op 16 september 1977 overleed jij door een hartaanval op 36 Avenue Georges-Mandel te Parijs. Je werd 53 jaar en je bent op Père-Lachaise gecremeerd. In de lente van 1979 is jouw as over de Ionische Zee verspreid, voor de kust van Skorpios, zoals jij graag wilde. Als as die aanspoelde en zich zodoende voor eeuwig verenigde. Als een wonderschone stem van de Moedergodin in jou.

Schrijver: Joanan Rutgers, 11 januari 2020


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)