Met een ziek lijf de dood doodgestoken
(voor René Crevel (1900 - 1935))
Je bent geboren op 10 augustus 1900 in Parijs. Binnen jouw burgerlijke familiekring had je een traumatische, religieuze opvoeding. Op jouw veertiende zat je in een moeizame levensfase en kreeg je ook nog eens te kampen met de zelfdoding van jouw vader, die zichzelf heeft opgehangen. Je studeerde literatuur en rechten aan de Sorbonne in Parijs. Op de Sorbonne ontmoette je Marcelle Sauvageot (1900, Charleville - 1934, Davos), die de hoofddocente literatuur was. Zij overleed door tuberculose. Je ontmoette de anti-fascistische schrijver/dichter André Robert Breton (1896 - 1966), die tijdens de Eerste Wereldoorlog op een neurologische afdeling in Nantes werkte, waar hij de schrijvers Alfred Jarry en Jacques Vaché ontmoette. Vaché pleegde op 6 januari 1919 zelfdoding in Nantes door een overdosis opium. Hij werd 23 jaar.
Breton is het meest door Vaché beïnvloed, vanwege zijn asociale gedrag en zijn onverschilligheid, o.a. jegens de gevestigde, artistieke traditie.
André Breton was getrouwd met Simone Kahn en hij woonde aan de Rue Fontaine 42 in Pigalle, Parijs. In 1921 werd jij lid van de surrealistische beweging, maar in oktober 1923 werd jij uit de beweging gezet, want Breton vond dat jouw homoseksualiteit de beweging had beschadigd. Een behoorlijk gestoorde kronkelgedachte van hem. Dat was overigens voor de opbloei van het surrealisme. Je werd een aanhanger van Tristan Tzara en de Dada-beweging. In 1924 verscheen jouw debuutroman 'Détours'. In december 1924 verscheen het eerste nummer van het surrealistische tijdschrift 'La Révolution surréaliste', waarin Breton vroeg: 'Suicide: Is It a Solution?'. Jij was één van de mensen, die met ja antwoordde. Je schreef: 'Het is waarschijnlijk de meest correcte en meest ultieme oplossing.' In 1925 verscheen jouw roman 'Mon Corps et moi', in 1926 'La Mort difficile', in 1927 'Babylone', in 1928 'L'Esprit contre la raison' en in 1929 'Étes-vous fous?'. Veel van jouw romans gaan over jouw innerlijke onrust, vanwege jouw biseksualiteit. In 1926 kreeg je de diagnose tuberculose en begon je morfine te gebruiken.
In februari 1929 werden Leon Trotski, zijn vrouw Natalia Sedova en hun oudste zoon Lev Sedov naar Turkije verbannen en dat vormde voor jou de aanzet om jezelf opnieuw bij de surrealisten aan te sluiten. Je was trouw aan Breton en je vocht ervoor om de communisten en de surrealisten te verenigen. In december 1929 verscheen het twaalfde en laatste nummer van 'La Révolution surréaliste', waarin Breton zijn tweede Surrealistische Manifest publiceerde. De paus met zijn verderfelijke instituut was neergesabeld en de seksuele perversie, zoals van Markies de Sade, had belangstelling geoogst. Jij had een liefdesrelatie met de schrijver/schilder/pianist Eugene McCown (1898 - 1966), die je in de winter van 1923-1924 ontmoet had. Eugene kende Jean Cocteau, Erik Satie, de componist/pianist Francis Poulenc en de schrijfster/anarchiste Nancy Clare Cunard, die aan de alcohol en de harddrugs verslaafd was en die voor de totale seksuele vrijheid was. Zij vree met een enorme waslijst vol beroemde schrijvers en artiesten.
In Sainte-Maxime bezocht je jouw vriend, de schrijver Victor Margueritte, die in 'Le Clos de la Madrague' woonde, samen met zijn vrouw Caroline Acezat. In 1932 verscheen jouw roman 'Le Clavecin de Diderot' (Je was verliefd op het werk van Denis Diderot), in 1933 verscheen 'Les Pieds dans le plat' en in 1935 'Le Roman cassé et derniers écrits'.
In juni 1935 was er een eerste Internationaal Schrijverscongres voor de Defensie van de Cultuur, geopend door André Breton. André had een ernstig conflict met de schrijver/historicus/bolsjewistische revolutionair Ilya Ehrenburg, die in een pamflet stelde, dat de surrealisten pederasten waren, iets wat je vooral niet tegen André moest zeggen. André heeft Ilya dan ook meerdere keren op straat geslagen, omdat hij zichzelf zwaar beledigd voelde. Daardoor werden sommige surrealisten bij het Congres geweigerd. Volgens Salvador Dali was jij de enige, serieuze communist van de surrealisten. Jij probeerde de anderen ervan te overtuigen om alle, weggestuurde surrealisten weer welkom te heten, wat jou mislukte en om 23.00 uur verliet jij het Congres, compleet uitgeput. Verder had je op 16 juni 1935 vernomen, dat je niertuberculose had, terwijl je dacht dat je genezen was.
Op 18 juni 1935 pleegde jij zelfdoding door jezelf met het gas uit jouw keukenkachel te verstikken. Je werd 34 jaar en je bent in de Cimetière Montrouge begraven. Op een achtergelaten briefje stond: 'Cremeer mijn lichaam. Afkeer.'
Jouw beste vriend Klaus Mann schreef: 'Hij pleegde zelfdoding omdat hij bang voor dementie was en omdat hij de wereld krankzinnig vond.'
Geplaatst in de categorie: idool
René
32
Geef je reactie op deze inzending: