Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De mens achter 'Englishman in New York' van Sting

(voor Quentin Crisp (1908 - 1999))

Je bent geboren als Denis Charles Pratt op 25 december 1908 in Sutton, waar in 1854 de pub 'Jenny Lind' werd gebouwd, vernoemd naar de Zweedse operazangeres Johanna Maria Lind. De pub heet nu 'The Nightingale', zoals Jenny genoemd werd. Jouw vader was de advocaat Spencer Charles Pratt (1871 - 1931) en jouw moeder was de ex-gouvernante Frances Marion Phillips (1873 - 1960). Jouw oudere zus was Katherine (1901 - 1976) en jouw oudere broers waren Gerald (1902 - 1983) en Lewis (1907 - 1968). Als kind hield je er al van om jezelf als vrouw te verkleden en die behoefte bleef zich manifesteren. Je was jong al behoorlijk vrouwelijk en op de Kingswood House School in Epsom werd je gepest en geslagen. Daarna studeerde je aan het Denstone College in Uttoxeter, opgericht door de priester Nathaniël Woodard en dus christelijk. Het schoolhoofd was dominee Alexander Roy Grier.

De schrijver/journalist Cyril Arthur Edward Ranger Gull zat ook op het Denstone College. Zijn beroemdste roman is 'When It Was Dark', over een complot om het christendom te vernietigen door ten onrechte de opstanding van Jezus te weerleggen. Jozef van Arimathea zou het ontzielde lichaam van Jezus hebben weggehaald en verborgen. De roman werd als antisemitisch bestempeld. Het werd in 1919 door Arrigo Bocchi verfilmd, met de actrice Manora Alice Thew, maar deze film is verloren geraakt. Cyril Gull was een goede vriend van de uitgever Leonard Charles Smithers, die op 13 februari 1898 'The Ballad of Reading Gaol' van Oscar Wilde uitgaf. Leonard correspondeerde met Oscar over de herhaaldelijke herzieningen en aanvullingen. De eerste druk bestond uit 800 exemplaren. Ik zou er graag één van bemachtigen. Leonard ging in 1900 failliet en hij overleed op 19 december 1907 door de drank en de drugs. Zijn naakte lichaam werd in een huis in Parsons Green gevonden. Met lege flesjes chlorodyne om hem heen. Chlordyne is een mix van laudanum, cannabis en chloroform. Het was een overdosis en zelfdoding. Hij werd 46 jaar en Lord Alfred Douglas betaalde zijn graf in een begraafplaats aan Fulham Palace Road.

In 1926 verliet je Denstone College en studeerde je tot 1928 journalistiek aan het King's College in Londen. Vervolgens volgde je kunstlessen aan de Royal Polytechnic Institution op 309 Regent Street. In jouw twintiger jaren koos je voor de naam Quentin Crisp en vertoonde jij jouw vrouwelijke inborst via make-up, mascara, eyeliners, nagellak en valse wimpers. Dit viel bij veel nare Londenaren in het verkeerde keelgat en sommige homofoben vielen jou aan en sloegen jou dagelijks in elkaar. Je bezocht de cafés in Soho en jouw lievelingscafé was 'The Black Cat' in Old Compton Street. Arthur Rimbaud en Paul Verlaine waren ook vaak in de cafés in Soho en Old Compton Street. Deze straat is nu het belangrijkste centrum voor de LHBT-gemeenschap in Londen. Jij ontmoette andere, jonge homoseksuelen en mannelijke prostituées en jij droeg vrouwenkleren en make-up. Je was een half jaar een prostituée. Eind jaren dertig woonde je in een bed-zitkamer in de chique Denbigh Street in Pimlico. Je droeg felgekleurde make-up, je verfde jouw lange haren karmozijnrood, je lakte jouw handnagels en je droeg sandalen om de gelakte teennagels te showen. Je moest op straat veel vijandigheid en gewelddadigheid incasseren. Je werd dagelijks in elkaar geslagen, met instemming van de omstanders.

Het leger keurde jou af, omdat jij volgens hen 'aan seksuele perversie leed'. Je gebruikte henna voor jouw haren en in 1940 verhuisde je naar een flat op 129 Beaufort Street in Chelsea, een bed-zitkamer, waar je nooit schoonmaakte. In een filminterview uit 1968 is te zien hoe je de stof liet ophopen. Er stond een zwart-wit televisie en een oude klerenkast met enkele koffers erop. Er reed een dubbeldekker voorbij en je opende een bierfles met donker bier. De theeketel was zwart uitgeslagen. Je zei, dat je wel weet dat relaties bestaan, maar dat je er niet in gelooft. In jouw eerste autobiografie 'The Naked Civil Servant' uit 1968 schreef je, dat het vuil na vier jaren niet erger wordt. Je was een naaktmodel voor kunststudenten, boekontwerper, tapdansleraar, stagiaire bij kappers en modeboetiekverkoper. Je toerde met een one-man-show door Engeland en je was een humorist. In 1978 stond je in het Duke of York's Theatre aan de St Martin's Lane in Londen. Je ging met jouw show naar New York, waar je in het Hotel Chelsea verbleef, terwijl Nancy Laura Spungen daar in een hotelkamer werd doodgestoken door Sid Vicious of de drugsleverancier Michael Morra of een andere drugsdealer. Nancy, die aan schizofrenie leed, werd 20 jaar. Mister Morra bracht haar 40 capsules Dilaudid.

In 1981 verhuisde je naar een klein appartement op 46 East 3rd Street in East Village, Manhattan. In datzelfde jaar verscheen jouw tweede autobiografie 'How to Become a Virgin'. Je had jouw telefoonnummer gewoon in de telefoongids staan, waardoor je door velen werd gebeld. Dat verdreef de eenzaamheid. Je dineerde bijna met iedereen, die jou belde. Op hun kosten, maar zij hadden dan wel een zeer gevat en komisch gezelschap. Jouw geniale uitspraken doen aan die van Wilde denken. Je ging naar elke cocktailparty, première en uitnodiging en je leefde op champagne met pinda's. Je schreef columns en filmrecensies voor kranten en tijdschriften. Je acteerde in films en je verscheen in tv-shows, zoals bij David Letterman. In 1985 speelde je Dr. Zalhus in de horrorfilm 'The Bride', met Sting (Gordon Sumner) als Baron Charles Frankenstein. Zo raakte je met Sting bevriend, die de wereldhit 'Englishman in New York' over jou en hemzelf schreef. Jij was de verteller in de korte film 'Ballad of Reading Gaol' uit 1988 van Richard Kwietniowski.

Je was niet altijd even grappig, zo noemde je aids 'een bevlieging en rage' en had je een keiharde, onjuiste, meedogenloze en valse mening over prinses Diana. Je noemde homoseksualiteit 'een vreselijke ziekte'. Je hield niet van het gemene koningshuis en massabewegingen, zoals de homobeweging. Dus stootte je dat van je af. In 1996 verscheen jouw derde autobiografie 'Resident Alien'. Je vond dat je in wezen een transgender vrouw was, meer dan een homoseksuele man. Je had het allerliefste een vrouw willen zijn en als die mogelijkheid er rond jouw 25-ste was geweest, dan had je dat vol overgave gedaan, zodat jouw leven stukken makkelijker was verlopen. Je overleed op 21 november 1999 in Chorlton-cum-Hardy door een hartaanval. Je zou in Engeland aan een one-man-show beginnen. Je werd 90 jaar en je bent gecremeerd. Jouw as werd naar Phillip Ward in New York gebracht, die het verstrooide. In 2009 verscheen de film 'An Englishman in New York' van Richard Laxton. John Hurt (1940 - 2017) heeft jou op meesterlijke wijze gespeeld.

Schrijver: Joanan Rutgers
24 januari 2021


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)