Met dank aan de beschermengel Isabel Ward

(voor Henry Lawson (1867 - 1922))

Je bent geboren als Henry Archibald Hertzberg Lawson op 17 juni 1867 op de Grenfell goldfields. De goudmijnstad Grenfell is naar John Grenfell vernoemd, die in 1866 door bushrangers in een koets werd overvallen en vermoord. Jouw vader was de Noorse mijnwerker/zeeman Niels Hertzberg Larsen (Peter Lawson), die in 1855 in Melbourne arriveerde, samen met zijn vriend, de mijninspecteur/-directeur en geoloog William Henry John Slee.
Jouw ouders ontmoetten elkaar op de goldfields van Pipeclay en ze zijn op 7 juli 1866 in de Methodistenpastorie in Mudgee getrouwd. Jouw moeder was Louisa Albury, een schrijfster/dichteres/uitgeefster, die 14 jaar jonger dan jouw vader was. In 1869 werd jouw broer Lever geboren, in 1873 werd jouw zus Lucy geboren en in 1877 werden jouw zussen Lucy en Tegan geboren, tweelingzussen. Tegan overleed na acht maanden, waarna jouw moeder in diepe rouw verkeerde en jij voor jouw broer en zussen zorgde. Je had vaak ruzie met jouw moeder. In 1882 verhuisden jullie naar Sydney. Jouw ouders hadden een ongelukkig huwelijk.

Vanaf oktober 1876 ging jij naar de school in Eurunderee. Je kreeg een oorontsteking en op jouw 14-de was jij helemaal doof. Daarna ging jij naar de katholieke school in Mudgee, waar meester Kevan jou poëzie leerde lezen. Je las Charles Dickens, Frederick Marryat, Marcus Clarke, Thomas Alexander Browne en Bret Harte. Op jouw 14-de werkte jij ook bij jouw vader in de Blue Mountains. Je studeerde 's nachts, maar de universiteit bleef buiten bereik. Op 10 oktober 1887 verscheen jouw eerste gedicht 'A Song of the Republic' in The Bulletin, waar je voor bleef schrijven. Je werkte ook als schapenscheerder in Toorale Station van Sir Samuel McCaughey.
In 1890 kreeg je een relatie met de schrijfster Mary Gilmore, met wie jij graag wilde trouwen, maar je was steeds afwezig, waardoor de relatie verwaterde.

Jouw moeder was ook een suffragette, die vanaf 15 mei 1888 in Sydney het feministische tijdschrift 'The Dawn' publiceerde. In juli 1905 verscheen het laatste nummer. In 1894 publiceerde zij jouw 'Short Stories in Prose and Verse'. In 1896 verschenen jouw korte verhalen bundel 'While the Billy Boils' en jouw dichtbundeldebuut 'In the Days When the World Was Wide and Other Verses' bij Angus & Robertson op 89 Castlereagh Street in Sydney.
In 1900 verschenen jouw tweede dichtbundel 'Verses, Popular and Humorous', drie korte verhalen bundels en de dichtbundels 'Popular Verses' en 'Humorous Verses'.
In 1904 publiceerde jouw moeder haar korte verhaal 'Dert and Do' en in 1905 'The Lonely Crossing and other poems'. Jij werkte voor diverse kranten, o.a. The Boomerang en The Worker in Brisbane en The Australian Worker in Sydney. Verder zwierf je veel.

In 1896 trouwde jij met Bertha Bredt, de dochter van de schrijfster/politiek activiste Matilda Emilie Bertha McNamara. Jullie kregen twee kinderen, Joseph en Bertha. Bertha wilden van jou scheiden, omdat jij een alcoholist en een wreedaard was. Jij sloeg haar in het gezicht en op haar hele lichaam. Zo heb je haar een zwart oog geslagen en met een fles geslagen. Je probeerde haar met een mes te steken en je hebt haar aan haar haren uit het bed getrokken, toen zij nota bene ziek was. Je hebt haar ook met beledigingen bestookt. In juni 1903 was de terechte scheiding een feit.

In 1905 verschenen er drie dichtbundels, o.a. 'When I Was King and Other Verses'. Je reisde van Hungerford naar Bourke en je ontkrachtte het romantische beeld van dappere ruiters en prachtige landschappen in de poëzie van Banjo Paterson. In 'While the Billy Boils' bekritiseerde je Paterson en de romantici. Je beschreef met korte, scherpe en rauwe zinnen de realiteit.

Jouw navrante verhaal 'The Drover's Wife' gaat over eenzaamheid en somberheid. Het wordt vaak op scholen bestudeerd. Jij was lid van de Dawn and Dusk Club in Sydney, een club met bevriende schrijvers met als motto 'Slaap hoog en kraai laag'. De bijeenkomsten waren in het huis van jouw vriend, de schrijver Frederick John Broomfield. Het is in 1898 gesticht door de dichter Victor Daley, een vriend van Marcus Clarke, die op 2 augustus 1881 op zijn 35-ste overleed, en bevriend met de wonderschone dichteres/schrijfster Louise Mack. Victor overleed op 29 december 1905 door tuberculose en hij werd 47 jaar.

In 1903 had jij een kamer in Mrs Isabel Byers' Coffee Palace in Noord-Sydney gekocht. Zij was geboren als Isabel Ward en jij was 20 jaar met haar bevriend. Zonder haar had je het niet gered. Je was zwaar depressief en continu in een slechte staat. Je had geldgebrek door slechte deals met uitgevers en je verzuimde om Bertha alimentatie te betalen. Je zat in de Darlinghurst Gaol, vanwege dronkenschap, gezinsverlating en het zeven keer niet willen betalen van kinderalimentatie. Je schreef het gedicht 'One Hundred and Three', jouw gevangenisnummer, dat in 1908 verscheen. Je noemde de gevangenis 'Starvinghurst Gaol', omdat de maaltijden karig waren.

Je werd een full-time alcoholist, waardoor jij beroerd ging schrijven. Isabel was een geweldige dichteres, die net zo als jij schreef. Zij vond jou de grootste dichter van Australië en zij hielp jouw met de onderhandelingen met uitgevers, met het contact met jouw kinderen en met het geld verzamelen via vrienden en supporters. Zij stond jou mentaal nabij en zij verzorgde jou als alcoholist. Ze schreef brieven voor jou en ze vroeg iedereen om geld en publicatiemogelijkheden voor jou. Het is duidelijk dat Isabel ontzettend veel van jou heeft gehouden en dat zij dat onvoorwaardelijk heeft bewezen.

Jouw moeder overleed op 12 augustus 1920 in Gladesville. Zij werd 72 jaar en zij is in de Rookwood Cemetery in Sydney begraven, bij haar ouders Henry Albury en Harriet Winn. Jouw vader is in de Hartley Vale Cemetery begraven, nabij de herberg Collits' Inn. Jij overleed op 2 september 1922 in het huis van Isabel in de buitenwijk Abbotsford door een hersenbloeding. Jij werd 55 jaar. Jij bent in de Waverley Cemetery op de klippen in de buitenwijk Bronte begraven.
Jouw graftekst luidt:

'Love hangs about thy name like music round a shell
No heart can take of thee a tame farewell'