De tol van de zoete morfinedromen

(voor Maria Orska (1893 - 1930))

Jij bent geboren als Rachel Blindermann op 16 maart 1893 in Mykolaiv in het Russische Rijk, wat nu Zuid-Oekraïne is. Je kwam uit een Joods gezin. Jouw jongere broer was Erwin, die de Russische Revolutie overleefde en in Berlijn woonde. In jouw jeugd had jij al een groot plezier met jouw spel- en acteertalent. Jij werd in Sint-Petersburg ontdekt door de Duitse acteur Ferdinand Gregori. Gregori gaf les aan het Burgtheater in Wenen. Hij gaf ook les aan de Joodse actrice Maria Fein, de Joodse acteur Fritz Kortner en de Joodse actrice Ellen Richter. In 1909 ging jij naar het conservatorium op de Lothringerstrasse 18 in Wenen, gesticht in 1817, waar Gregori regisseerde. In 1910 ging Gregori naar het Hoftheater Mannheim, waar Carl Hagemann de directeur was. Jij volgde Gregori naar Mannheim, waar je als Daisy Orska debuteerde. Jij speelde in toneelstukken van August Strindberg en Arthur Schnitzler. In 1910 werd Carl artistiek directeur van het Deutsches Schauspielhaus, Kirchenallee 39 in Hamburg, waar hij jou in 1911 ook in dienst nam. Jij sprak vloeiend Russisch, Duits, Frans, Italiaans en Duits.

In de zomer van 1914 verhuisde jij naar Berlijn. Jij begon een intense en lange vriendschap met de Joodse salonnière/vastgoedbeheerster Edith Andreae, de zus van de industrieel/schrijver/politicus Walter Rathenau. Walter werd op 24 juni 1922 in zijn open NAG-cabriolet door drie rechts-radicalen vermoord. Erwin Kern loste de vijf dodelijke schoten. Hermann Fischer gooide een handgranaat. Ernst Werner Techow bestuurde hun auto. Erwin werd door de politie vermoord, waarna Hermann zelfdoding pleegde. Dit gebeurde in de kasteeltoren van Burg Saaleck, waar ze zich verstopt hadden. Erwin werd 23 jaar en Hermann werd 26 jaar. Voor de nazi's waren zij helden. Edith was getrouwd met de bankier Fritz Andreae, de zoon van de salonnière Bertha Freifrau von Arnswaldt en de bankier Karl Ludwig Andreae. Bertha's salon was op de Nollendorfplatz 7 in Berlijn. Zij overleed op 12 juli 1919 en zij is in de Alte Zwölf-Apostel-Kirchhof aan de Kolonnenstrasse 24-25 in Berlijn-Schöneberg begraven. Zij werd 69 jaar. Er staat werkelijk een schitterende, beeldschone, vrouwelijke, marmeren engel op haar graf. Let op de handen van overgave.

Edith en Fritz kregen samen vier dochters, o.a. Ursula-Ruth, die schrijfster/uitgeefster was. Zij woonden in Haus Andreae in Grunewald. In haar jeugd was Edith dik bevriend met Katharina Hedwig Pringsheim, de latere Katia Mann. Edith was ook bevriend met Thomas Mann, Hugo von Hofmannsthal en de schrijver Gerhart Hauptmann, die in 1912 de Nobelprijs voor de Literatuur ontving. Edith werd als 'de meest intellectuele vrouw van Berlijn' beschouwd. In Berlijn speelde jij in de werken van August Strindberg, Frank Wedekind en Luigi Pirandello. In 1916 speelde jij met veel succes Lulu in 'Der Erdgeist' van Wedekind. Vanaf 1915 speelde jij ook in geluidloze films, met name in die van de Joodse Max Mack. In 1915 speelde jij in de film 'Dämon und Mensch' van Richard Oswald. In 1916 speelde jij in deze films van Max Mack: 'Das Geständnis der grünen Maske', 'Adamants letztes Rennen', 'Die Sektwette', waarin je de hoofdrol van Maria de danseres speelde, en 'Der Fakir im Frack''. In 1917 speelde je de hoofdrol als zigeunerin in 'Die schwarze Loo' van Mack.

In de jaren twintig speelde jij als toneelactrice vooral in het pompeuze, rotsachtige Hebbel Theater in Berlijn-Kreuzberg, in 1908 voltooid op de huidige Stresemannstrasse 29, toen op de Königgrätzer Strasse 57/58. De Joodse architect Oskar Kaufmann hanteerde de Art Nouveaustijl. Jouw intellectueel-esthetische speelstijl was enorm geliefd. In 1927 speelde jij daar de lesbische Ruth in het mysteriespel 'Die Schwester' van Hans Kaltneker, die op 29 september 1919 door tuberculose overleed en 24 jaar werd. In 1920 trouwde jij met de veel oudere bankier/baron Hans von Bleichröder. In 1922 speelde jij in de film 'Opfer der Leidenschaft' van Paul Czinner en in 1923 tenslotte in de film 'Fridericus Rex - 3. Teil: Sanssouci' van Arzén von Cserépy. In 1925 zijn Hans en jij gescheiden. In 1926 pleegde jouw zus Gabryela Marchesa di Serra Mantschedda zelfdoding in een hotel in Berlijn door zichzelf met een gordijnkoord op te hangen. Dit gebeurde na een heftige woordentwist/ruzie met jou. Zij was getrouwd met een Italiaanse aristocraat.

Jij was duurzaam verslaafd aan opiaten (morfine) en tabletten. Jij was de minnares van de Joodse industrieel/geoloog Julius Heinrich Koritschoner. De eerste vrouw van Julius was de beauty Ricarda Chichimara, met wie hij de dochter Ricarda kreeg. Zijn tweede vrouw was de excentrieke morfineverslaafde Frida Frank, door wie Julius ook een morfinist werd. Frida overleed in een sanatorium nabij Wenen na een injectie. Julius hertrouwde met de morfiniste Mia Weiss, de ex van zijn vriend, die ook morfine gebruikte. Mia en Julius kregen samen de dochter Giulia. In 1928 pleegde Julius zelfdoding in Constantinopel door zichzelf met een pistool door zijn hoofd te schieten. Hij lag in scheiding met Mia en hij had waarschijnlijk drugs gesmokkeld, waarbij hij was bedrogen. Met Mia was hij al eens naar het Nabije Oosten gereisd om waarschijnlijk flink wat drugs te scoren. Hij was platzak geraakt en hij heeft voor jou een brief achtergelaten.

Op 16 mei 1930 pleegde jij zelfdoding in Wenen met een overdosis Veronal. Jij werd 37 jaar.

Maria Orska Gabryela Julius Koritschoner

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50