De bittere keerzijde van de operaweelde

(voor Roxana Briban (1971 - 2010))

Jij bent geboren op 28 oktober 1971 in Boekarest. Op jouw 6-de kreeg jij voor het eerst interesse in muziek, toen jij met zingen en viool spelen begon. Jij werd al spoedig de soliste van het Roemeense Radio Kinderkoor, wat ruim 300 concerten in Roemenië en in het buitenland gaf. Jij studeerde aan de George Enescu Music High School in Boekarest, die jij in 1995 verlaten hebt. Jij ging naar de Universiteit voor Muziek van Boekarest, waar jij van professor Maria Statinaru-Nistor les kreeg. In 1997 trouwde jij met Alexandru Briban. In 2000 ben jij aan de Universiteit voor Muziek afgestudeerd. Direct daarna werd jij soliste van de Nationale Opera van Boekarest. Jij speelde de gravin Rosina Almaviva in de opera 'Le nozze di Figaro' van Mozart. In 2003 debuteerde jij bij de Wiener Staatsoper als Micaela in de opera 'Carmen' van Georges Bizet. Hiermee begon jouw internationale carrière. Jij sloot contracten tot het seizoen 2009-2010.

Jij speelde Donna Elvira in 'Don Giovanni' van Mozart, Mimi in 'La bohème' van Giacomo Puccini, Cio-Cio San in 'Madama Butterfly' van Puccini, Amelia Grimaldi in 'Simon Boccanegra' van Giuseppe Verdi en Tatiana in 'Yevgeny Oneghin' van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. De Roemeense Nationale Opera in Boekarest is gebouwd in 1953 in de wijk Cotroceni. Jij bleef trouw aan het operapodium van Boekarest, ondanks de uitnodigingen van o.a. het Volksoper Wien, het Deutsche Oper Berlin, het Theatre Capitole du Toulouse, het Teatro Municipal Santiage de Chile en Het Muziektheater Amsterdam. In al deze thesters heb je gezongen. Door jouw lyrische-spinto vocale timbre kon jij diverse rollen spelen, zoals Leila in 'Les pêcheurs de pearles' van Georges Bizet, Nedda in 'Pagliacci' van Ruggiero Leoncavallo, Elena in 'Mephistofele' van Arrigo Boito, Violetta Valery in 'La traviata' van Verdi, Alice Ford in 'Falstaff' van Verdi, Aida in 'Aida' van Verdi, Leonora in 'Il trovatore' van Verdi en Elisabetta de Valois in 'Don Carlos' van Verdi.

In juni 2009 werd jouw contract met de Nationale Opera van Boekarest gestopt en belandde jij in een depressie. De operadirecteur in Boekarest was Catalin Ionescu Arbore, getrouwd met Nora, met wie hij twee kinderen kreeg. Je moest van de Nationale Opera Boekarest (Catalin Arbore) stoppen met jouw optredens in de Weense Staatsopera, wat jij weigerde. In oktober 2009 was jouw laatste optreden in de Weense Staatsopera, als gravin Almaviva in 'Le nozze di Figaro'. Jouw laatste optreden was in het Koninklijk Paleis in Warschau, in een recital ter ere van de Nationale Dag van Roemenië, op 1 december 2009. Samen met de tenor Piotr Rafalko. Jij had problemen met jouw stem, wat anderhalf jaar duurde. Van 2003 tot 2009 zong jij bij de Weense Staatsopera. Dat stopte toen de Joods-Roemeense directeur Ioan Holender (1935, Timisoara) na 18 jaar vertrok. Jouw spreekstem was heel lief, zachtaardig en teder. Jij kon heel hoog resonerend/weergalmend zingen. Het toppunt van wat de vrouwelijke ziel vermag. Een hoogstwaardig natuurwonder.

Jij leed aan een zware depressie en jij vertelde Alexandru meerdere keren dat jij wilde sterven. Je had meerdere keren geprobeerd om zelfdoding te plegen, maar Alexandru heeft jou weten te redden. Doordat jouw contract met de Opera van Boekarest stopte, belandde jij in een extra zware depressie. Jij wilde zelfs wel gaan zingen zonder betaald te worden. Zo wanhopig was je. Je was in psychologische behandeling geweest, maar dat baatte niet. Enkele dagen voor jouw overlijden plaatste jij een foto van de bloedende hand van Madame Butterfly op Facebook. Op zaterdagochtend 20 november 2010 zette jij een film van 'La traviata' op Facebook, waarin jij Violetta speelde, die door tuberculose overleed. 's Middags is jouw man gaan winkelen. Op jouw computer plakte jij een briefje met de tekst: 'Vergeef me. De jouwe, Roxana'. Jij bent in het bad in jouw huis in Boekarest gaan liggen. Je had de badkamerdeur op slot gedraaid. Met whisky heb jij pillen doorgeslikt. Daarna heb jij jouw polsen doorgesneden en heb jij drie plastic zakken over jouw hoofd gedaan, die jij met tape rond de keel hebt afgesnoerd. In welke volgorde dan ook. Je moet al snel buiten bewustzijn zijn geraakt. Alexandru is via het badkamerraam naar binnen gekomen. Deze keer was er geen redding meer mogelijk. Jij werd 39 jaar en jij bent in Herastrau Begraafplaats in Boekarest begraven.

Jouw man Alexandru heeft Catalin Alexandru Ionescu-Arbore aangeklaagd voor het (indirect) veroorzaken van jouw zelfdoding. De erudiete operadirecteur Catalin ontkende deze beschuldiging en hij verweet het aan de shock, waarin jouw man verkeerde. Je was het vergeten, dat jij ook zonder jouw goddelijke stem en dat zingen op topniveau even veel waard was. Dat is het gevaar van jezelf identificeren met begaafdheden en denken dat je alleen daaruit bestaat. Natuurlijk speelde de pijn van de afwijzing keihard mee, maar jouw suïcidale depressie zat veel dieper geworteld. Te denken valt aan kindertraumata of een psychiatrische stoornis. Dat had allemaal boven water kunnen komen, als jij de ernst van jouw situatie beter had opgelost, zoals een vrijwillige opname in een psychiatrische kliniek, want daar was jij wel degelijk rijp voor. Of een betere psychiater en juist werkende antidepressiva. Of ervoer je dat als een schande en afgang inzake jouw operastatus? Dan was dat maar zo. Jij was als mens heel veel meer waard, dan heel die opgeklopte en erudiete operawereld, dan al die concurrerende, hysterische, geflipte, randpsychotische stemmen op topniveau, dan al dat pedante, verveelde applaus van rijkeluizen. Jouw moeder leefde nog, ook al ontkende je dat. Transformatie, metamorfose, verlichtingsprocessen. Er had meer aards leven voor jou kunnen zijn na die verrekte opera met al zijn bizarre, hooggespannen, krankzinnige eisen en na die verdomde depressie.

Roxana Briban

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 43