Wie is Eline Bakker?

Eline Bakker is geboren op 17 oktober 1990 in Steenwijk. Ze komt uit een heel muzikale familie. Van jongs af aan ging zij naar de Nederlands Gereformeerde Kerk, de Hogewalkerk aan de Hogewal 178 in Steenwijk. Zingen deed ze al toen ze in de wieg lag en ze is er dan ook voor in de wieg gelegd, want ze kan eindeloos en vol vuur blijven zingen. Dat vuur is haar innerlijke vuur, dat in haar van Christus Jezus vervulde hart zit, maar ook het Heilige Vuur, de heilige Geest, die als een vlam op de kruinchakra wordt afgebeeld, tenminste bij El Greco.
Als kind zong ze met haar neefjes en nichtjes en dat namen ze dan op met cassettebandjes, die ze aan hun oma gaven. Vanaf haar 14-de is ze bevriend met Pim Bakker, die haar man is geworden. Op haar 16-de maakte Eline een bewuste keuze voor Jezus en vanaf het begin van haar geloofsleven was aanbidding belangrijk voor haar. Ze was lid van de worshipband de Firezoneband. Ze zegt: 'Het is voor mij zo enorm fascinerend en mindblowing dat we door lofprijzing en aanbidding tot God kunnen naderen en Hem kunnen ontmoeten!' Op haar 16-de ging ze met een vriendin naar een Holy Spirit Night in Meppel en belandde ze in de worshipwereld.

Met haar vriendin ging ze vaker naar evangelische, charismatische avonden. Zij ontdekte dat de Evangelische Gemeente beter bij haar geloofsbeleving past. In 2014 ging zij samen met Pim naar een Discipleship Training School van Youth With a Mission in Recife, Brazilië. Voor praktische hulp en evangelisatie gingen ze naar Italië en India. Gospelmuziek staat op één lijn met Worship en is veelal gebaseerd op een directe identificatie met de verlichte Meester Jezus, die de Christusgeest is geworden en al was. Door Jezus aangeraakt worden is een heelheidsgevoel, waarbij je jezelf met het zorgzame, geruststellende Goddelijke verbonden voelt. Tijdens Worship-diensten raken de deelnemers vaak in de ban van de Goddelijke Liefde en zingen en bewegen ze zich in een zielsverheffende trance. Eline is een gedegen aanbiddingsleidster, die de aanwezigen makkelijk naar hogere sferen weet mee te voeren. De gemene deler in dan natuurlijk het geloof in Christus Jezus. De opzwepende zang en muziek en de gebaren van overgave hebben een roesverwekkend effect. De namen 'Jezus', 'Heer' en 'Vader' worden zoveel mogelijk genoemd en gezongen, wat een hypnotiserende werking heeft. Het heeft iets van een collectieve kundalini-ervaring bewerkstelligen. Iedereen komt voor hetzelfde en iedereen doet dus hetzelfde, alle chakra's zo wijd mogelijk openen en in volle overgave de geest laten waaien, in Hogere Liefde met elkaar vervloeien.

Eline Bakker bakt niet alleen maar christelijke gebakjes, maar ze weet ze ook met de Heilige Geest in te stralen. Ze is gewoon een ander soort Jomanda, maar ze is ook de Nederlandse Kari Jobe en die heb ik heel erg hoog zitten. Zo weet zij 'First Love' van Kari Jobe heel mooi en ook hoog te zingen. Eline heeft een heldere, oerschreeuwkrachtdadige, intens dankbare, uit haar tenen komende, diep emotionele stem. De Steenwijker Courant noemt haar 'De Adele van de christelijke muziek', wat zeker complimenteus is, maar geen goede vergelijking. Jezus en de Vader worden wel heel veel direct aangesproken, wat erop lijkt alsof zij tegen haar Hogere Zelf aan het praten is. Teveel zegen van de Ander verwachten of zelfs claimen werkt afhankelijkheid en schizofrenie in de hand. De Christus zit ook in jezelf, daar wees Hij juist op. Aan de andere kant doet dat herhalen van de goddelijke namen mij ook aan het Jezus-gebed denken, waarbij het inderdaad de bedoeling is om Christus zelf te worden, al gebeurt dat wel meer en juist in stilte, ook om deemoed te betrachten. Iedere christen moet doen wat het beste bij haar of hem past. We zijn immers allemaal weer anders en dat maakt het juist zo boeiend. Eline is vooral van het uitbundige en het vrolijke, het dankbare en jubelende. Zij was kraamverzorgster en ook bij haar broer en schoonzus, die Manuel kregen. Als trotse tante schreef zij toen 'Wat ben je mooi' voor Manuel.

In 2015 kreeg Eline na twee maanden zwangerschap een miskraam. Zij schreef later het lied 'Tot wij je zien', daaruit: 'Hij houdt je vast nog voor dat wij dat konden, heeft jou bedacht voor wij wisten van jouw bestaan, wat hadden we je graag gezien, gekend en vastgehouden, maar de hemel is jouw thuis en de Vader houdt je vast tot wij je zien'.
In 2015 besloot Eline te stoppen als kraamverzorgster om een zangcarrière na te streven, gecombineerd met een horecabaan bij een brasserie in Steenwijk. In 2016 werd haar/hun dochter Liva geboren. Eline schreef samen met Reyer van Drongelen en Kees Kraayenoord het lied 'Jezus Overwinnaar', wat qua melodie en tekst wel veel op 'Forever' van Kari Jobe lijkt. Alsof ze hetzelfde mega-effect met een Nederlandstalig nummer wilden bereiken. Dat gebeurde in ieder geval wel en het werd zelfs een grote kerkhit. Nooit gedacht ooit nog het woord 'kerkhit' te gebruiken, maar allez. Desondanks ging Eline door een diep dal van wat haar geloofsleven betrof. Ze had drie jaar lang geloofstwijfel, wat Joannes van het Kruis 'de donkere nacht van de ziel' noemt. Ze wist weer op te krabbelen en ze bundelde vijf van haar songs op de EP 'Abba', met naast de titelsong 'Jezus Overwinnaar', 'Door en door goed', 'Geen Afstand' en 'Alles Waard'. Ze vindt het zo ontzettend mooi dat haar aanbiddingsnummers een soort 'altaren' mogen zijn. Voor haar voelt zingen als twee keer bidden en bidden doet ze ook, soms live vanuit haar huiskamer, zie You Tube.

Als klein meisje is ze al meegenomen naar de kerk en dan krijg je al die zogenaamd christelijke rituelen en overlevingsmechanismen er niet gemakkelijk meer uit. Indoctrinatie in de kindertijd is uiterst indringend en beschadigend, tenzij je jezelf er aan conformeert als kop-in-het-zand-stekende overlevingsstrategie. 'Ik geloof dat onze kracht als christenen niet in mooie woorden ligt, maar in onze eenheid met Hem', zegt Eline, die ondertussen wel allemaal mooie woorden in haar songs gebruikt, die meestal letterlijk uit de bijbel, psalmen en gezangen zijn overgenomen. De archaïsche bijbeltaal spat er vanaf. Het Nel Benschop gehalte is overstelpend. Ze zal die cliché-taal echt moeten inruilen voor persoonlijke, originele taal, anders gelooft alleen haar aanhang haar nog, maar misschien is dat ook haar bedoeling en is de evangelisatiedrang op een lager pitje gezet. Ze is helemaal vol van Jezus, inclusief het smijten met bijbelteksten, waarbij ze nog graag even het bijbelboek, hoofdstuknummer en zinnummer noemt, wat in al die vrome kringen gebruikelijk is. Ze blijven met hun opvattingen over de veelal valse bijbel in de naïeve kinderschoenen steken. De gnostiek en de apocriefe boeken zijn hen vreemd. Maar goed, als de Heilige Geest waait, dan maakt het verder allemaal natuurlijk niet uit, al is Eline op haar manier toch wel heel erg traditioneel, aangepast en voorspelbaar bezig. Een soort voorgeprogrammeerde, huppelende, acterende, bewust heiligheid uitstralende aanbidster, die steeds maar weer dezelfde slijtageslag moet maken. Die ijzeren discipline komt natuurlijk uit haar gereformeerde jeugd vandaan.

Maar Eline is wel overgestapt naar een vrolijke tak van het kerkgaande christendom en zij heeft in die zin heel wat schuld- en zondebesef overboord kunnen gooien, al zingt zij nog wel her en der over duivelse machten, waar het protestantisme en rooms-katholicisme de kerkgangers voor altijd de stuipen mee op het lijf jagen en hun levens voorgoed verpesten. Als er duivels zouden zijn, dan enkel in al die vrome, traditionele, conservatieve, verstokte, dualistisch denkende, satanische, bedilzuchtige, beklemmende, geestdodende, sadistische, Inquisitie-achtige, veroordelende, de vrije ziel kapotmakende, stuurse, hardvochtige, harteloze, goddeloze kerkmensen.
De geloofscrisis van Eline was in wezen een identiteitscrisis, die zij uiteindelijk heeft gesust met de terugkeer naar het oude vertrouwde, waarbij zij zich het veiligste voelt, ook al is het een schijnveiligheid, wat zij ooit ergens zal moeten erkennen. Zij is niet echt de dorre woestijn overgestoken, maar naar de fata morgana oase terug gerend. Zij is in haar oude groef teruggeschoten. De systemen werken nog en zij heeft de boel opgevoerd.
In 2018 werd haar/hun dochter Romy geboren.
Eline deed een crowdfundingsactie om 12.000 euro bij elkaar te krijgen, want dat zijn de kosten voor het maken van een album. Binnen 3 dagen had zij het geld al rond. Ze is dan ook nuchter, kien en zakelijk.

Op 8 oktober 2021 verscheen haar debuutalbum 'Terug naar Eden', met 14 Nederlandstalige nummers; 'U zal komen', 'Uw manier is beter', 'Abba', 'Terug naar Eden', 'Alles nieuw', 'Voor ik iets zeg', 'Geef me Jezus', 'Heilig', 'Mijn Verlosser leeft', 'Ons hart Uw Huis', 'Sta op en schitter', 'Een op een', 'Wees verhoogd' en 'Ik laat los'. Een nieuwe single van haar is 'De zegen', haar Nederlandstalige versie van 'The Blessing' van Kari Jobe en Cody Carnes.
Eline doet niet aan sport, al heeft ze wel aan hardlopen gedaan. Ze is af en toe best nog onzeker, maar als zangeres zit ze stevig in haar vel en komt ze overtuigend over. Al zou ze natuurlijk ook een soort Ilse de Lange kunnen zijn en een ander repertoire gaan zingen. Succes en een breder publiek gegarandeerd. Ze zegt dat ze een echt huismusje is en temperamentvol. Met haar gezin gaat ze vaak naar een vakantiehuisje in Giethoorn.
Ze was in september 2021 nog niet gevaccineerd en ze is dat voorlopig ook niet van plan. Dat is natuurlijk dé garantie om kans te maken op een dodelijke corona-infectie! Een vorm van Russische roulette. Je hoeft jouw verlangen naar het Nieuwe Hemelrijk niet zinloos te versnellen, lieve schat!...

Of denk je dat de heerser Corona de heerser Pontius Pilates is? En het vaccin tegen Gods wil om Calvarie te bestijgen? Wees redelijk, bloedmooie Maria Magdalena! Bovendien heb je kinderen! Ze deed ook Gebed & Aanbidding vanaf het Malieveld in Den Haag en vanaf de Wallen in A'dam. In oktober 2021 deed ze een tournee en gaf ze concerten in Amsterdam, Groningen, Oud-Beijerland en Zwolle. Ze zegt: 'Tijdens de drie jaar geloofstwijfel bracht God mij terug naar het begin, terug naar Eden. Daar waar het gaat om mijn Maker, die Zich verlangend uitstrekt naar mij. Al het andere valt daar weg en wat overblijft, zijn twee open harten. Dat van Hem en dat van mij.' Wat mij betreft, weg met alle kerkistische toestanden, maar behoudt de Christusverbondenheid. En Christus in jou, niet buiten jou.

In de 'Paravisie' van juli 2021 spreekt Jojanneke Noomen over haar bijna-doodervaring tijdens anorexia nervosa: 'Ik beleefde onder andere dat ik zélf Christus was en een intense vreugde vervulde op dat moment mijn ziel. Ik voelde me verlost. Bevrijd. En 'gearriveerd'. Geen zoeken en onrust meer. Ik was er en alles klopte. Ook al mijn dierbaren waren van dezelfde intense vreugde vervuld. Wij namen allemaal onze ware plek in en glansden in onze staat van vrijheid. Zo'n intens gevoel van geluk en bevrijding heb ik in mijn leven nooit meer ervaren, maar het heeft me op een heel diep niveau gemotiveerd en geïnspireerd.'
Dit doet me aan mijn Jezusverschijning op 3 april 1983 aan de Eendenkooi in Heerenveen denken. Die 1 à 2 seconden dat ik Christus Jezus met twee engelen aan beide zijden zag, golfde er een oceaan aan liefde door mij heen. Het geluksgevoel was zo overweldigend en zielsdiep, dat het mij voor altijd heeft veranderd, getroost en gesterkt. Als 2 seconden al zoveel Hemelse Liefde kunnen doen ervaren, hoe bijzonder aangenaam moet het dan in de eeuwigheid, buiten de (re)incarnaties, zijn. Ik heb er tijdens mijn anderhalf jaar kloostertijd bij de Benedictijnen in Egmond-Binnen vurig naar terug verlangd, maar zo werkt dat niet. Inspiratie overkomt je. Kun je niet afdwingen. In welke nederige bochten je jezelf ook wringt. Ik herinner mij vooral dat zuiver-witte, niet van de zon afkomstige Liefdeslicht. De met intense Liefde gevulde Lichtstralen, die op mij af kwamen en door mij heen straalden. Als die Liefde jou eenmaal aanraakt, dan ben je voor altijd verkocht, dan blijf je naar die Liefde verlangen, omdat het Liefdesvuur in jouw hart ontstoken is. En die Liefde komt meestal zonder een verschijning tot de mensen, via de Heilige Geest, die elk moment en overal in een mens kan varen. Wonderbaarlijk.

Het lied 'Een op een' draait om intimiteit. Dat is wat God volgens Eline al die tijd voor ogen had. Een liefdevolle vriendschapsrelatie met zijn mensen. Sommige liederen gaan over haar geloofsbeleving tijdens die drie twijfeljaren. Ze kon toen amper nog bidden, waar het lied 'Voor ik iets zeg' over gaat. Wanneer er Eenheid tussen God en de mens ontstaat, dan is bidden ook niet meer nodig. Tussen echte vrienden zijn er geen woorden meer nodig. Dat willen/moeten bidden is een dwang-neurotische stoornis vanuit haar kindertijd, een voedingsbodem voor schizofrenie en schuldcomplexen, wat vaak ontaardt in stemmen horen en in jezelf praten tot je er knotsgek van wordt. Dat is net zo funest als een bijbeltekstendoorgeefluik zijn. Eline zegt dat Eden nu in ons hart zit, Jezus woont nu in ons. Wij zijn een wandelend tabernakel. Hiermee overlapt zij toch ergens mijn visie over de vereniging met de Christusgeest en het Christusbewustzijn. Jezus woont nu in ons, zegt zij, en ik zeg, wij zijn net als Jezus. Wellicht is de uitkomst exact hetzelfde. Het Nieuwe Paradijs, het Koninkrijk Gods is nu en nu in ons aanwezig. Wij zijn Christus Jezus, maar ook Boeddha en al die andere Verlichte Meesters/Meesteressen. Er is zoveel meer. Je zult maar Jezus zijn en zo bemind worden als door Eline! En andersom ervaart zij Zijn Liefde steeds en nog veel meer. Sint Eline uit Steenwijk. Maar ook een heilige kan nog vele malen tot andere inzichten komen. Er zijn nog zoveel wegen onbetreden. Zeker als je zoals Eline een jonge ziel op de reïncarnatieladder bent, ook omdat zij zichzelf fanatiek in één richting vastbijt.

Eline Bakker

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 11 stemmen 381