De gezongen Zonnewende van Wende
Op 30 maart 2022 gaf de zingende sjamane Wende Snijders een weergaloos concert in de Goudse Schouwburg. In haar show 'De Wildernis' voerde zij ons mee in een muzikale vision quest. Zij vertelde hoe zij op een berg in Frankrijk aan een vision quest begon, een zoektocht naar zichzelf en tevens een totaal transformerende zielsreis. Je laat al het oude weten en zijn los en je wordt compleet vernieuwd. Je gaat op zoek naar de weg, die jouw ziel het beste kan gaan.
De show begon met een prachtig zingend koor van zes mensen en ineens verscheen Wende in de spotlights, als een schitterende toverfee. Zij zong zowel gevoelige, rustige nummers als wilde, luide, opzwepende nummers. Haar aparte zangstem klinkt van zichzelf al melancholisch, angstig, verdrietig, helder, goudeerlijk en pittig. Zij werd begeleid door een meeslepende drummer en een toegewijde pianist. Zij zong vooral veel liederen van haar laatste album 'Mens' uit 2018, zoals 'Wat is mijn plan vandaag?', 'Voor alles', 'Heb ik dat nodig', 'Alles gaat kapot' en 'Blijf'. Er waren mooie lichteffecten en het volume was hoog.
Wende is een echt podiumbeest, die alle kneepjes van het vak beheerst. Even dreigde zij te vallen, maar dat wist ze op sublieme wijze uit te wissen. Zij geeft zichzelf volop en het is een feest om naar haar te kijken. Tijdens de opzwepende, harde nummers met veel flitsende lichteffecten gaat haar stem af en toe heel hoog en is zij een heuse operazangeres. Haar teksten en muziek zijn vaak transformerende reizen op zich, zij voert het publiek mee in de wervelwinden van haar turbulente hartenkreten, maar ook in het briesje van haar diepgevoelige emoties.
Wende gebruikt ook sterke transformatieteksten, die de geest weer blanco maken. De harde drums doen de rest, slaan je uit het lood, wat de bedoeling is. Ik ging op den duur zelfs in de lucht meedrummen, luchtdrummen. Wende weet een heleboel energie te ontladen en te verspreiden. Haar hele zangoeuvre is een zoektocht naar de levenswaarheden en naar de zin van ons bestaan. Daarin gaat zij tot het uiterste en raakt zij soms hele gevoelige snaren, die niemand anders ooit beroerde. Naast hoogst getalenteerde sjamane is zij ook een verdomd goede pionier, een meesteres in het mooi verpakken van oeremoties en het subtiel hanteren van geheime, deels onbewuste magie. Haar vrouwelijke intuïtie zegeviert in al haar songs, omdat ze haar vrouw-zijn verbindt met iedere zangnoot en dansbeweging en oogopslag. De lieftallige, kwetsbare, charmante, benaderbare Wende droeg een zwierige, glimmende jurk over een tijgerinnepak. Soms liet zij haar rok als vleugels wapperen. Hoe zij ook bewoog, zij straalde niet bewust erotiek uit, wat haar juist mooier en echter maakte. Zij hoeft haar sexappeal ook helemaal niet te gebruiken met zo'n van nature begenadigde zangstem. Teveel zangeressen compenseren hun matige zangstemmen vaak met sexy afleiding. Lady Gaga, Britney Spears en Madonna bijvoorbeeld.
Wende Snijders is geboren op 10 oktober 1978 in Beckenham, Greater London. Haar broer heet Wiemer en is mogelijk de schrijver van 'Eat Your Greens', een nogal gesloten zakentype, die in Utrecht woont. Op haar 4-de verhuisde Wende naar Indonesië, waar haar vader, die civiel ingenieur was, aan een irrigatiesysteem werkte. Op haar zesde ging ze naar Guinee-Bissau, waar haar vader aan de bouw van een Afrikaanse haven werkte, en op haar 9-de naar Zeist, waar ze naar het Christelijk Lyceum Zeist ging. Daar deed ze haar eindexamen VWO en ontdekte ze Kate Bush.
In 2002 is zij afgestudeerd aan de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam, waar Joost Prinsen haar leraar was. Tijdens het tv-programma 'Maandag Prinsjesdag' in 2003 zei Joost Prinsen: 'Piaf is niet dood, ze leeft en ze heet Wende Snijders!' Ze begon met de Franse chansons. In 2004 verscheen haar officiële debuutalbum 'Quand tu dors', in 2006 'La fille noyée', in 2007 'De liedjes uit het verschil', met Jenny Arean.
Op 15 juli 2007 overleed haar vader door hersenkanker, wat haar leven en liederen veel beïnvloedde. Zij was toen 27 jaar en toen was zij ongevoeliger en afgestompter dan nu zij 43 is.
Haar opa en oma zaten in Jappenkampen, haar opa in kamp Tjimahi 4 en haar oma met haar 3 kinderen, o.a. Wende's vader, in kamp Lampersari in Semarang. Ze wilde weten wie haar vader echt was, zijn gevoelens van pijn. Er is 1 kind van haar opa en oma overreden. Via haar songs wil ze delen in menselijkheid.
Tegen Özcan Akyol zei ze in 'De Geknipte Gast': 'Het is makkelijker om in mijn liedjes te leven!'. In 2008 verscheen 'Chante!', in 2009 'No. 9', in 2011 'Carré', in 2013 'Last Resistance', in 2014 'Last Resistance - The Theatre Sessions Live' en zoals gezegd in 2018 'Mens', wat ontstond, doordat zij naar haar roots zocht.
Naast vele andere prijzen won zij in 2018 ook een Operadagen Award, de Sylvia Kristel Award, een Buma NL Award voor meest succesvolle album alternatief en de Harpers Bazaars Women of the Year-oeuvreprijs. Wende zei: 'Het onbekende aangaan, risico's nemen is mij van jongs af aan geleerd. De keerzijde is het afscheid nemen. Je ziet de vriendjes daarna nooit meer. Dat doet pijn. Dus ik was meer op mijn hoede met wie ik binnenliet. Ik mis mijn vader nu meer dan toen hij doodging. Ik kijk met meer levenservaring, ben milder in mijn oordeel over hem. Ik wou dat ik hem mijn huidige repetitieruimte kon laten zien. Dat ik hem kon laten zien dat ik ben doorgegaan met zingen, met theatermaken.' (Trouw, Rinske Wels, 2017).
Wende is op haar best wanneer haar felheid en vitaliteit loskomen. Dat was tijdens haar concert in Gouda geregeld het geval en dan zat ik echt met open mond naar haar te kijken, verbaasd over zoveel passie en temperament in één zo'n wonderbaarlijke vrouw. Zij kent de grenzen van het menselijk bestaan maar al te goed en daar weet zij op een geniale wijze van te getuigen. Zodanig, dat zijn een geestelijke Zonnewende teweeg breng, een ontluisterende chute en een als mens volstrekt opnieuw kunnen beginnen.
Iemand die dat bij een ander teweeg kan brengen, is een tovenares en in mijn optiek, een ware Verlichte en Heelmeesteres en Christus-gelijke. Wende heeft sinds 2014 een liefdesrelatie (haar 5-de) met Wouter van Ransbeek (1977), die adjunct-directeur van Toneelgroep Amsterdam was en in december 2021 stopte als creatief directeur van het Internationaal Theater Amsterdam.
Wende zei: 'Het is voor mij nu de kunst om te praten en te blijven.' Haar zielsverrijkende concert eindigde met het einde van haar vision quest op die Franse berg. Maar daarna zei ze ineens: 'Deze is voor Poetin!' en zong ze 'Heb ik dat nodig'. Het was een zwaarbeladen en krachtdadige toegift, die daarna de handen extra hard deden applaudisseren. Een concert van Wende in het Kremlin, dat lijkt mij een heilzaam en vredebrengend idee.
31 maart 2022
Geplaatst in de categorie: idool