In de hand van Desiderius Erasmus

Tijdens de Goudse Hofstedendagen bezocht ik enkele opengestelde boerderijen en huizen langs de Bloemendaalseweg. Het was veel minder druk dan de afgelopen jaren en er was ook veel minder te doen. Er stonden wat kraampjes met plantjes, oude, waardeloze boeken, afgedankte serviezen en een theekopje van Royal Albert, waar een zieltogend plantje in was gestopt. Ik stond nog met een eerste druk van 'Doodenboek' (1934) van Willem de Mérode in mijn handen, maar ik had geen zin meer in mijn manische boekenjacht en ik heb hem rustig laten staan. De valse, VVD-achtige serviesdames met meerderwaardigheidscomplexen en zwaar gestutte hangtieten klonken als vreselijk ontstemde piano's en de geslepen boekenrat met de Gerrit Kouwenaar snor heulde als een NSB-er met hen samen. Pisnijdig van de slechte verkoop. Een jongeman vertelde, dat zijn tante in Jinja, Oeganda, woont en dat hij in de vakantie naar haar toe gaat. Hij maakte promotie voor een kindertehuis met gehandicapte kinderen. Een Oegandese vrouw vertelde, dat de overheid daar niets voor deze kinderen doet en dat de bevolking hen ook links laat liggen. Bij de familie Engelen zaten twee jonge meisjes op de brug gratis citroenlimonade uit te delen. Daar bleef ik lange tijd plakken, omdat het gesprek goed klikte en de VWO-meisjes erg aardig waren. Ik praat het beste met rechttoe-rechtaan, onschuldige jongeren, dan met zogenaamde volwassenen met dubbele agenda's en een kritische schaduwwereld in hun verroeste achterhoofden. Één van hen had een Taizé-kruisje rond haar haar nek en zij speelde gitaar en we luisterden naar popmuziek. Het andere meisje was heel gedienstig en bracht ijsjes en een extra stoel. Tijdens ons gezellige gebabbel kwam Jannes de Goochelaar langs, die op een mondharp speelde, wat ik hoogst fascinerend vond. Hij was perfect middeleeuws gekleed en hij maakte steeds gevatte grapjes met gezegden en spreekwoorden. Hij had ook een fluit van een geitenbot en hij kon zijn zilveren ring wegtoveren. Toen de moeder van één van de meisjes thuiskwam, pakte zij de limonade- en waterkan, die zij onverwachts in de sloot leeggooide. Heel merkwaardig, maar ook grappig. Omdat Gouda 750 jaar stadsrechten heeft, zijn er reusachtige, rijdende poppen van Erasmus en graaf Floris V gemaakt. Met enige feestvreugde van een zingend gezelschap stond de pop ineens voor mijn neus en ging ik met mijn hoofd in één van zijn handen liggen. Ik voelde me gek genoeg echt even heel geborgen, maar dat kan ook door de aantrekkelijke jongedame gekomen zijn, die die arm met grote hand bestuurde, ja, dat moet het zijn geweest. Verderop proefde ik een stukje jonge kaas van de zorgboerderij en dronk ik een glaasje overheerlijke vruchtensap met aardbeiensmaak. Omdat het best warm was, smaakt zoiets vaak dubbel zo lekker. Een koe zat enorm hard te loeien. Die stond in een stal en wilde wellicht ook in het zonnetje staan. Er was een aardige man met drie schattige hondjes in een kinderwagen. Ik aaide er één en een bloedmooie vrouw met geraffineerde verleidingskunsten kwam erbij staan en vertelde, dat zij een woongemeenschap wilde beginnen, het liefst ergens bij Nijmegen. Ze had al een paar gegadigden verzameld. Ze zocht wel mensen met een flinke beurs. 'Welnu', zei ik, 'dan haak ik alvast af!'. Maar zo zie je maar, in een ander geval kan je leven zomaar een drastische wending nemen met een toevallige ontmoeting. Toch is het natuurlijk niet in de haak als je alleen wordt gevraagd, omdat je voor geldschieter kunt dienen. Bij een gewoon woonhuis zong een Indonesische dame wat zwoele liedjes en werd er weer limonade en koffie voor de driedubbele prijs verkocht. Een kaasmakerij stond wat niets te doen en bij een andere, vrijstaande woning werden er Goudse Kaaswafels gemaakt en verkocht. Je mocht in de achtertuin gaan zitten en het werk van de tuinarchitect bewonderen. Er stond een stenen schildpad en een vrouw uit Bosnië wist te vertellen dat haar ouders twee schildpadden hadden en dat door de urine van die dieren hun varkens niet de varkenspest kregen. Volgens de buren van haar ouders was haar moeder een heks en haar vader ook zoiets. Pure jaloezie dus. Ik zei: 'Jouw moeder moet zeggen, dat zij een wijze heks is!'. Bij het oude koetshuis was geen teken van leven meer en stond het gras erg hoog. Vroeger bewonderde ik er graag de koetsen en de paarden. Ik meende me te herinneren, dat de baas, een karakteristieke man met een baard, overleden is. Bij de Fotoclub Gouda vond ik een foto van een gestrand en verroest schip het mooiste. Een fotograaf legde met veel passie uit hoe een ouderwets fototoestel werkte. Dat soort vakpassie zie je niet meer veel vandaag de dag. Hij toonde ons dat er in Afrika nog steeds met zulke oude fototoestellen gewerkt wordt. Hij zelf maakte met zo'n apparaat nog groepsfoto's bij het oude stadhuis. In de kinderboerderij bakten ze poffertjes en zag ik hoe een moeder met haar kindje over het hek ging om een foto van haar zoontje met een zwart lammetje te maken. Er hing even wat spanning in de lucht van betrapt te kunnen worden. Rond vijf uur ging alles dicht en slenterde ik fietswaarts.

Het was ineens overal feest in Gouda, het was ook nog Molendag en 's avonds was er 'De Nacht van de Goudse verhalen' in de Chocoladefabriek. Daar was een reusachtige pop van Floris V, die steeds met zijn ogen rolde. Er was eerst een kinderkoorgezang met leuke dansbewegingen, heel verfrissend. Ze zongen o.a. 'Lust je misschien een stukje kaas?' tegen Floris V. De krekverkeerde (gereformeerde) SGP-burgemeester, deze illusionaire waanvoorstellingen in stand houdende fake-figuur, was er ook weer om met zijn stoffige, oubollige ketting uit Swiebertje weer eens mooi weer te spelen en met een politiek correct gedicht van de oud-stadsdichter en wandelende wietplantage Jan Graafland voor de dag te komen. 'Het is meteen ook een eerbetoon aan Jan!', scandeerde de opgeblazen, narcistische stadsproleet. Jan, die er was, was zichtbaar zeer verguld of hij speelde de poppenkast mee en is net even slimmer. Kijk, zo pakken ze je in, die heren bestuurders met hun slijmerige meesmuilen en ordinaire gewichtigdoenerij. In wezen zijn die kettingdrager en die dichtfreak rivalen van elkaar, maar dat verbloemen ze uit tactische overwegingen. Ze wedijveren beiden om de meeste aandacht. Even later zag ik de huichelachtige, gladde aal met zijn lullige, middeleeuwse functie Pietertje Kwispelstaart heel vluchtig en sneaky flirten met een robuuste vrouw met hele dikke openlijk loshangende borsten. Miss Starling en haar band (1 jongeman) deed twee korte zangoptredens en wist mij best te boeien. Een beetje muziek voor als je aan de wiet/hasj zit, terwijl zij er duidelijk aan hebben gezeten. Zij komt van de Rockacademie in Tilburg, waar veel beroemde zangers/zangeressen vandaan komen. Verder waren er veel verhalen van diverse mensen, waarvan de Droominee en Arjen Buikstra er wel uitsprongen. Arjen heeft samen met zijn dochter Anne een boek uitgegeven over een massamoord op Nederlandse zeelieden op Sint Eustatius. Je kon enkele foto's van ene meneer Olifiers in 3D gaan bekijken, foto's van rond 1900. Zo kon je zien hoe lelijk Gouda nu is in vergelijking met die tijd. Op het huidige, oerlelijke HEMA-gebouw stond toen bijvoorbeeld een prachtige kerk en er was een prachtige brug met een sierlijk gietijzeren hek boven een romantische sloot. In de drukkerij liet ik mij alles over de daar aanwezige drukpersen uitleggen. Er is er zelfs één uit 1840, uit Engeland. Zij maken daar bibliofiele drukken met meestal een oplage van zo'n honderd exemplaren. De door wietwalmen aangedreven ambitieuze slimmerik Jan Graafland lag al weer op één van de drukpersen klaar om te worden uitgegeven door de drukkerswerkplaats. Een samenwerking met de Goudse schilder Jan van Lokhorst. Jan & Jan producties. Ik ga er verder geen reclame voor maken, want dat doet Jan G. de tuinman van Weleda zelf al meer dan genoeg. Tot vervelens aan toe. Haantje de voorste blijft maar onverstoorbaar en schijnbaar ongenaakbaar kraaien op zijn magische highland-activerende wietplantjes. Rond middernacht kregen we nog twee verhalen van de nachtburgemeester Nick van Zon voorgeschoteld, met één over het bierrijke verleden van Gouda, een ware, stupide ode aan de alcohol, waar Gouda bijzonder rijk aan was en van werd. Het oude stadhuis is er o.a. van betaald. Buiten zong een dronken gezelschap een Doe Maar lied en mijn mobiel gaf aan, dat S10 elfde was geworden met haar simpele oerklanken-spuiende ge-oehoe en ge-aha. De onderstaande foto toont mij trouwens met Lavinia Meijer, tijdens de avond voor de Chocoladefabriekavond. Moet kunnen, want in mijn hoofd loopt alles ook niet synchroon aan de tijd. Niet te geloven, dat ik zo dicht en vriendschappelijk bij haar heb mogen staan, maar het is dus echt gebeurd. Zeg eens eerlijk, een leuk stel toch!?...

Goudse Hofstedendagen Verhalennacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 142