Verslindend en verslonden ten onder gaan

(voor Annie Vivanti (1866 - 1942))

Jij bent geboren als Anna Emelia Vivanti op 7 april 1866 in Londen. Jouw Joodse vader was Amselmo Sansone Vivanti, geboren op 19 maart 1827 in Mantua. Hij was een patriot en de zoon van Elia Vivanti en Eva Norlenghi. Hij was zijdehandelaar en samem met Giuditta Polettini kreeg hij 3 kinderen; Arnaldo, Ferruccio en Luisa. Begin 1854 ontmoette hij jouw moeder Anna Lindau, een literaire geleerde, die op 31 januari 1880 in Milaan overleed. Haar broer Paul was een schrijver en haar broer Rudolf was een geleerde/diplomaat, die met George Sand bevriend was. Jouw ouders trouwden en kregen 4 kinderen; in 1855 Italo, in 1856 Anselmo Luis, in 1861 Eva en in 1866 jij. In 1855 woonden jouw ouders in het Park House in Norwood. Jouw moeder had een salon en zij was dik bevriend met Karl Marx en de dichter Ferdinand Freiligrath. Jouw moeder schreef kinderromans en zij reisde veel. Jij bent in Italië, Engeland, Zwitserland en Amerika opgegroeid.

In 1890 verscheen jouw dichtbundel 'Lirica', met een voorwoord van de dichter Giosuè Carducci. Op 4 november 1890 overleed jouw vader in Milaan. Hij werd 63 jaar. In 1891 verscheen jouw roman 'Marion artista di caffé concerto'. In 1892 trouwde jij met de Ierse ambtenaar/revolutionair/journalist/advocaat John Smith Chartres, geboren op 5 oktober 1862 en overleden op 14 mei 1927. Daarna woonde jij 18 jaar in Engeland en Amerika. In 1910 verscheen jouw beroemde roman 'The Devourers', wat is geïnspireerd door jouw dochter Vivien Chartres, geboren op 25 juni 1893 in Turijn. Vivien was een vioolwonderkind, die op haar 10-de in Praag bij Otakar Sevcík studeerde. In 1905 gaf Vivien een recital in Queen's Hall te Londen. De kindervioliste Marie Pauline Hall speelde daar ook in die week. Jij werd door de critici uitgescholden, omdat jij het toestond dat Vivien overwerkt en overbelicht raakte. Haar manager Narciso Vert overleed in juni 1905 door een hartaanval als gevolg van de stress. Hij werd 60 jaar. In 1906 speelde Vivien opnieuw in Queen's Hall tijdens een benefietconcert na de mijnramp in Courrières dat jaar. Zij speelde voor koningin Margherita van Savoye en voor koning Edward VII. In december 1907 speelde zij samen met de pianiste Irene Scharrer en in januari 1908 met de pianist Mark Hambourg.

In 1911 verscheen de Italiaanse uitgave van 'The Devourers', getiteld 'I divoratori' en opgedragen aan Vivien 'om te lezen als ze zelf wonderkinderen heeft'. In 1912 verscheen jouw roman 'Circe' en in 1915 'Marie Tarnowska'. Vivien trouwde in 1915 in Milaan met de veel oudere zakenman Arthur Lindsey Burns, met wie zij 2 kinderen kreeg; op 21 augustus 1916 werd in Genua hun dochter Vivien Ann-Marie geboren en op 28 september 1917 werd in Milaan hun zoon Cecil geboren. In 1917 verscheen jouw roman 'Vae victis!' en in 1920 'Naja tripudians'. Arthur overleed op 24 oktober 1925 en Vivien hertrouwde op 25 augustus 1927 met de rijke Sir Richard C.R. Young. In 1927 verscheen jouw roman 'Mea Culpa' en in 1933 'Il viaggio incantato'. Op 1 september 1941 pleegden Vivien en Richard samen zelfdoding in Hove, Sussex. Zijn gezondheid faalde en zij schreef: 'Ik kan niet verder, we zullen samen gaan, rustig en vredig. Ik kan niet toekijken hoe mijn lieve man meer verlamd raakt en zijn pijn steeds erger wordt.'. Deze dubbele zelfdoding via gasvergiftiging was in hun huis op 49, Gwydr Mansion in Hove/Brighton. Zij werden door de verpleegster van Richard gevonden. Vivien was direct overleden, maar Richard leefde nog tot 9 september 1941. Vivien werd 42 jaar en Richard werd 79 jaar. Beiden zijn in het familiegraf in Colchester begraven.

Het was voor Vivien de tweede keer dat zij weduwe dreigde te worden en dat leek zij niet te trekken. Toch is die kans behoorlijk groot wanneer je met veel oudere, vaderfiguurachtige mannen trouwt. Haar besluit om samen met Richard uit het leven te stappen, is volgens mij gebaseerd op haar ongelukkige, getraumatiseerde kindertijd. Zij projecteerde haar eigen onbewuste traumata op het leed en de ondergang van Richard. Zij identificeerde zichzelf met hem om haar eigen pijn maar niet onder ogen te zien. Hiermee gaf zij zichzelf geen kans om het kapotte verleden te transformeren in een totaal nieuw begin. Het vrije gevoel van het kind mogen zijn, is van haar afgepakt, doordat zij zichzelf als wonderkindvioliste alsmaar moest bewijzen. Die critici hadden groot gelijk, want jij hebt Vivien op een narcistisch-bezettende wijze waanzinnig zitten pushen en claimen. Jij hebt haar als jouw verlengstuk opgeëist en misbruikt. Toch werd zij officieel gezien niet twee keer weduwe, omdat Richard nog een week langer leefde. Hij pleegde in feite euthanasie en mogelijk was hij te seniel of weekhartig om in te zien dat Vivien als vrijgeboren mens ook het recht had om dubbel zo oud te worden. Hij heeft in ieder geval niet gezien, dat Vivien zijn definitieve aftakeling als excuus heeft gebruikt om zelfdoding te plegen. Hij heeft het diepere drama in haar leven niet ontdekt, ook omdat zij dat zelf niet erkende en het op alle manieren verdoezelde, wat tevens haar zelfdestructieve noodlot betekende.

Jij steunde de Ierse onafhankelijkheid en Mussolini. Jij publiceerde in 'Il Popolo d'Italia' en 'L'Idea Nazionale'. In 1941 kreeg jij in Italië huisarrest om jouw connecties met de Engelsen. vanwege jouw Joodse roots werden jouw boeken een tijd verboden. Kort voor jouw overlijden ben jij rooms-katholiek geworden. Jij overleed op 20 februari 1942 in Turijn. Jouw overlijden is versneld door het tragische overlijden van Vivien. Mogelijk was ook jij een groot psychisch slachtoffer van jouw ouders en ga zo maar door. Alleen met een eerlijke, onbevreesde, alles benoemende bewustwording is er een kans op het doorbreken en verwerken van de doem van de vorige, huidige en toekomstige generaties. Jij werd 75 jaar en jij bent in de Monumentale Begraafplaats van Turijn begraven. Op jouw grafsteen staat de dichtregel van Giosuè Carducci: 'Batto alla chiusa imposta con un ramicello di fiori, glauchi ed azzurri come i tuoi occhi, o Annie.' (Ik sloeg op de slotenset met een tak bloemen, glaucous en blauw als jouw ogen, o Annie).

Anna Emelia Vivanti

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54