Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Tigre Blanco speelde de Goudse Schouwburg plat

Ik ben er helemaal high van geworden en ik zal jullie vertellen waarvan; het concert van de uit Eindhoven afkomstige muziekband Tigre Blanco op zaterdagavond 25 februari 2023 in de Goudse Schouwburg was helemaal te gek en absoluut overweldigend! Deze band was compleet nieuw voor mij en en ik ben er helemaal door overrompeld. Ze maken geen oppervlakkige nummers en waarschijnlijk is dat de reden waarom ze nog niet bij het grote publiek zijn doorgebroken. De vraag is of ze dat wel willen, want ze passen totaal niet bij al die doorsnee, oppervlakkige, op elkaar lijkende, braaf-burgerlijke niks-muziek met clichéteksten, die de Nederlandse televisie doorgaans in de spotlights zet. Tigre Blanco (witte tijger) maakt gypsy soul muziek, Quentin Tarantino filmmuziek met een zigeunerziel, flamenco, americana, blues en rock 'n' roll. De show die ik te zien en te horen kreeg, heet 'Radio Blanco'. De leadzanger is Quintijn Lohman en volgens de informatiedienst zingt hij als Tom Waits. Nu heb ik een CD van Waits en vind ik die extreme vergelijking echt te ver gezocht en dat ten voordeel van Lohman. Zelf vergelijk ik zijn stem liever met Robby Robinson, Johnny Cash en Jim Morrison. Ik weet zeker, dat hun stemmen zo hebben geklonken. Daarom alleen al zat het concert boordevol verrassingen. Quintijn is echt gezegend met een stem, die je direct bij de lurven pakt. Bovendien weet hij hele mooie nuances met zijn stem te maken en is hij echt een rasartiest. De zangeres van de band is de stevige, sierlijk getatoeëerde, in een Spaanse jurk gehulde, hoog zingende Katrien van de Camp, die ook wel Miss Kitty Kat wordt genoemd. Met haar wil je zeker geen ruzie krijgen, want haar postuur doet aan Ma Barker en Calamity Jane denken. Zij vormt een perfecte combinatie met de rauwe stem van Quintijn. Zij is ook zangeres bij Sarenville en zij is graphic designer. Zij studeerde Graphic Design aan de St. Joost Academie Deeltijd Breda. Zij woont in een twee-onder-één-kap-huis aan de Opwettenseweg in Nuenen. De cajon (Spaanse trommel) en de percussie wordt door de vitalistische Hansz Deijnen, voormalig drummer van Beef, bespeeld, de basgitaar door de kalme psychotherapeut (net als zijn vrouw Tanja)/zeeman Martijn Maas en de lead gitaar door Mathijs Bodt, die bij de stonerrock formatie Komatsa is weggeplukt.

Quintijn begon met een lied over de hemelpoort, waar iedereen vroeg of laat naartoe gaat en waar iedereen gelijk is, wie of wat je voor het wereldse theater ook bent geweest. Voor op het podium stond een buizenradio van de firma Radio Bell uit de jaren 30, die ze uit een Belgisch, vervallen theater hebben meegenomen, om niet te zeggen gepikt. Op de achtergrond werden tijdens de 'radio-uitzending' enkele videoclips vertoond, die ook op You Tube/Spotify te zien zijn. Het geheel is werkelijk een spectaculaire, muzikale roadmovie, die van het begin tot het einde blijft boeien. Ze hebben muziek voor Tarantino gemaakt en voor hem speelden ze het nummer 'Wild At Heart'. Ze speelden ook 'Wild Boy'. Dat het wildebrassen zijn mag duidelijk zijn. Er werden mooie Tarantino-achtige tekeningen van beroemde revolverhelden/outlaws getoond. Ook van Zorro. Quintijn vertelde tussendoor enkele verhalen, zoals over zijn overleden hond, zijn beste vriend, die hij heeft moeten laten inslapen en waar hij een lied voor heeft geschreven en gezongen. Heel ontroerend en zielsdiep gezongen. Hij vertelde ook over een streek in Spanje, waar zij graag naartoe gaan om bij de zigeuners te zijn. In die niet-toeristische streek zijn ooit veel Moren en christenen vermoord. Hun eerdere Tijgernest-tournee was een extravagante nachtclub show, die drie jaar in hun thuishaven, het Parktheater in Eindhoven, te zien was. Daar presenteerden ze 'Club Salvador', met een centraal optreden van de burleske danseres/internationale ster en artieste Xarah Von Den Vielenregen uit Berlijn, die zich tijdens die show volgens mij Tronicat la Miez noemde. Of Tronicat is een andere burleske danseres, die de show ook deed. Er zijn in ieder geval nog mooie beelden van.

Quintijn begon zijn muziekcarrière met de band Dr. Jopo. In Parijs werden de bandleden onder bedreiging van een pistool van al hun instrumenten bestolen. Daarna volgde de rockband Yobbol en in 2000 ging Quintijn met Hans Teeuwen op tournee en startte hij het project Viva La Bestial, een mix van rock, gipsy en theater. Quintijn woont in het fabrieksdorp Budel-Dorplein, waar de videoclip voor het lied '200 Miles' is opgenomen, net als de videoclip voor 'Feed The Wolves', die in een oude villa uit 1902 is opgenomen, gebouwd voor Maurice Dor. Het is een nu leegstaande, monumentale villa op de Hoofdstraat 78 in Budel-Dorplein. Maurice Dor was een neef van Lucien en Emile Dor, die Budel-Dorplein hebben gesticht. Na Maurice woonden de Zusters van De Cantine er en daarom wordt het ook wel Het Klooster genoemd. De Cantine is een monumentaal gebouw naast de villa. Het is nu een theatergebouw. De videoclip bij 'Feed The Wolves' is door de filmer Jurgen Ooms gemaakt en de acteur Geert Schepers speelt erin, samen met zijn 12-jarige dochter Moenza Schepers, die een geest speelt. Het lied gaat over het op afstand houden van demonen door ze te voeden. De film ademt een Hitchcockachtige, spooky, vervallen, lege, angstaanjagende sfeer. In de video wordt de loop van een geweer met de snarenhals van een gitaar vergeleken. Geert speelde ook in '200 Miles'. Daarin zie je hem in een T-Ford rijden en pikt hij Quintijn met zijn hond, Katrien, Martijn en Hans op.

De Kleine Zaal in de Goudse Schouwburg zat bomvol en het waren bijna allemaal oude mensen, zeg maar nog fitte bejaarden. Dat vond ik hoogst merkwaardig, want de muziek van Tigre Blanco verdient echt ook een jong publiek. Het is namelijk hartstikke pittig en meeslepend en die gouden stem van Quintijn moet nodig in een programma als 'Sophie en Khalid' te horen zijn, opdat de jeugd wakker geschud wordt en al die populaire shit laat varen. Het laatste lied voor de pauze was 'Dear God' en gaat over alle mensen, die de band in de loop der jaren heeft zien hemelen. Quintijn zong dit in zijn eentje, want de andere bandleden waren al van het podium gegaan. Één lied deed sprekend denken aan de titelsong/de muziek bij de tv-serie 'Hollands Hoop', die door de Groningse band 'De Staat', Janne Schra en Torre Florin is gemaakt, getiteld 'Reap What We Have Sown'. Waarschijnlijk een toevallige overeenkomst. Andere songs, die passeerden waren o.a. 'Man With No Name', 'Caramba!', 'Pitch Black' en 'Smell of Roses'. Het enige, Nederlandstalige lied, wat zij speelden, was 'De rekening van het leven'. Quintijn heeft een stoere, zware, ongepolijste, prettige, cowboyachtige, doorleefde whiskystem. Tijdens de show bespeelde hij diverse gitaren en samen met de gitaren van Mathijs en Martijn, de drums van Hansz en het handgeklap van Katrien klonk dat fenomenaal. De zwoel bewegende Miss Kitty Kat ging zo af en toe even door de knieën en dan leek het alsof zij haar zwarte slip toonde, maar dat kan ook een schaduweffect zijn geweest. Tenminste ik neem maar aan dat zij een slip droeg. Quintijn stelde de bandleden nog even apart aan ons voor en Katrien deed dat bij Quintijn. Quintijn bedankte de mensen van het licht en de blozende directrice Tineke Maas (ook zijn Facebookvriendin en familie van Martijn?) in het bijzonder. In het begin had hij de band al verontschuldigd, omdat ze wat te laat waren gearriveerd. In Rotterdam was er iemand met een pistool vermoord en dat had voor een oponthoud gezorgd, maar hij loofde de directie van de Goudse Schouwburg, die hun ondanks hun late aankomst gewoon heel vriendelijk verwelkomde. Tijdens en na de show kreeg de topband Tigre Blanco een welgemeend en groot applaus. En dan had ik jullie nog niet verteld, dat ik het concert bijna gratis mocht bijwonen, omdat de vrijgevige Goudse Schouwburg graag wilde, dat Tigre Blanco voor een volle zaal ging spelen. Daar was ik het natuurlijk helemaal mee eens en ik ben maar wat blij dat ik gegaan ben, want daardoor heb ik weer eens van zang en muziek van de bovenste beste plank mogen genieten. Check het zelf!...

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
26 februari 2023


Geplaatst in de categorie: muziek

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)