Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Maria

Het is mijn tweede doopnaam. Maria. In het katholieke zuiden waar ik ben opgegroeid, heeft bijna ieder kind van mijn generatie die naam in zijn of haar doopnamen meegekregen. Vanuit de diepe overtuiging van vele ouders dat de universele moederlijke bescherming dan voor altijd bij je is. En omdat zovele vrouwen en mannen in mijn geboortestreek Maria of een afgeleide naam daarvan in hun roepnaam of doopnaam hebben, is het vrij gemakkelijk om het kind een Maria of daarvan afgeleide doopnaam te geven van peetouders waar kinderen traditioneel naar vernoemd zijn.

Als je als klein meisje opgroeit in een katholiek gezin in Maastricht, dan is de kans groot dat het Maria beeld van Onze Lieve Vrouwe, Sterre der Zee, een beeld is waar je een leven lang veiligheid bij voelt. Want daar ging je met je ouders heen als er belangrijke zaken in het leven speelden waarvoor gebeden moest worden. In die kapel, de Onze Lieve Vrouwe kapel op het Onze Lieve Vrouwe plein in Maastricht, daar bracht ik menige uren door in mijn jeugd en ook op latere leeftijd als ik mijn geboortestad een bezoek bracht. Altijd even naar ‘Slevrouwe’, zoals de Maastrichtenaren haar noemen. 'O Sterre der Zee', zingt men in het lied dat over haar geschreven is.

Zij heeft vele namen, vaak vernoemd naar de plaats waar zij volgens de overleveringen verschenen is. Lourdes is bij velen bekend. Maar ook Maria van Banneux mag op vele pelgrims rekenen die de plaats van haar verschijning bezoeken. En in Parijs is Maria meerdere malen verschenen aan een kloosterlinge die zij opdrachten gaf. Zij wordt daar vereerd als Maria Miraculeuse. Het zijn slechts enkele voorbeelden, want er is een lange lijst van bedevaartoorden waar Maria vereerd wordt. Zie ook de link onder dit schrijven.

Op de aanverwante gedichtensite schreef ik een uitgebreidere hertaling van een korte tekst van de Maastrichtse schrijver Harie A. Loontjes. Een wat langere versie leerde ik van mijn vader. Die tekst heb ik nu herschreven tot een persoonlijke bede. Van mijn collegaschrijver Jan Jacob Krediet ontving ik een mooie reactie. Hij schreef dat hij weliswaar geloofsmatig en gevoelsmatig er heel anders instaat, maar dat de woorden en de aanleiding hem raakten. Dank aan Jan Jacob voor zijn mooie reactie. Dat raakte mij weer.

De aanleiding voor mijn gedichtbede is een man die mijn leven is binnengewandeld. Een man die mij als vrouw weer doet verlangen vrouw te zijn. In een wereld waar je als alleengaande vrouw het niet altijd redt met enkel je vrouwelijke zachte kracht. Maar het is die kracht die ik leven wil. Het is die kracht die ik hem geven wil. Het is die universele en helende kracht die ik hoop met mijn bede naar hem toe te sturen nu hij door een moeilijke periode in zijn leven gaat.

Ik kan mij voorstellen dat lezers die mij niet vaker hebben gelezen, wellicht veronderstellen dat ik streng katholiek gelovig ben. Dat moet toch haast wel, als je zelf gebeden schrijft. Het tegendeel is echter waar. Juist het feit dat ik zelf mijn gebeden schrijf, en ook mijn eigen geloofsbelijdenis heb geschreven – zie mijn youtube account waar ik deze voorlees – en dat ik tevens mijn eigen spreuken schrijf, ja heksenspreuken dus, dat alles betekent dat ik mijn spiritualiteit eclectisch beleef. Ik ben niet aangesloten bij enig geloof of enige religie, voel mij niet behoren tot het instituut dat de kerk is, en ben ook nooit ingetreden in enige coven of andere spirituele gemeenschap.

Als christen ben ik esoterisch gelovig, dat wil zeggen van binnenuit, solitair en eigenwijs. Als natuurheks ben ik ook esoterisch, dus solitair, want van binnenuit en super eigenwijs. Ik maak mijn eigen regels. Mijn spiritualiteit is van mij. Voor mij zijn mijn christelijke roots en alle hekswijsheden, die ik deels van mijn moeder heb geleerd, en deels mij eigen heb gemaakt door mij in de oude natuurreligie en de modernere wicca te verdiepen, een heel logisch samenhangend geheel van hoe ik mijn spiritualiteit beleef. Daar komen nog vele andere spirituele stromingen bij die ik in mijn spiritualiteit integreer: sjamanisme, boeddhisme, en verder alles wat onder de noemer ‘new age’ zich in onze cultuur beweegt.

Nadat ik het gedicht ‘Mantel’ had geschreven, ging de deurbel. Een man en vrouw stonden voor de deur en ik dacht even dat het Jehova getuigen waren. Maar ze zeiden dat ze voor een enquête kwamen. Of ik voor of tegen de zondagsrust was die volgens hen ons opgedrongen zou worden. Ik zei dat het mij niet uitmaakte. Het boeit mij niet of op zondag de winkels wel of niet open zijn. Het boeit mij echt niet. Ik ga niet extra ervoor de stad in om te winkelen als het wel zo is. En ik mis niets als het niet zo is.

Toen ze dat genoteerd hadden, vroegen ze welk geloof ik aanhang. Ik barstte in lachen uit. Ze keken mij verbaasd aan. Ik kon niet stoppen met lachen, ja ik schaterlachte. Hoe moet je nou uitleggen welk geloof je aanhangt als je eclectisch spiritueel in het leven staat zoals hierboven beschreven. Nee, geen enkel geloof, of misschien alle geloven bij elkaar, en misschien ben ik daarom voor sommigen een atheïst, een ketter wellicht, een heks sowieso. Maar op welke dag in de week vier ik mijn spiritualiteit: heb ik ook een wekelijkse rustdag of sabbatdag, zo luidde de vraag.

Ik vertelde ze met een glimlach dat ik acht keer per jaar een sabbat vier. Dat kende ze niet. Wat was dat dan. Dus ik legde uit dat het de sabbatfeesten zijn van de oude natuurreligie, overgenomen door de modernere wicca. ‘Heksen’, hoorde ik de man zachtjes tegen de vrouw zeggen. ‘Heidense feesten’, vulde de man aan. De vrouw keek mij leergierig aan. Ze was benieuwd naar wat die sabbats waren. En ik legde uit hoe de oude natuurfeesten van de oude natuurreligie gekerstend waren door de kerk. Yule, het midwinterfeest van de terugkeer van het licht, is Kerstmis geworden. Ostara, de viering van het begin van de lente, is Pasen geworden, enz. Er werd druk geschreven. Daarna werd het gesprek respectvol afgerond. De vragen waren beantwoord.

Het was geen toeval, dit deurbezoek vlak nadat ik mijn gedichtbede ‘Mantel’ had geschreven. Ik voelde hoe mijn eclectische spiritualiteit in iedere vezel van mijn lichaam zat. Zelfs in mijn gevoel voor humor. Mijn spontane schaterlach als iemand vraagt welk geloof ik aanhang. En als ik dan klaar met lachen ben, is het antwoord: mijn eigen geloof. Die in geen enkele kerk te vinden is. Die in geen enkele coven of andere gemeenschap beleden wordt. Mijn bede aan Maria, die voor mij, ook zonder dat ik het benoem in mijn gedicht, de christelijke manifestatie is van de Moedergodin: de vrouwelijke en moederlijke kracht en energie in ons universum waar alle liefde woont, en waar alle leven uit is voortgekomen. De vrouwelijke energie die zo nodig is in deze wereld, om de wereld weer in balans te krijgen, na eeuwenlange verdrukking van de zachte kracht van de liefde. Die in ieder van ons woont. Man en vrouw. Mieke Mosmuller schrijft daar een wijs spiritueel verhaal over in haar mooie boek ‘De wijsheid is een vrouw’.

‘Niet alle vrouwen zijn wijs, maar de wijsheid is een vrouwelijke gestalte. Ze leeft als kwaliteit in mannen én vrouwen die haar zoeken. Ze staat klaar om elk mensenverstand om te vormen in wijze zekerheid - áls je haar vraagt, áls je haar lief hebt, áls je haar zoekt. In het oude Egypte werd ze Isis genoemd, de Grieken zochten haar als Sophia, ze verscheen in een menselijke gedaante als Maria... zo kennen de christenen haar.’

Aldus Mieke Mosmuller. En haar boek eindigt met het prachtige gedicht van Novalis, die een van de mooiste odes is aan die liefdevolle kracht van het vrouwelijke die in ieder van ons leeft. Een gedicht waar ik dit schrijven graag mee afsluiten wil:

Ich sehe dich in tausend Bildern,
Maria, lieblich ausgedrückt,
Doch keins von allen kann dich schildern,
Wie meine Seele dich erblickt.
Ich weiß nur, daß der Welt Getümmel
Seitdem mir wie ein Traum verweht,
Und ein unnennbar süßer Himmel
Mir ewig im Gemüthe steht


Zie ook: https://mariakamer.nl/bedevaartsplaatsen/

Schrijver: Gabriëla Mommers, 1 februari 2025


Geplaatst in de categorie: overig

3.8 met 28 stemmen aantal keer bekeken 167

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)