Hobby- shoppen!?
Geen hobby nog minder plezier beleef ik aan jou, afschuw alleen ’t woord minachting speelt nog net niet door mijn hoofd. Ik mag je niet minachten, maar zou dat liever wel doen, besef diep in mijn binnenste dat het misschien niet normaal is om zoveel afschuw van je te hebben. Ik zal er geen vloek aan verspillen, want dat is het me niet waard, maar plezier, met voorbedachten rade, je portemonnee pakken en voor de vuist weg zeggen: ik ga boodschappen doen, als ik ergens een hekel aan heb, is het wel daaraan.
De nutteloze tijd die je door moet brengen met het uitzoeken van de levensmiddelen ( ook zo’n maf woord wat nergens op slaat) de middelen om van te leven, in een kar, die eerst moet worden voorzien van een muntstuk, vooraleer je de paden op, de lanen in, mag lopen, in colonne de ene kar achter de andere, de ene huisvrouw of huisman, ( of soms samen oei wat gezellig) waarbij het met regelmaat van de klok voorkomt dat de man in deze gevallen de honneurs heeft overgenomen van de kinderen, door in de kar dingen te gooien, waarvan ik denk: oh weer iets zinloos wat er in gaat.
We glijden door de paden, ( heerlijk hoor) ik kijk in de rondte ( geweldig toch?) pak af en toe een product ( fantastisch nietwaar) en in de verte hoor ik de stem van mijn eega: dat ik dit echt even moet bekijken, ben ik uit mijn concentratie ( en ik was al zo gelukkig met de “paden op de lanen in” ) weet bij lange na niet meer wat ik hebben moet, en ik had het al zo enorm naar mijn zin, want een hobby is het niet.
Dan staan er her en der nog genoeg klanten die de winkel bij uitstek de omgeving vinden, om een soort van koffiepraatje te houden zonder dat dit vocht er aan te pas komt, nee genieten doe ik allerminst. Omdat ik van tevoren weet wat ik halen en hebben moet, maak ik van de eerste letters van de producten een woord, weet dan in de winkel wat ik hebben moet en als het aan mij ligt, ben ik binnen vijf minuten weer buiten, maar ja, ik heb het niet voor het zeggen, want manlief struint alle paden en alle lanen af, alle buurvrouwen die geen visite thuis op de koffie willen staan bij de buurtsuper in de gangpaden alle opvoedkundige problemen te bespreken en als klap op de vuurpijl is het dan ook nog vakantie wat meteen betekend dat de super veranderd is in een plaatselijke crèche wat bij diverse mensen irritaties oproept omdat de pratende ( zonder koffie nog steeds) moeders de paden hebben bezet en de kinderen vergeten.
Die racen met speciale kinderkarretjes door de paden en lanen van de winkel het lijkt warempel wel het race circuit en je moet regelmatig je eigen staken binnenboord houden, om aanvaringen te vermijden.
Boodschappen doen een pretje? Nou ik dacht van niet, natuurlijk moeten we eten, om in leven te blijven, maar ik heb bewondering voor de mensen die met genoegen zeggen: ik ga eventjes boodschappen doen, eerst uitzoeken, met gevaar voor eigen leven, vanwege de vorige regels, dan bij de kassa aangekomen, de spullen ( als je tenminste eindelijk aan de beurt bent) op de lopende band leggen, wanneer die eindelijk zijn gescand mag je ze zelf weer in diezelfde kar terugleggen om na afgerekend te hebben, de zaak heelhuids thuis te krijgen, eenmaal daar aangekomen, is de koelkast weer vol, voor een paar dagen, liggen er weer koekjes en dergelijke in de kast, liggen er zinloze dingen die man- lief in de kar kieperde en ben ik een aantal € s armer maar ook een paar illusies want boodschappen doen, het blijft een rot- klus!
En wie anders beweerd, houdt er maar een rare hobby op na!
casema.nlGeplaatst in de categorie: voedsel
Boodschappen
135
Geef je reactie op deze inzending: