Die zomers van toen

Het zal wel niet kloppen, maar in mijn herinnering waren de zomers in de jaren vijftig altijd zonnig. Nu weet je zo langzamerhand niet meer welk seizoen het is.
Vroeger hadden wij ook minder mogelijkheden om ons tegen kou en warmte te beschermen. Als het zondag was moest je in je beste kleren gaan wandelen. Als je er weer eens uitgegroeid was moest je binnen blijven.
In de kleine muffe arbeidershuisjes was het 's zomers soms wel tegen de 40 graden.
De kinderen sliepen meestal op zolder, waar geen enkele verkoeling te vinden was. Toch werd er nooit geklaagd de mensen wisten niet beter.
In de vakantie moesten we ons maar zien te vermaken. Zelfs een dagje naar de dierentuin was er niet bij.
Als ik niet bezig was een paar centen te verdienen met het helpen van allerlei middenstanders, haalde ik kattenkwaad uit met mijn vriendjes.
De grasmatten in de plantsoenen waren verboden terrein. Overal stonden bordjes 'Verboden het gras te betreden.' Natuurlijk was het een uitdaging om daar uitvoerig te gaan spelen. Zelfs een flinke takkenbos in brand steken behoorde niet tot de uitzonderingen.
Werd je echter alleen maar wandelend op het gras betrapt begon Oom agent al achter je aan te jagen. Als hij je te pakken kreeg moest je een middag op de politiepost strafregels komen schrijven. Heerlijk als het zo makkelijk is om iets te doen dat verboden is, aan extreme daden hadden wij geen behoefte, we hadden toch al op het gras gelopen.
De hele dag brachten we buiten door. De grienden waren vlak bij de stad, slechts een half uur lopen. Daar leefden we ons pas echt uit. We bouwden talloze hutten in bomen en op de grond. We maakten flinke brandstapels. In de hete as gingen we aardappels 'piepen', meestal van een nijvere groenteboer gestolen, die even zijn kar niet kon bewaken omdat hij zijn klanten moest bedienen.
Het 'piepen' deden we door de aardappels in de hete as te leggen, die maakten inderdaad een piepend geluid. Als ze naar ons idee gaar waren haalden we de piepers uit de as. Bij het verwijderen van de verkoolde schil was het onvermijdelijk dat we onze vingers brandden. Trouwens mond en tong bleven meestal ook niet helemaal gespaard. Als wij hadden mogen kiezen tussen eten in een vier sterren restaurant of zo van onze aardappels smullen, hadden wij voor het eten van onze culinaire hoogstandjes gekozen.
In het seizoen dat de wilgenkatjes uitkwamen sneden we flinke takken af en verkochten die voor een kwartje aan de deuren van huisvrouwen, die geen geld hadden om bossen bloemen te kopen. Klandizie genoeg. Als de katjes gingen uitlopen en wortels begonnen te krijgen, werden de takken ergens in de grond gezet. Het krioelde van de wilgenbomen.
Het is niet eens zo lang geleden, maar ik heb medelijden met de kinderen van thans. Als de stakkers niet mee moeten, als rollades in de veiligheidsgordels, naar veel te verre oorden, om daar moe van verveling aan te komen, voelen de ouders zich te kort schieten.
Op straat spelen is veel te gevaarlijk. Iedere automobilist kan een kind doodrijden. Helaas beseffen zij dit pas als het gebeurd is.
De ouders denken dat iedere man die zij niet kennen een gevaarlijke pedofiel is.
Derhalve moeten kinderen binnen gamen of geld verspillen door te sms-en.
Ook worden zij frequent vervoerd naar allerlei verenigingen.
Vind het toch niet gek dat zovelen niets nuttigs meer kunnen en ook niets anders meer willen dan via oordopjes naar door de duivel gecomponeerde muziek luisteren.
Ik ben niet iemand die zegt dat alles vroeger beter was, maar deze samenleving is ontspoord.

Schrijver: Eelt, 19 juni 2012

a.renselaarsimpc.nl

Biografie van deze schrijver

spelen piepen griend piepen griend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.7 met 7 stemmen 151