Week één

Alles gaat weer van start, school, werk, sport, muziek, alle gezinsleden hebben het er druk mee. Er moeten zelfs keuzes gemaakt worden en afspraken afgezegd, anders zien we elkaar helemaal niet deze week. Elkaar zien is noodzakelijk, alleen al om de zes koppen uit dit gezin bij elkaar steken en de plannen met elkaar af te stemmen. Als de zonen de deur uit zijn, zullen we hier waarschijnlijk met plezier op terug kijken, nu voelt het als een logistiek hoogstandje.

Wie doet de boodschappen, wie kookt wanneer en voor hoeveel mensen, heeft iedereen kaftpapier, een agenda , een werkende fiets, wie brengt en haalt de jongste van en naar de diverse clubs? Het lijkt allemaal wel voor elkaar te komen. De oudste is wel inzetbaar voor een maaltijd, de middelste twee pubers zorgen zelf voor hun schoolspullen. De jongste vindt zichzelf inmiddels groot genoeg om zelf naar korfbal en tienerclub te gaan, we spreken wel af dat mijn lief, de oudste of ik hem dan ophalen. Aan het einde van de week willen mijn lief en ik erop uit met vrienden en een hapje buiten de deur eten. ‘Goed idee!’, vinden de vier zonen. ‘Wij redden het wel.’
Alles valt of staat met goede planning, vol vertrouwen gaan we de week in. We eten elke avond een gezonde maaltijd, zonen zijn naar school, lief en ik naar het werk, de vrijwilligersklus die ik door tijdsgebrek niet kan doen wordt door de oudste gedaan. Dit gezin is een ‘dreamteam’.

Tegen het einde van de week beginnen we wat te ontspannen: de eerste drukke week na de vakantie is gelukt! Vrijdagavond is het lekker hangen op de bank. Ineens vraagt één van de pubers zich af waar de jongste toch is. De ontspanning is direct weg. De oudste zou hem ophalen, maar we zijn allemaal de tijd vergeten. Schuldbewust stuur ik de oudste op pad. Zodra hij uit beeld is verdwenen, staat er een stoer kereltje met zijn fiets voor de deur. Omgereden, want hij fietste met zijn vriend mee. Elf jaar is best groot. ‘Opgehaald worden is onzin!’, vindt hij.

De drukke week wordt beloond met schitterend weer. Lief verzucht dat daar een barbecue bijhoort, dat hebben we dit jaar nog niet vaak genoeg kunnen doen. Het etentje met vrienden zaterdagavond kan ook in de achtertuin en de zonen zijn altijd te porren voor een barbecue. We maken er een feestje van, na zo’n drukke week kunnen we dat wel gebruiken. Dat gooien we in de groep!

‘Ja zeg, jullie zouden weg!’ roept de oudste. ‘Ik wil gewoon patat met mijn broers.’, meldt de jongste. En als we ’s middags met de vrienden op de fiets vertrekken voor een Zaans toeristisch rondje vraagt één van de zoons nog even na of we echt wel in de stad gaan eten. We begrijpen de boodschap, ze kijken uit naar de dag dat hun ouders op zichzelf gaan wonen.

http://evataal.wordpress.com/

vakantie begin schoo begin schooljaar pubers

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 379