Inloggen
voeg je column toe

Columns

Wonder professoren

Kleine terugblik 2012. Hij kon er wel een boek over schrijven. Hij heeft spijt van alles wat hij ons en de waarheid heeft aangedaan. Hij heeft zoveel spijt dat hij er een nieuwe publicatie tegenaan heeft gegooid om het allemaal uit te leggen. Helemaal zelf geschreven. Ik vind het wel mooi als iemand zo ruimhartig toegeeft dat de dingen niet helemaal goed zijn gegaan. We moeten niet vergeten dat de intentie goed was. Het was om een blijere en betere wereld te creëren en om dat doel te bereiken laat je in je enthousiasme en optimisme wel eens een steekje vallen.

Steekjes laten vallen is echt niet moeilijk binnen de wetenschappelijke wereld. Je moet maar blijven publiceren en presteren om weer geld binnen te slepen voor noodzakelijk vervolgonderzoek. En vervolgonderzoek is per definitie altijd noodzakelijk. Wetenschappelijke onderzoekers en in het bijzonder professoren is een volk apart. Het product dat ze afleveren levert in tegenstelling met het bedrijfsleven vaak geen cent op. Nee het kost meestal alleen maar geld. Wetenschappers zullen altijd beweren dat je de grote lijn in het oog moet houden en dat op termijn hun innovatieve inzichten en resultaten wel degelijk geld of maatschappelijke nuttige producten gaan opleveren. De belofte blijft echter vaag en de inlossing is verre van zeker.

Af en toe moet je dus aan de weg timmeren en het liefst met iets spraakmakends op de proppen komen en dan moet je stevig in je schoenen staan. Professoren zijn almachtige alleenheersers binnen hun kleine koninkrijkjes. Professor kan je worden als je niet al te dom bent, als je toevallig op de goede plek zit, als je je vastbijt in een afgebakend onderzoeksgebied en daarnaast ook nog eens een mooie publicatielijst bij elkaar geharkt hebt. Een licht autistische inslag komt onder professoren meer voor dan bij “normale” mensen vermoed ik uit eigen ervaring. Autisten zijn vaak heel bedreven in een bepaald kunstje binnen een streng afgebakend gebied net als professoren. Ze krijgen dit etiket echter zelden opgeplakt in tegenstelling tot minder begaafde autisten. Omdat je als professor natuurlijk wel wat onder de pet hebt kan je je eventuele tekortkomingen in je sociale en emotionele vaardigheden behoorlijk camoufleren door jezelf maatschappelijk aanvaard gedrag aan te leren en dan kom je een heel eind. Zo’n professor kan er uiteraard ook niets aan doen als ie eventueel licht autistisch is maar dan hoef je de boel toch niet te bedonderen zult u zeggen. Nee dat hoeft niet maar de verleiding is groot en gevoelsmatig zit zo’n professor op zijn eigen wereldvreemde planeetje waar andere wetten gelden dan op aarde.

Bovendien wordt het ze wel heel makkelijk gemaakt. Controle op onderzoeksresultaten is er nauwelijks. Je herhaalt natuurlijk een duur onderzoek, dat maanden of jaren heeft geduurd, niet zo maar even. Geen tijd, geen geld. Geld moet tegenwoordig steeds vaker uit het bedrijfsleven komen. En het bedrijfsleven wil uiteraard graag mooie plaatjes zien bij het door hun gefinancierde onderzoek waardoor de weg open ligt om hun product op de markt te brengen ondersteund door prachtige wetenschappelijke onderzoeksresultaten. U kent de kreten uit de reclamewereld wel. Maar als de resultaten niet helemaal overeenkomen met de verwachting dan ligt het begrip “datamassage” op de loer. Als een paar uitschieters in een voor de rest mooie dataset het net niet mogelijk maken om een statistisch significant resultaat te krijgen dan knikker je die uitschieters er toch uit. Het waren vast onvolkomenheden in de metingen en je vond ze toch al een beetje verdacht. En zie daar, opeens is het resultaat wel significant en de geldschieter meer dan tevreden.

Voor bovenstaande beweringen kan ik geen keiharde bewijzen aanvoeren en zo gaat het uiteraard ook niet altijd maar zo kan het wel gaan. Betrouwbare en integere professoren tref je af en toe natuurlijk ook aan. Ik heb geen onderzoek gedaan die mijn veronderstellingen kunnen onderbouwen. Ik dek me maar vast een beetje in want je weet maar nooit. Ik zuig maar wat aan mijn dikke duim en dan komt er gewoon wat uit.

Ik zou er wel een boek over kunnen schrijven.

Schrijver: Nico Noorman, 1 januari 2013


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.5 met 4 stemmen 207



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)