Kijken en wachten

Ik sta bij de schutting en kijk naar mijn klimplant. Vorig jaar groef ik met veel moeite een diep gat in de grond. Harde, droge klei, niet doorheen te komen. Het was dampig warm die dag, maar het moest, want anders zou de clematis niet goed wortelen. De maanden erna zag ik geen enkele ontwikkeling. Ik had me verheugd op de mooie rood-roze bloemen van "Princess Diana" (zo stond het op het kaartje), en ik mijmerde over een schutting vol groen en bloemenpracht. Achteraf had ik het kunnen voorzien.

Maar april, de maand met de meeste zonuren in jaren, heeft ‘Lady Di’ eindelijk doen ontwaken.
Ik loop door het park vlak achter ons huis, laat me graag afleiden door de natuur. Langs de bloesembomen, vennetjes met eenden, een enkele reiger. De lucht is overweldigend blauw, het gras vol gipskruid, paardenbloemen en madeliefjes. En boterbloemen, mijn favoriet. Zal ik? Voorzichtig strek ik mijn hand uit.

Als ik opkijk, zie ik enkele meters voor me een labrador zijn poot oplichten. Ik recht mijn rug, loop door naar de herten. Zeven, tel ik. Waar is nummer acht? Er is er een met een prachtig gewei. Ik tuur door het gaas. Daar komt nog een hert aanlopen. Op de plek waar eerst zijn gewei stond, zie ik twee stompjes. Peinzend wandel ik verder.
Het hert met zijn stompjes gewei herinnert me eraan dat alles groeit, vervalt en weer terugkeert. De clematis onder mijn schutting doet dat vast ook, langzaam, onzichtbaar. Ik probeer het te volgen, maar sommige ritmes van de natuur blijven een raadsel.

Op mijn pad verschijnt een vrouw in een trendy jurk en dito laarzen. Ze staart omhoog, naar de top van een metershoge boom. Daar, een ooievaar, en iets lager haar jong. Ademloos volg ik haar blik, mijn hoofd in mijn nek. Waar heb ik mijn telefoon?
“Zag je hoe die zat te schijten? Schitterend!” klinkt plotseling een mannenstem. Verstoord kijk ik op. Een zestiger in een vale spijkerbroek roept naar de vrouw, die stoïcijns blijft turen. Ze staat wijdbeens midden op het pad. Ik kan voorlopig geen kant op. Alles om me heen gaat zijn eigen gang.

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 16