In de herfst van 1998 bleek dat het samenwerken op het atelier van het T.W.C. niet zomaar vanzelfsprekend was. Ego’s bleken te botsen, al snel waren de eerste ruzies een feit. Els haalde weer al haar vrouwelijke charmes uit de kast om het bestuur te overtuigen van haar gelijk in haar ruzie met Bjarne. Bjarne mocht twee weken niet op het atelier komen…

De Portugese benedenbuurman van Bjarne was een meedogenloze “dierenvriend”. Hij schopte de oude zwarte hond die hij uit Portugal had meegenomen en hij liet de vissen in de vijver van zijn tuin verhongeren wanneer hij op vakantie ging. De bovenbuurman met de neurotische tik had inmiddels kinderen, die veel lawaai maakten in de gehorige woning. Hij hield…

In het voorjaar van 1998 waren de vergaderingen van het T.W.C inmiddels berucht. Er kwamen mensen opdagen die nooit in het atelier waren gezien, zij voerden het hoogste woord. In een psychiatrische ambtenarentaal werden de simpelste feiten ingewikkeld gemaakt. Mensen werden met apen vergeleken en apen met mensen. Af en toe was er een hysterische lachbui…

De herfst van 1997 begon met een aantal schildersessies op het atelier van het T.W.C. in Amsterdam West. Roel en Bjarne hadden grote vellen papier opgehangen aan de linkermuur van het atelier en schilderden grote koppen met acrylverf op het papier. Bjarne stak het een en ander op van de schildertechniek van Roel, maar koos er voor zijn eigen weg te…

In de zomer van 1997 leerde Bjarne de andere leden van het Troebel Water Collectief steeds beter kennen. Ze hadden ieder hun eigenaardige rugzakje, vol met troebele gevoelens over het leven met zijn onvolkomenheden. Els was een dominante vrouw. Ze had een kind uit een eerdere relatie en ze liet zich niet de kaas van het brood eten. In sommige opzichten…

In het voorjaar van 1997 leek het of Bjarne al die jaren voor Jan met de korte achternaam had gewerkt. Toen de hulpverlener hem wees op het bestaan van het Troebel Water Collectief, aarzelde Bjarne eerst. Toch besloot hij een bezoek te brengen aan een bijeenkomst van deze groep kunstenaars met een psychiatrische achtergrond. Ze waren bezig een eigen…

In de herfst van 1996 vroeg Bjarne Gosse zich af of het nog wel zinvol was om door te gaan met zijn kunstenaarsbestaan. Het was een eenzaam leven geworden en de contacten met de geestelijke gezondheidszorg boden ook weinig soelaas. In de hal van de ontvangstzaal van de psychiatrische hulpverlening was een gedicht van Neeltje Maria Min te lezen. Bjarne…

De zomer van 1996 begon met een deceptie. Bjarne kon niet meedoen met de kunstmarkt. Niet omdat zijn werk van onvoldoende kwaliteit was, maar simpelweg omdat andere kunstenaars zich eerder hadden ingeschreven voor een plek op de markt. Er waren zoveel inzendingen dat er een keuze gemaakt moest worden. En het was zelfs zo dat er voor de komende jaren…

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Bjarne had na een korte periode van voorjaarsgriep een dag in de natuur gewerkt. Opgewekt was zijn verlangen om samen met een man een man te zijn. Hij had zich neergelegd bij zijn intellectuele beperkingen en voelde een oerinstinct door zijn aderen stromen. Het leek steeds…

De herfst van 1995 stond in het teken van de depressie van Emma Petronella. Door een lekkage in de kelder van haar riante leefzaal was de houten vloer onder water komen te staan. Ze bleef er stoïcijns onder, liet het water dagen staan zonder zich om de gevolgen te bekommeren. Jan Boter was voor een literaire bijeenkomst in de Verenigde Staten. Het…

“ Elke regel die je schrijft gaat rechtstreeks naar mijn hart. Dit zijn geen overdraagbare emoties. Ik hou zoveel van je mijn lieveling. Al mijn vrije tijd denk ik aan jou, aan je glimlach. Je bent een oprecht en aardig persoon, dus ik ben blij om met je te communiceren! Het is moeilijk om vrienden te vinden in onze gemeenschap. Je begrijpt waarschijnlijk…

“Verstikkende empathie knijpt de kelen dicht van lotgenoten. Ze hebben de leugen verspreid met hun praatcultuur vol medelijden.” Een boze Bjarne Gosse probeerde zijn frustraties te verwoorden. Tijdens zijn korte verblijf in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg had hij vooral geleerd dat hij geduld moest hebben. Het contact met de zogenoemde…

Op verzoek van een psychiatrisch geneesheer uit het zuiden van de wereldstad nam Bjarne het besluit om brieven te gaan schrijven, aan een verzonnen personage in een ver en wereldvreemd land. Het leverde een drietal onbeantwoorde brieven op en een tiental levendige gedichten over de overlevingskracht van de natuur in de grote stad. Astrid had meer…

“Bij psychische ongemakken, alsjeblieft niet de geestelijke gezondheidszorg inlichten, want die maken er onmiddellijk een trauma van, met mogelijke stoornissen tot gevolg.” De brief van Tom Gosse, die hij aan zijn broer Bjarne schreef, begon al mistroostig. Ondanks zijn diagnose Schizofrenie kon Tom zijn ongenoegens goed onder woorden brengen. Niet…

Plotseling kwam Trudy Mol weer in beeld in het levensverhaal van Bjarne. Nadat ze uitvoerige essays over sadomasochisme en de rusteloze consument had geschreven was ze politicologie gaan studeren. Daarnaast was ze vrijwilliger in de studentenbioscoop Kriterion in Amsterdam Oost. Er werden daar tentoonstellingen georganiseerd met het werk van kunstenaars…

In de herfst van 1992 besloot Bjarne een cd-speler aan te schaffen. Zijn cassettetapespeler begon kuren te vertonen. De geluidskwaliteit ging achteruit. Vinylplaten draaide hij al een tijdje niet meer omdat de naald van de platenspeler was gesneuveld door een onverwachte beweging. Een cd-speler gaf nieuwe mogelijkheden om muziek te luisteren in een…

Berend uit Utrecht had een tweede schilderwerk van Bjarne gekregen om te exposeren in zijn kantoorruimte. Het was een werk geïnspireerd door een lied van Gram Parsons. Zilver en grijs tinten, schaduw in een ruige textuur. Een vriendin van Berend was er door gecharmeerd en ze kocht het schilderwerk van Bjarne voor in haar woning in Wageningen. In…

In het voorjaar van 1992 stond er een fietstocht door het Amsterdamse bos in de agenda gepland. Tussen alle regendagen door kwamen er dagen dat het de moeite waard was om er op uit te trekken. Om het voorjaar te beleven in de natuur. Joshua Eenoog had met Bjarne afgesproken. Het werd een onvergetelijke dag in het Amsterdamse bos. Joshua Eenoog bleek…

Zeer binnenkort, begin april, hoop ik de leeftijd van 88 jaar te mogen bereiken. Nu is dit feit tegenwoordig echt niet meer zo uitzonderlijk en tóch zou ik sommige gedachten die daarover bij mij opkomen graag met geïnteresseerden onder u willen delen. Ik zou dit willen doen door gebruik te maken van een imaginaire rit langs een even zo imaginaire snelweg…

Hier moest het zijn, het sombere denken. Het donkerde in de liefdesuren. Bjarne liep in de schaduw van de nacht. Het liet hem niet los, de inhoud en de vorm in de leegte van de ruimte. Geestelijke armoede van zondaars verzamelde zich als nachtmerries in het duister. Bjarne gaf het niet op, de levenskunst om in elkaars ogen te kijken. Bjarne nam het…