Het schoolgebouw had de uiterlijke allure van een gymnasium, met twee grote, dikke voordeuren, gevangenisdeuren. De fietsenrekken stonden vooraan langs de snelweg richting het centrum.
Het duurde erg lang voordat ik door had in welk lokaal ik moest zijn, want de grote aankomsthal en al die slingerende gangen duizelden me en maakten me paniekerig. Er stonden nog wat lelijke dependance-lokalen op het schoolplein. In de pauzes zocht ik moeizaam naar aansluiting, wat bij oppervlakkig geouwehoer…

Jaren erna mocht ik corresponderen met 'hem'. Af en toe kwam hij op bezoek en dan gingen we meestal wandelen om even van huis te zijn.
Ik denk dat ik wel meer dan 100 brieven van hem ontving en andersom. Hij heeft mijn brieven nog, dat weet ik.
Enfin, mijn leven ging door en vooral de jeugdvereniging van de kerk was belangrijk. Daar ontmoette ik mijn eerste man.
Mijn ouders gelukkig, want zijn vader was ouderling van de kerk. Toen 'hij' nog een keertje op bezoek kwam, heeft mijn vader hem…

In de vijfde klas had ik een bebaarde meester, die sprekend op Calvijn leek en minstens zo streng was. Terwijl wij naar de gymzaal wandelden trapte hij mij op straat keihard tegen mijn achterwerk, omdat ik volgens hem niet snel genoeg liep. 'Wacht maar tot ik groot ben!', dacht ik vernederd en boos.
Terwijl ik de stempel van Sint-Willibrord te hard drukte, ging die stuk. Met angst stak ik mijn vinger omhoog en meldde ik het. Hij kwam als een bezetene op mij af en hij foeterde mij met volle…

21.
Ik ontdek dat er jongens en mannen zijn die naar me kijken. Niet alleen op school, maar ook als ik op straat loop of naar huis fiets. Vrachtwagenchauffeurs toeteren, bouwvakkers fluiten, de jongen van de fietsenstalling bloost als ik een kaartje bij hem koop.
Ik was altijd degene die verlegen was en als eerste bloosde. Dat er nu jongens zijn die van mij moeten blozen, vind ik bizar en onwerkelijk. Mijn hele leven ben ik onzichtbaar en nu verandert dat opeens. Een vreemde omwenteling en…

20.
Al heel jong heb ik geleerd alles wat me raakt weg te stoppen en er niet over te praten.
De eerste tien jaar van mijn leven probeer ik nog wel open te zijn en een beetje spontaan. Maar later lukt dat niet meer en huilen lukte vanaf toen ook niet meer.
Als ik een jaar of tien ben en van school naar huis loop, komt er uit een tuin een klein dartel hondje enthousiast op me af rennen. Het hondje wil spelen en springt vrolijk om me heen.…

Het bleek mijn laatste hoop op een baan in de gewone maatschappij te zijn, de opleiding tot ziekenverzorgende in een school te Veenendaal, streng christelijk bolwerk. Ik was samen met Jean B. de enige, mannelijke deelnemer aan deze opleiding.
Jean en ik bivakkeerden in een huis in Driebergen, waar we huurkamers hadden, naast elkaar. Ik zat persoonlijk in de knoei en daardoor had ik mijn Havo-diploma aan het Johannes Fontanus College in Barneveld niet gehaald. Ik wist meer van de…

Op een verdwaalde zomermiddag vond mijn zwervende vader op de puinstort van de Noordelijke oeverlanden in de Riekerpolder bij Amsterdam een afgedankte motorfiets. Hij kon de verleiding niet weerstaan en nam het vehikel mee naar huis.
“Ik ga die motorfiets opknappen, veel sneller dan mijn bromfiets”, vertelde hij aan mijn moeder, terwijl mijn broertje Tom en ik belangstellend toekeken. “Als ie maar niet jaren blijft staan”, beet mijn moeder mijn vader venijnig toe, kennelijk refererend…

Jaren later gingen mijn ouders en mijn broer op vakantie, wat we al vaker deden. Naar het vakantieoord te Putten, een saai christelijk vakantieoord. Ik heb er nog een foto van, tjonge, wat zag ik eruit, zonder make-up en mijn broer nog een jonkie, ha!
Ik moest bij mijn ouders slapen, bah, en mijn broer mocht in de jeugdafdeling slapen. Wát heeft hij geboft!
Want mijn vader had de eigenschap om zijn zweetvoeten buitenboord te 'luchten' , en daarbij snurkte hij de bomen van het bos, er was veel…

De locatie was de Eendenkooi in Heerenveen-Noord. Ons hoekhuis grensde aan een klein bos. In mijn kleine slaapkamer boven de garage hingen tientallen naaktposters uit het tijdschrift 'Aktueel' en op een simpele platenspeler beluisterde ik mijn elpees van Camel, OMD en Johnny Cash. 's Nachts luisterde ik naar moderne, griezelige, klassieke muziek en jawel, naar Candlelight.
Mijn eerste liefde Judith kwam wel eens over de vloer en dan speelde ze piano, terwijl ze mij bedwelmde met haar Chanel…

19.
Na de mavo begin ik aan de opleiding voor kleuterleidster. Omdat ik nog steeds vind dat ik iets van mijn leven moet maken, wil ik dit zien als een nieuwe start. Het verleden vergeten en focussen op de toekomst.
Hoewel ik de opleiding leuk en interessant vind, valt het me zwaar. Niet de lesstof, maar alles er om heen. Ik had verwacht dat ik me op een school met alleen meisjes en voornamelijk leraressen beter zou voelen. Dat het minder bedreigend zou zijn. Dat is niet zo.…

In ons slecht verwarmde houten huis stond een oude zwart-wittelevisie te knipperen in de woonkamer. Mijn vader moest in allerijl het dak op om de antenneverbinding te herstellen. Mijn moeder was in alle staten, haar favoriete televisieserie Derrick was op de televisie. Geen aflevering mocht zij missen.
Daar zaten we op de bank te kijken naar hoe Derrick moordzaken bij schatrijke mensen wist op te lossen. Dure auto's, kapitale huizen, enorme zwembaden, de serie liet een materiële rijkdom die…

18.
Na de zomervakantie begin ik met zware tegenzin en een bevroren gevoel voor de tweede keer in de vierde klas.
Door alle tegenslagen loop ik een paar jaar achter. Ik ben inmiddels 18 jaar en gemiddeld ruim twee jaar ouder dan mijn klasgenoten. Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt om door te gaan met mijn leven, dus doe ik mijn best alles in één keer te halen. Ik moet toch een keer een (mavo)diploma zien te halen. Alleen een zwemdiploma is niet genoeg.…

Een paar jaar later hadden mijn ouders het druk met van alles. Mijn moeder ging 's avonds naar de vrouwenbeweging en mijn vader had cursussen om hogerop te komen. Omdat mijn moeder eerder wegging dan mijn vader, stopte hij mij in bed. Ik zie hem nog op de rand van mijn bed zitten en dat hij vroeg of ik nog zalf nodig had voor mijn schrale billetjes. Dit was de eerste keer dat hij mij 'insmeerde'. Eerder deed mijn moeder het altijd, gewoon snel en kundig.
Mijn vader deed de dekens aan de kant…

Het huis was een ruime flat in de naargeestige buitenwijk Lewenborg van Groningen. Ik woonde er samen met mijn neef Johan, zijn vrouw Khadija, hun zoontje Samir en mijn poes Alf. Er was hasj, er was whisky en wijn. Khadija vond mij sprekend op André Breton lijken en daarom kocht ik een hoed in hartje Groningen, al had ik daar nauwelijks geld voor. Die hasj en wijn was al buitensporige luxe, maar we vlogen als opgejaagde dieren van hot naar her, met onze zielen onder onze armen.
's Nachts…

17.
Als kind hunker ik naar aandacht en liefde van mijn moeder. Maar al heel jong heb ik het gevoel dat ik voor haar moet zorgen. Ze is vaak ziek, zwak en misselijk en ik denk dat ik haar moet helpen en tot steun moet zijn. Als oudste dochter zie ik dat als mijn taak.
Als ik ’s middags uit school kom, ligt ze vaak op de bank te slapen. Ik durf haar niet wakker te maken, want ze ziet er zo gespannen en boos uit met een diepe fronsrimpel in haar voorhoofd. Zelfs als ze slaapt is ze niet…

16.
Eindelijk is het dan zo ver. Ik heb mijn eindexamen gehaald. Na ruim zes jaar zwoegen ben ik er in geslaagd een mavo-diploma te halen. Ik vind mezelf de grootste mislukkeling die er op school rond loopt.
Veelbelovend met een vwo-advies op het atheneum beginnen en na zes lange jaren uiteindelijk eindigen met een pretpakket op de mavo. Bepaald niet iets om trots op te zijn.
Een paar dagen voor de diploma-uitreiking komt mijn vader bij mij zitten. Hij heeft gebeld met Schelto Hendriks (de…

Mijn antwoord op de titel is: 'JA'!
Waarom? Omdat het een gewoonte is om huislijke ruzies aan te horen. Bek dicht, werd er dan gezegd.
Ik had als kind ADHD en dan praat ik over de jaren '60. ADHD werd toen gezien als hyperactief en zéér onuitstaanbaar. Mijn moeder kon mij niet aan en sloeg mij regelmatig.
Mijn vader was leraar en kon de klas niet aan, dus hij kwam regelmatig gefrustreerd thuis. Als ik dan wat uitgehaald had, kreeg ik alsnog een pak op mijn donder. 'Wat heb je nu weer…

Er was een brug over de rivier, waarover vroeger auto's hadden gereden, maar waar alleen nog fietsers en voetgangers over mochten, omdat de weg was afgesloten en de brug niet langer geschikt was voor autoverkeer. Het fietspad lag in het midden van de brug, aan de zijkanten stonden hekken omdat de brug in verval was geraakt en een gedeelte van de zijkanten van de brug was ingestort. Vanwege de vervallen staat en de hekken noemden wij als kinderen de brug: 'de enge brug'.
Het was een flink eind…

15.
Ik ben zeventien jaar en mijn leven is een loodzware worsteling geworden. Bij vlagen zelfs uitzichtloos.
Het is zomer. Mijn ouders zijn op vakantie naar Texel en ik ben alleen thuis. Het is prachtig weer. Er lijkt geen einde te komen aan de warme, zonnige dagen. Een groot contrast met mijn binnenwereld die steeds donkerder en killer wordt.
Of het daaraan ligt weet ik niet, maar ik zak in rap tempo dieper en dieper weg in eenzaamheid, somberheid en wanhoop.…

14.
In de derde klas, tijdens een les maatschappijleer, vraagt de leraar aan de klas om een sociogram in te vullen. Je moet opschrijven naast wie je meestal zit op school, met wie je omgaat enz. enz. De uitkomsten worden uitgewerkt op het bord voor de klas.
Na een tijdje is duidelijk dat niemand mijn naam heeft opgeschreven. Nergens, bij geen enkel onderdeel. Ik voel mezelf wegzakken en zie de leraar af en toe ongerust mijn kant op kijken. Ik wil niet dat hij naar me kijkt, daar maakt hij het…