Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Godverlaten modellen

“God is dood!”

Aldus Nietzsche in 1882.

Tien jaar later schrijft Rilke in zijn ‘Florentijns Dagboek’:
“Zoals de uitdrukkingen van iedere taal op een gemeenschappelijke afspraak berusten, zo stelde men ook de betekenis van het woord ‘God’ vast. Het moest alles omvatten wat op enigerlei wijze invloed uitoefende, zonder dat men het op een andere manier kon benoemen en kennen. Vandaar dat, toen de mens heel arm was en heel weinig wist, God heel groot was.”

Aan het einde van de 19e eeuw was God veel mensen ontvallen. Deze crises resulteerden in zelfdoding, onder kunstenaars niet in het geringst.
Welke compensatie hebben we meer dan een eeuw later gevonden?

Soms lijkt compensatie op vlucht.

Technologisch speelgoed, competitieve activiteiten en surrogaat zinvervulling
zijn beter dan zelfdoding.

Het is niet zeker of mensen bij een niet-dode God beter af zijn.
Gelovigen hebben vandaag het nadeel van de twijfel.

Niet alle gelovigen zijn stomkoppen, anders zou God spoedig écht dood zijn.
Niet alle niet-gelovigen hebben goed nagedacht over God en zijn mogelijke bestaan.
Moet die vraag niet eerst opgelost worden om rustig te kunnen
ademhalen?

De onvindbaarheid van het bewijs van God's bestaan
is te ontmoedigend om rustig te blijven ademhalen. Het is
onrechtvaardig dat we niet achter Zijn waarheid kunnen komen.

Voor velen is dit het bewijs.
Niet dat God dood is, maar dat Hij nooit realiteit is geweest.

Ze zeggen: "Wie niet zoekt, zal niet vinden."
Waar heeft Hij zich in hemelsnaam verstopt? Of

is God dood?
God is een model dat we niet begrijpen voor wat we niet begrijpen.

Geloof is geen zekerheid maar kwetsbaarheid.
Naast modellen en theorieën staat geloof met stomheid geslagen.
Geloof is een onvolmaakt idee en kan niets verklaren. Geloof voldoet niet meer, naast getallen en meetgegevens.
Een gelovige erkent zijn onvolmaaktheid. Modelbouwers pochen met slimme trucjes en stellen dat ze de waarheid niet kennen. Beiden in het openbaar, in hun hart kan het anders zijn.

Ik ben onvolmaakt: ik geloof in de kracht van modellen en andere dingen. God is niet dood in mijn realiteit.

Het model is nooit volmaakt. Wat door een model beschreven moet worden heeft iets onbeschrijflijks. In het geval van God zeggen we dat Hij onvoorstelbaar is. Het model God wordt buiten het begrijpbare gezet.
Een model van God is zinloos.

Het onbegrijpbare is per definitie niet in een model te vatten.

Modellen voeren oorlog met elkaar.
Misschien omdat we vergeten dat ze de werkelijkheid niet zijn
maar beschrijven.

De behoefte om grootse gevoelens vorm te geven is onweerstaanbaar.

Een verwijzing naar het wonderlijke leven, naar de onmetelijke natuur is vaak verre van voldoende.

Welke betekenis hebben onze bezigheden, onze gedachten, gevoelens en herinneringen in het licht van praktisch nut? Ze vervliegen.

Ons leven speelt zich af in een individuele realiteit. Daar is de kindertijd nooit vervlogen. Het eerste liefdesverdriet voelen we steeds weer.

Elk moment zijn we wat er van ons is geworden door alle achterliggende momenten. Voor onszelf is er nooit iets vervlogen.

De kans op de overwinning is eenmalig. Daarna moet er opnieuw competitie geleverd worden.

De onvervliegbare momenten moeten met zorg beleefd worden. Lichtzinnige ademteugen werpen hun effect vooruit. De betekenis die we ervaren hebben we zelf in het verleden gecreëerd.

Werken de individuele en praktische realiteit elkaar tegen?

Nu is het mooi te bedenken dat innerlijke stabiliteit van groot nut is.
In beide realiteiten!
De vraag is ook: welke betekenis moet de dagelijkse praktijk in ons leven hebben?

Het is begrijpelijk dat mensen tot het uiterste gaan om zich in de maatschappij te manifesteren.
De maatschappij is begrijpbaar, wat onbegrijpbaar is hoeft ons niet bezig te houden. We leven tussen parfumgeuren en fabriekswolken, we moeten studeren en benzine tanken.

Antieke concepten van de realiteit waren nodig in tijden toen onbekend was wat de zon is en wat sterren zijn. Nu ontwerpen we de zon in installaties om de grootste natuurlijke energiecentrale op aarde ter beschikking te hebben.

Het onbegrijpbare blijft een mysterieuze invloed hebben.
Hoe kunnen persoonlijke ervaringen hun hardnekkige invloed blijven uitoefenen?
Hoe kunnen sommige collectieve inspanningen sterker zijn dan de wetten?
Het naïeve antwoord van een zevenjarige bevat meer waarheid dan een intelligent relaas van de heren Filosoof en Wetenschapper.

God is niet dood.
God kan dood zijn in individuele realiteiten.

Werd en wordt God doodverklaard vanwege Zijn onvindbaarheid?

Waar is de grootste kans Hem te vinden?

Niet in deze beschouwing. Anders had ik haar niet geschreven.

Hebben kerken en heilige boeken een antwoord? Ooit gehad?

Ik ben niet uitgesproken sceptisch. De realiteit vind ik bindend.
Verhalen in heilige boeken kunnen alleen allegorische betekenis hebben.
Zolang ik geen water in wijn zie veranderen, mensen over water zie lopen of in de wolken zie verdwijnen moeten verhalen iets duiden dat voorbij het letterlijke gaat.

Is God een verhaalfiguur?

Wat is macht over hemel en aarde?
Een manier om te zeggen dat we de baas kunnen zijn
in eigen lichaam en van gedachten.

Schepping en verantwoording zijn geen onbedwingbare bergen.

[On]Geluk, het moeilijk voorzienbare en oninschatbare maken dingen anders dan bedoeld.
Is het onverwachte boeiend of lastig?

Even vaak wordt de speling van het lot geprezen als verguisd.
Achteraf was ongemak een kans, een kans bleek een valkuil.

Het onvatbare, het niet te modeleren, het ogenschijnlijk niet relateerbare effect van mensenlevenoverspannende invloeden spelen de hoofdrol in allegorieën.
Verbazing en vertering schudden aan de beeldbomen van onze individuele realiteit.

In het allerdaagse lijkt de samenloop van onvatbare mensenlevenoverspannende invloeden op toeval.
We halen de schouders op.

De notie dat alle invloeden geen toeval zijn culmineerde in God’s bestaansrecht.

Voorbij de tijdspanne van individuen, de geschiedkunde, voorbij de tijdspanne van soorten, de evolutieleer, voorbij de tijdspanne van diergroepen, de paleontologie en geologie en voorbij de tijdspanne van de aarde, planeten en sterren, de kosmologie, lijken losstaande modellen mogelijk te zijn.

God’s bestaansrecht fragmenteert.

Kometen slaan de schepping aan diggelen. Als een bom.
Het leven herstelt zich steeds, op andere manieren.

Een deel van de gefragmenteerde schepping is misschien een gevaar voor zichzelf geworden.

Maar dat is niet zeker.


Zie ook: http://denkwater.weblog.nl

Schrijver: Willem Houtgraaf, 13 juni 2007


Geplaatst in de categorie: filosofie

1.0 met 5 stemmen 608



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)