Beschouwingen

Het liefste in het leven.

Een lichtend puntje aan de sterrenhemel doet me denken aan

de energie van de grootste ontroering welke mijn geheugen

vervult.

Het denken aan die gebeurtenis maakt alles wat met liefde

te maken heeft ondergeschikt aan dat moment.

De emotie van ontladen spanning, van ongekende verrassing,

van sidderende tederheid en van sprankelende blijdschap.

Het moment in je leven waarvan men zich achteraf realiseert

dat er geen grootheden zijn in ruimte, noch in tijd welke

deze liefdes energieën kunnen evenaren.

Het puntje aan de sterrenhemel wordt sterker en de zonnen

explosies die het licht verspreiden en warmte in haar

omgeving uitstralen, zijn een nietig vlekje aan het

firmament van alles wat is.

Misschien dat deze ster ook die december nacht 24 jaar

geleden zijn lichtbundel naar mij toestuurde.

Ik was toen niet buiten maar in het ziekenhuis waar de

bevalling plaatsvond.

Ingehouden spanning, pijn, angst, opluchting en ongekende

trots hadden elkaar afgewisseld, voor ik haar wat onwennig

in mijn armen kon nemen.

En dan enige uren later als je het goede nieuws hebt

verspreid en je jouw kindje in zijn kleine bedje ziet

liggen, realiseer je wat er is gebeurd.

Een nieuw leven heeft zich gemanifesteerd en het liefste

in het leven is niet het liefste zelf, maar het liefste

gevoel wat je liefste je in liefde heeft gegeven.