Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Recht is krom

Rechtssysteem of wetsysteem?

Als ik naar ons Nederland kijk, het land van inmiddels zestien miljoen mensen en niet meer de vijftien miljoen van Fluitsma en Van Tijn, dan vorm ik voor mezelf steeds sterker de mening dat we meer een wetsysteem kennen dan een rechtssysteem.
Want hoeveel mensen halen werkelijk hun recht in de rechtszaal? Valt er überhaupt iets te winnen binnen de wanden van de wet? En, zegeviert het recht of de wet?

Ik vind recht en de wet namelijk niet hetzelfde. Bij rechtvaardigheid komt gevoel kijken en daarvoor doet de wet mij toch ietwat te klinisch en gedefinieerd aan. Zoals ik al zei, geloof ik dat in Nederland vaker de wet geldt dan rechtvaardigheid. Een verhaal dat een docent in de rechten mij eens vertelde, onderbouwt deze opvatting. Daarnaast geloof ik dat menigeen voor zichzelf een ervaring heeft die mijn mening al dan niet steunt.

Het verhaal gaat over een oude boer met een boerderij, landerijen en een grote schuur. In die schuur ligt aluminium opgeslagen, een metaal dat een aardig zakcentje oplevert. Op een dag die de boer zelf nimmer zal vergeten, ziet de oude man een bestelbus staan voor de schuur. Hij herkent het voertuig niet, heeft het nooit in het dorp gezien, en dat vindt hij toch wel verdacht. Wanneer de boer wat beter kijkt, ziet hij vier mannen. Allen zijn een beetje getint en gespierd bovendien. Joegoslaven, Bosniërs misschien? De mannen dragen stukken aluminium van de schuur naar de laadruimte van de bestelbus.

Nu er voor de boer geen misverstand meer over bestaat dat de mannen hem bestelen en in de wetenschap dat er in de wijde omtrek niemand is behalve zijn vrouw en kleinkinderen, pakt hij de honkbalknuppel uit de voorraadkast en loopt hij achter het huis door naar de grote schuur. De oude man denkt er niet aan de mannen te lijf te gaan met de knuppel. Hij zou immers geen kans maken. Nee, de boer heeft een ander idee, hij wil een grote ster in de voorruit van het busje slaan zodat de mannen niet hard weg kunnen rijden. Onderwijl zal hij de politie bellen en wachten totdat die er zijn om de situatie af te handelen.

Dan ziet de boer zijn kans schoon; hij loopt naar de voorkant van het busje, laat de knuppel tot twee keer toe op de ruit neerkomen en gaat vlug terug naar het huis om de politie te bellen. De mannen staken hun wandaad en rennen in de richting van de bosrand om zich daar te verschuilen.

Tien minuten van wachten voelt als een angstig uur. Enkele auto's van de politie arriveren op het terrein van de boer, die pas dan weer naar buiten komt. Zijn vrouw en de kleinkinderen, een jongen en een meisje, achter zich. De boeven zijn in velden noch wegen te bekennen en de mensen van de politie treffen slechts een busje met een gekneusde ruit, een laadbak met aluminium en de boer met zijn gezin aan.

De boer heeft een strafbaar feit gepleegd door met de knuppel op de vooruit te slaan, vertelt een man met een blauwe pet, die volledig voorbij gaat aan de situatie en niet doorheeft dat de familie angstige momenten heeft doorgemaakt of zich in elk geval niet kan voorstellen hoe een mens zich voelt als hij bestolen wordt en zich bedreigd voelt. Hoe vaak de boer de situatie ook uitlegt, zelfs totdat het lijkt alsof hij een klein kind probeert te vertellen dat vuur heet is en dat je het daarom niet aan moet raken omdat het pijn doet aan de vingers, de agenten hebben slechts oog voor de ster in de voorruit.

De oude man moet mee naar het bureau en, nee, zijn vrouw en kleinkinderen mogen niet mee. Vanaf hier wordt het verhaal nog vreemder dan het al is. De mannen, die inderdaad uit een Oostblokland kwamen, in dit geval Joegoslavië, ontkomen aan elke vorm van straf dan ook. Sterker nog, de boer moet de schade aan de voorruit betalen en bovendien een bedrag aan het bedrijf waarvoor de Joegoslaven werken, daar zij twee dagen niet hebben kunnen werken. Omwille van de ster in de voorruit.

In het verhaal van de boer worden de daders de slachtoffers en de slachtoffers de daders. Recht zegevierde niet en de wet werd klinisch toegepast. De mannen hadden namelijk nog niet daadwerkelijk het metaal gestolen en de twee klappen met de knuppel hadden zich feitelijk voltrokken en de gevolgen waren bovendien zichtbaar.

Nee, dit doet mij niet aan als een rechtssysteem met gevoel voor rechtvaardigheid maar als een systeem waarin men de wet klinisch toepast en waarin recht niet de vrijheid geniet zich te laten gelden. Ik vraag me af of de mens er is om het systeem te dienen of dat het systeem er is om de mens te dienen. Onder ons gezwegen is dit helemaal geen vraag voor me, want ik geloof dat systemen er zijn om mensen te dienen en niet andersom zoals in het verhaal hierboven toch wel het geval is. En nu, twee jaar na het aanhoren van dit bizarre verhaal, denk ik telkens als ik eraan terugdenk: recht is krom.

Schrijver: Tom "Mick" Alexandre, 19 juni 2009


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.0 met 3 stemmen 717



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)