Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Patricia Lasoen: Stilleven

Stilleven met herfstvruchten

zoals altijd bij volle maan
zelfs na een afmattend orgasme
lig ik wakker en met hoofdpijn
in ons bed naar de gedaanten
van de vetplanten te staren.

merkwaardig klein voel ik me nu
vertrappeld door verwarde paardenpoten
terwijl de mooie diernaam hazelworm
plots uit het donker opduikt
en mijn hoofd geraakt wordt

als een okkernoot tussen de deurscharnieren.

Patricia Lasoen is geboren in 1948 te Brugge.
Haar vader heette Jozef Lasoen en hij was een vooruitstrevende, Vlaamsgezinde dokter, werkend bij ene dokter Wostyn te Brugge.
Haar moeder heette Yvonne Vervarcke en zij was heel kunstzinnig en zij kwam uit een kunstzinnige familie.
Patricia is de oudste van twee dochters.
Op haar zevende schreef ze al haar eerste gedichten. Van 1959 tot 1966 zat ze op een middelbare school te Brugge. Daarna ging ze naar het Koninklijk Lyceum, opgevolgd door de Latijns-wetenschappelijke afdeling van het koninklijk Atheneum.
Ze was redacteur van jeugdbladen 'Proces-Verbaal' en 'Stoot'.

Haar eerste publicaties met een ironische rode draad verschenen in 1964/1965.
In 1966 ontstond een literaire vriendschap met de dichter Paul Snoek.
In datzelfde jaar begon ze haar studies Germaanse filologie te Gent, wat duurde tot 1970.
Ondertussen verscheen in 1968 haar debuutbundel 'Ontwerp voor een Japanse houtgravure'. Ze werd meteen herkend als één van de nieuw-realisten; anderen waren: Herman de Coninck, Ludo Abicht, Daniël van Rijssel, Roland Jooris, Jan Vanriet, Gerd Segers en Stefaan van den Bremt.
Volgens sommigen behoorde ze tot het magisch-realisme, maar daar wil ik niet over redetwisten.
Ze publiceerde in het Nieuw Wereldtijdschrift, Kruispunt en Sumier, ook werd ze redactielid van Yang en Kreatief.
Het ging haar om de persoonlijke verbeelding van de realiteit.

In 1969 vertrok ze naar de Universiteit van Cambridge, waar ze een studie Engelse literatuur voltooide.
In 1970 trouwde ze (een mooie 22-jarige!) met de geluksvogel Jean-Pierre Dumolyn, die stagiair-advocaat was.
Ze kregen vier kinderen: Bart (1972), Jan (1974), Joris (1976) en Sonja (1983). Ik krijg de indruk dat de vader de namen heeft gekozen.
Ze werd lerares Engels en Nederlands.
De nieuw-realisten waren tegen de Hollandse Vijftigers, die teveel metaforen gebruikten en hun hermetisme bleek sterk verwaterd, wat ik alleen maar kan beamen.
Het blad 'Kreatief' werd het lijfblad van de nieuw-realisten en ze werd er redactielid. Ze waren allen gegrond maatschappij-kritisch.
Van 1970 tot 1972 was ze lerares aan de Koninklijke Athenea van Sint-Michiels en Maldegem.

In 1971 verscheen bij uitgeverij Manteau 'Recepten en verhalen'.
Van 1973 tot 1979 was ze lerares af en was ze allereerst moeder en daarna dichteres.
In 1974 stierf haar vader en van 1979 tot 1983 had ze een diepe huwelijkscrisis, gepaard gaande met gruwelijke depressies.
In 1979 verhuisden ze naar Sint-Michiels, op de rand van Brugge.
En van 1979 tot 1994 was ze lerares Engels en Nederlands aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten in schoon Brugge.
In 1982 stierf haar moeder, zeg maar in haar depressiejaren.
Ze verliet het onderwijs om gezondheidsredenen toen ze 46 was.

Ze maakte dertien dichtbundels en de laatste bundel was een bloemlezing door Philip Hoorne, 'Trouw, rouw en andere feestelijkheden', 150 gedichten (2007).
Ze vindt dat een dichteres geen machine is en daarmee weerlegt dat ze volgens sommigen te weinig geschreven zou hebben en te weinig prijzen gekregen heeft.
Nogmaals dan, één kwalitatief ver boven de massa uitstijgend gedicht is veel meer waard dan duizenden losse flodders of kasten vol zichtbare bejubelingen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 29 november 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 2 stemmen 255



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)