Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Stefan Hertmans: De beste jaren 1

De beste jaren 1

Vanavond gaan de mieren met de sterren op café;
we liggen op de warme steen, verspreid als scherven
van toekomstige verleden tijd, en zingen zonder stem.
Daarboven gloeit de Melkweg, witte navelstreng
in groeiende duisternis; de ironie is ver,
parabels worden doorgeseind terwijl de lippen,
hard geworden van het weten, hoog in de ruimte
zweven, alom fluisterend, vleermuisgezang
en roekeloosheid, omdat niets werd opgeslagen,
alles werd verspild, omdat het altijd zo gehoord heeft,
ook zonder ons -
dit liggen op de warme steen, verspreid en bij elkaar,
de mieren met de sterren aan het stappen
langs de hemelboog, en waar Descartes de draad
verliest zijn wij nog even een oeroud geheel, voordat
de draden knappen, wij de handen lossen,
omdat terugvinden verliezen is, en wij niet opstaan,
even nog niet, we zijn maar we weten niet,
hoor hoe we zingen langs de hemelrand, daar bij
de rotsen zonder water, waar de stok op onze
levens slaat en ons van dorheid redt, voor even nog,
de laatste woorden van een nieuw begin, maar zonder ons.

Stefan Hertmans is geboren in 1951 te Gent.
Hij ging naar school in Sint-Amandsberg, waar hij geschorst werd vanwege het stimuleren van stakingen. Voorts ging hij naar het Koninklijke Atheneum van Gent. Hij studeerde Germaanse filologie aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij is afgestudeerd met een scriptie over Paul de Wispelaere.
Hij was van 1972 tot 1980 een serieus jazz-muzikant.
In 1981 verscheen zijn romandebuut 'Ruimte'.
In 1984 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Ademzuil' en in 1986 verscheen 'Melksteen'.
In 1987 werd hij redacteur bij Yang.
In 1990 werd hij leraar aan de Gentse Hogeschool, hij was diensthoofd van het Interdisciplinair Studiecentrum voor Kritiek en Actualiteit.

Hij was aanwezig op internationale festivals en symposia. Hij publiceerde o.a. in: Raster, De Gids, De Revisor, Nieuw Wereldtijdschrift, Poëziekrant, Dietsche Warande & Belfort, Yang en Parmentier.
Hij was van 1993 tot 1996 redacteur van De Gids.
In 2000 mocht hij een tijd in het geboortehuis van Marguerite Yourcenar verblijven.
Zijn werk werd vertaald in het Frans, Spaans, Italiaans, Duits, Kroatisch, Bulgaars en Roemeens.
Hij schreef 5 romans, 7 essaybundels, 2 korteverhalenbundels, theaterteksten en een handboek over kunstagogiek.
In 2004 kwam hij bij De Bezige Bij.
In 2005 verscheen 'Kaneelvingers' en in 2006 verscheen 'Muziek voor de overtocht, Gedichten 1975-2005', een herziene uitgave van al zijn dichtbundels tot dan toe, 844 bladzijden dik.

Hij gaf les in de master-opleiding van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en hij leidde het Studium Generale tot 2010.
Hij gaf les aan de Sorbonne en de universiteiten van Wenen, Berlijn, Mexico, Washington en Londen. Hij is doctor in de kunstfilosofie en vanaf 2010 is hij full-time schrijver, hij is een van de weinigen die kan leven van zijn pen. Hij publiceerde in De Standaard en in Trouw.
In 2010 verscheen 'De val van vrije dagen'. Hij combineert donkere en afschuwelijke kanten van het leven met de schoonheid van erotiek en kunsten. Ziedaar de link met de grootste modernist ooit, Charles Baudelaire, ook al is Stefan aanvoerder van de huidige modernisten, Baudelaire overtreffen lukt nooit iemand.
Hij ontving o.a.: de Multatuliprijs, de Paul Snoekprijs, de Maurice Gilliamsprijs, de Ferdinand Bordewijkprijs en de La Ville à Lire.
Hij promoveerde in 2010 op zijn proefschrift 'Zäsur, Differentie, Ursprung, Ironie: Hölderlin en de goden van onze tijd' aan de Gentse Universiteit.
Hij heeft nu alle tijd van de wereld om gedichten te schrijven, dus mogen we als publiek best nog het een en ander goeds van hem verwachten. Dat gaat vast wel goed komen, want deze rasdichter heeft nog heel wat in zijn mars.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 95



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)