Inge Boulonois: Nee, niet weer!

Nee, niet weer!

Stupide voorjaar, koleriek geluid!
Het onkruid schiet gemeen de aarde uit,
mijn grote rozenbed schreeuwt om zijn snoei
en overal drenst speenkruid, schel in bloei.

Het hoge grasveld kijkt mij tergend aan.
Een mol is sarrend door het perk gegaan,
terrassen zitten onder kwelziek mos
en vogels krijsen al mijn weerzin los,

dus van mijn huis met tuin heb ik veel spijt.
In maart reeds baal ik van de wrange plicht
de klussen weer alleen te moeten klaren

en sinds het tieren van de grijze haren
heb ik rond half april steeds spit, wellicht
vandaar dat men ook spreekt van passietijd.

Inge Boulonois is geboren in 1945 te Alkmaar. Ze studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Ze is beeldend kunstenares en literair analyticus. Ook studeerde ze Kunstpsychologie aan de Universiteit van Nijmegen.

In 2000 is ze begonnen met het schrijven van gedichten. Vanwege een akelige oogziekte kon ze toen niet meer schilderen en dus is ze toen overgestapt op de dichtkunst. Soms schildert ze toch weer het een en ander, maar niet zoveel als daarvoor.
Het scheppen van kunstwerken is een noodzaak voor haar, eigenhandig gemaakte kunstwerken geven haar leven zin en daar bloeit ze zichtbaar van op. Dat ze ook nog geregeld in de prijzen valt, maakt het allemaal nog feestelijker dan het op zich al is. Zo won Inge o.a. de volgende prijzen: de Plantage Poëzieprijs 2005, de Concept Poëzieprijs 2006, de Guido Wulmsprijs 2006, de Culturele Centrale Boontje Poëzieprijs 2008, de Poëzieprijs Merendree 2009 en de Nieuwegeinse Poëzieprijs 2009 voor het gedicht 'Het perspectief'. Daarbij won ze enkele eervolle vermeldingen.
Ze is de vaste medewerkster van 'Klassiekers', een onderdeel van Meander, daarin analyseert ze het werk van Nederlandse/Belgische dichters.
Ze is in 2011 de stadsdichteres van Heerhugowaard geworden, haar huidige woonplaats dus. Zo wil ze in die functie zeker een gedicht maken over 'De obelisk' van Ruud van de Wint, die bij het station staat.

Ze heeft o.a. gepubliceerd in: Gierik/NVT, De Tweede Ronde, Schoon Schip, Op Ruwe Planken, Liter, Concept, Dighter, Opspraak, Stroom, Verba en Nynade.
In 2011 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Het geluk van een tafel' in eigen beheer. De bundel bevat ruim dertig gedichten.
Ze wordt vaak sterk geïnspireerd door bestaande kunstwerken, wat geen wonder is voor iemand die zo all-round kunstzinnig georiënteerd is. Ze maakt ook acrylschilderijen, gouaches en afdrukken van houtsnedes. Ze maakt realistisch werk, al heeft ze ook nieuw expressionistisch en totaal abstract werk gemaakt.
Ze was lange tijd lid van de Gemeenschap Beeldende Kunstenaars Gelderland. Het meeste van haar werk is gekocht door musea, particulieren, kloosters en kerken.
In 1999 is ze gedoopt in een katholieke kerk, wat wel weer extra connecties opleverde, al neem ik aan dat dat niet het hoofddoel was; zo exposeerde ze een tijd in het parochiecentrum van Heerhugowaard.

Ze heeft grote bewondering voor Mondriaan, Rothko, Bridget Riley, Jan Beutener en Joke Frima.
Haar stem klinkt hees, ingehouden, verstild, vermoeid, geschaafd, hypnotiserend, als van een barones in haar hoogtijdagen, want zo ziet ze er tenminste ook nog uit, niet pedant, maar uiterst bescheiden.

'Mijn hart voelt stroef, het polderpad is spiegelglad. De tijd verglijdt, maar vaag. Ik ril als blote bomen zo stil en denk plots aan dat eerste vijgenblad'

Inge Boulonois Nee Nee niet weer!

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 132