Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Frans Budé: Naakt

Naakt

Steeds verleidelijker de velden vlees
tegen een herfstbruine muur. Alsof
de dag trager dan verwacht verstrijkt

boven bed en sprei, zij zonder lakens
van de nacht geen houvast vindt

dan een ontwaken eerder niet gedurfd.

Zo snel schikt men zijn zinnen niet,
men kijkt dankbaar mee hoe het soest

over borsten en het been, de slaap
die haar is toebedeeld, aders zo dun

dat onverwacht een suizen klinkt -
aarzelende aanzet, de aarde bijna nieuw.

(Lucian Freud, Portrait on a White Cover, 2002-2003)

Franciscus Hyacinthus Gerardus Antonius Budé is geboren in 1945 te Maastricht.
Hij groeide op in een rooms gezin. Zijn vader was drogist.
Hij studeerde aan de Sint-Vincentius Kweekschool in Maastricht en op zijn tweeëntwintigste begon zijn loopbaan als onderwijzer+ drie jaar later werd hij leraar geschiedenis en maatschappijleer aan de Geusselt Mavo in Maastricht.
Ondertussen trouwde hij met Riet Dolders.
Van 1978 tot 1985 was hij directeur van de openbare basisschool 'De Kring', ook in Maastricht.

Sinds 1988 is hij full-time dichter, fotograaf en beeldend kunstenaar.
Hij woont nog steeds in Maastricht en wel in een kleine tussenwoning met een door hoge beschoeiing goed verborgen voordeur.
In 1968 debuteerde hij met enkele gedichten in Elseviers Weekblad en in 1984, toen hij dus nog directeur was, verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Vlammend marmer' bij uitgeverij Meulenhoff, die zijn vaste uitgeverij is gebleven.
Vanaf 1984 werkte hij voor het Limburgs Dagblad als schrijver over literatuur en beeldende kunst.
Van 1984 tot 1987 was hij redacteur van 'Het Bassin'.
Hij schrijft veelal over het verlies, passie, melancholie en de dood, met als grote tegenhanger de liefde en het humane contact. Hij schrijft autobiografisch en over zijn eigen woonomgeving en tijdselementen. Hij is geïnspireerd door uitgestorven en gevangen dieren.
In 'Vlammend marmer' gaat het over dieren in de Krijtperiode.
Dat hij ook letterlijk graag diep graaft, bewijst het feit dat hij skeletten van Franse soldaten heeft opgegraven en erover gedicht heeft. Hij houdt ervan om vragen op te werpen en om diverse interpretaties uit te beelden.
Zijn beeldend werk is te zien geweest in Amsterdam, Heerlen en Maastricht.
Zijn gedicht 'Wandeling' staat aan het Gerlachuspad in het Jekerpark te Maastricht. In Bergen op Zoom staat het gedicht 'Holleweg' op een flatwand.
Hij publiceerde o.a. in: De Gids, De Revisor, Hollands Maandblad, Maatstaf, Raster, Yang, Parmentier, Dietsche Warande & Belfort, Revolver, Ons Erfdeel, Poëziekrant, De Brakke Hond en Vrij Nederland.
In 2006 verscheen zijn elfde bundel 'Blauwe rijst', een jaar later 'Hoe alles gebeurt', weer twee jaar later 'Bestendig verblijf' en in 2010 'Handbagage', een samenwerkingsproject met de fotografe Judith Dekker.

Frans is bevriend met de Spaanse dichteres Clara Janés (1940, Barcelona), met wie hij correspondeert en gedichten uitwisselt, wat al tot uitgaven leidde; ook bezocht hij haar in Madrid. Clara zegt: 'Alleen poëzie resteert, als een klein vuurtje, dat ons warmte kan verschaffen.'

In 2011 ontving hij het lintje 'Ridder in de Orde van Oranje-Nassau'.

Joost Zwagerman noemde zijn poëzie ooit 'bloedeloos, onuitnodigend en Kouwenaar-achtig', waarbij dat laatste wel klopt en niet per se kwetsend hoeft te zijn.

'Aan het raam van de Greyhoundbus het meisje uit Denver, wiegend over de weg. Slingerend de rivier die zij niet kent, meeloopt op haar walkman, snerpt en danst, losjes door het land'

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 januari 2012


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.2 met 5 stemmen 358



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)