Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Zichzelf volop gegeven

(voor Herman Brood (1946 - 2001))

Je bent geboren in Zwolle, waar je vader een verloederd machinefabriekje had, waarin hij ook een piano had staan, waarop jij vanaf je dertiende pianolessen studeerde. Op school ging het maar moeizaam, je voelde je er gevangen en dus spijbelde je geregeld om wat door de stad te zwerven. Je verhuisde naar Assen, waar je ouders café-hotel Spoorzicht begonnen, gelukkig verhuisde de piano mee en op je zeventiende begon je al eigen muziek te componeren, aangestuurd door fenomenen als Fats Domino en Little Richard, waar je single-plaatjes van gekocht had. Je smeerde brillantine in je dunne, zwarte haren en je kocht net als iedereen patat met mayonaise, terwijl je flirtte met de flanerende jongedames. Op je achttiende ging je naar de Kunstacademie in Arnhem, waar je helemaal los kon gaan, want deze stad had veel meer te bieden en de aanstaande kunstenaresjes bruisten van de erotische lusten, waar je graag op insprong. Je richtte de popgroep The Moans op, waarmee je in West-Duitsland voor de losgeslagen militairen optrad. Daar begon je levenslange drugsgebruik, want men gaf je peppilletjes en omdat je een verslavingstendens bezat, raakte je er nooit meer vanaf. Het gevaar van een psychose was minder aanwezig, daarom ook. Op je eenentwintigste kwam je als pianist bij Cuby and the Blizzards, waarbij Harry Muskee een ware vriend van je werd, met wie je 's nachts eindeloos lag te bomen over de zin van het leven. Toch werd je uit de band gezet, omdat je aan de drugs was en dat was destijds een onvergeeflijke zonde, terwijl wereldwijd al eeuwen drugsgebruik gehanteerd werd. Je dook in het nachtleven van Groningen, waar je knetterstoned door de nauwe steegjes zwalkte, maar waar je ook verliefd op Tekie Buissink werd, de toenmalige Miss Groningen, wat inmiddels ook nostalgie is, maar je radar voor echte schoonheden werkte perfect. Jullie kregen samen jullie zoon Marcel, maar door je drugsgebruik en je wilde levensstijl kon je jezelf niet conformeren aan een huiselijk bestaan. Sterker nog, van burgerlijkheid werd je kotsmisselijk. Je ging op dievenpad om geld voor je drugs bijeen te rapen, je handelde in drugs, en je belandde geregeld in de gevangenis, waar de cipiers met grote minachting op jouw neerkeken. Ze zagen niet de parel in de oester. Meestal kwam je snel weer vrij, want ze konden niets met jou en er waren maar weinigen die hoogte van jou kregen. Met de gitaarvirtuoos Jan Akkerman maakte je een album en je zat een jaar bij de popgroep Vitesse, waarna je weer met Cuby and the Blizzards ging optreden, al moest je plechtig beloven clean te blijven, wat je voor de vorm wel even wilde doen, maar speed, amfetamine en alcohol beheersten inmiddels je leefpatroon. Op je dertigste ontmoette je Koos van Dijk, die in de stad Groningen rondslenterde, hij nodigde je uit voor een optreden in zijn café 't Pleintje in Winschoten, waar hij geboren was. Tijdens je bezoek aldaar zat je te grabbelen naar een injectiespuit, die in de prullenmand was gevallen, waardoor Koos gewoon heel vriendelijk is gaan meezoeken. Sindsdien werd hij je manager voor de rest van je leven en samen met hem richtte je de popgroep Herman Brood & His Wild Romance op, de naam was ontleend aan een zinsnede van de blueszanger Mose Allison. De albums 'Street', 'Shpritsz' en 'Cha Cha' verschenen en je werd een groot succeszanger, die volle zalen trok en vaak in Toppop sierde. Je had een heftige seksrelatie met de extravagante punkster Nina Hagen, die hoge noten krijste, zelfs tijdens het vrijen, wat je zodanig irriteerde, dat je haar de laan hebt uitgestuurd.
Je reisde naar Amerika, waar je je album 'Go Nutz' opnam, maar dat was ook meteen je muzikale ondergang, want het flopte zowel daar als in Europa. Je kon terugkijken op hits als 'Still believe', samen met de saxofonist Bertus Borgers gemaakt, 'I love you like I love myself' en 'Saterday Night', een onovertroffen wereldhit, onderbouwd door jouw rauwe whiskystem en je stoere innemendheid. Je zangcarrière zonk weg en op je negenendertigste trouwde je met de liefdevolle Alexandra Jansen, een nichtje van de BN-er Gert-Jan Dröge. Je had haar zelfs ontmoet in de discotheek '36 op de Schaal van Richter' van Gert-Jan. Jullie dochter Lola werd geboren en negen jaar later jullie dochter Holly, terwijl jullie ook een aangenomen dochter Brenda hebben. Je concentreerde je nu voornamelijk op je schilderkunst, die Cobra-achtig is, met felle kleuren uit spuitbussen, extra aangedikt, omdat je kleurenblind was. Je werkte samen met de Noorse kunstschilder Espen Greger Hagen, een betrouwbare vriend, die in Vancouver en Amsterdam was opgeleid en die je opvolger zou worden. Hij schilderde vooral portretten van Indianen, maar inderdaad in jouw woeste stijl. Op zijn vierenveertigste stierf hij door een hartaanval. Je maakte theatervoorstellingen met je intieme vriend Bart Chabot en de taaie drugsbroeder Jules Deelder. Je betrok een atelier aan het Spui, waar je als een wilde je schilderijen op de grond creëerde, meestal onder invloed en met ontbloot bovenlijf, als een oerkrijger, maar dat werkte het beste. Je leurde ermee bij kroegbazen en andere malle sujetten, ook omdat je je harddrugs moest bekostigen. De gedwongen afkicksessies leverden niets op, tja, er ontstonden een delirium tremens en epilepsie-aanvallen, wat betekende dat je nog maar enkele maanden te leven had. Je vond enige troost in je papegaai, die op je schouder meedeinde, net als bij oude zeerovers. Je vermoeide lichaam trok de kar niet meer en je stond al met één been in het graf, waardoor je de eer aan jezelf hebt gehouden en op een rotte avond ben je naar het dak van het Hilton geklommen, je papegaai zei dat je kon vliegen, je vond dat hij gelijk had en dus nam je die bijzonder moedige stap, vlucht, vliegtocht, want je wist innerlijk heel goed dat de mens Herman Brood niet louter uit lichaam bestond en dat er absoluut beschermengelen waren, die de laatste pijn zouden opvangen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 februari 2012


Geplaatst in de categorie: muziek

4.2 met 6 stemmen 650



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)