Donald Duck naast de Mona Lisa

(voor Roy Fox Lichtenstein (1923 - 1997))

Je bent geboren in New York, waar je vader Milton een makelaar in onroerend goed was en je moeder Beatrice een begaafde pianiste. Vier jaar later werd je zus Renee geboren.
Als kind bouwde je graag modelvliegtuigen, die je dan in je slaapkamer hing, alsof ze echt vlogen.
Je ging naar de Franklin School for Boys, waar je je liefde voor kunst en design ontdekte.
Als jazzliefhebber zat je later veel in het Apollo Theater in Harlem en dan tekende je de instrumenten van de jazzmusici.
Je ging naar de Arts Students League, waar je schilderlessen kreeg van Reginald Marsh, die daar zelf les had gekregen van John Sloan.
Daarna zat je op de Ohio State University in Columbus, wat onderbroken werd door drie jaar militaire dienst tijdens de tweede wereldoorlog en een tijdje daarna.

Na het overlijden van je vader heb je de studie in Columbus hervat, deze keer met Hoyt L. Sherman als leermeester, een hoogleraar, die je heel sterk heeft beïnvloed. Zijn mooi gevormde vrouw Rachel schilderde ook en je stond meerdere keren voor haar model, maar Hoyt stak daar een stokje voor, want hij kreeg terecht argwaan. Die paar keer kon hij wel door de vingers zien, maar het moest geen gewoonte worden, vond hij.
Je werd tien jaar kunstadviseur aan de Ohio State University, waar je geregeld met een wulpse studente over de streep ging, maar in kunstenaarssferen heette dat hip.

Op je zesentwintigste ben je getrouwd met de flamboyante Isabel Wilson, de ex van de portretschilder Michael Sarisky. Twee jaar later had je je eerste solo-expositie in de Carlebach Gallery te New York en je verhuisde naar Cleveland, waar je werkte als tekenaar voor een raamversierder. In die tijd maakte je kubistische, expressionistische schilderijen.
Op je eenendertigste werd jullie zoon David geboren en twee jaar later Mitchell.
Je keerde terug naar the Big Apple en je werd leraar aan de State University in Oswego. Drie jaar later werd je ook hoogleraar aan de Rutgers University in New Jersey, waar je sterk beïnvloed werd door je mede-hoogleraar en kunstschilder Allan Kaprow.
Je kinderen zeiden je dat je vast niet zo mooi kon schilderen als degene die Donald Duck en Mickey creëerde. Zij waren het die jou op het schilderen van stripfiguren brachten en in 1961 ontstonden dan ook je eerste popart-schilderijen, zoals bijvoorbeeld 'Kijk Mickey'. Je expositie in de Castelli-galerie was al uitverkocht voor de officiële opening. Vele rijke kunstverzamelaars hadden je ontdekt, al kreeg je ook veel kritiek.

Drie jaar later nam je ontslag bij de Rutgers University om full-time aan je stripfiguren te kunnen werken. Zo schilderde je Donald Duck, Popeye en Fred Flintstone. Op 'Drowning girl' verdrinkt een jongevrouw zichzelf nog liever, dan dat ze ene Brad om hulp schreeuwt. Op 'Whaam!' schilderde je een gevechtsvliegtuig, dat een vijandelijk toestel kapotschiet. Je hercreëerde de strips, maar dat vond niet iedereen, want de comics-kunstenaar Art Spiegelman had geen hoge pet van je op, hij vergeleek je werk met de soepblikkentruc van Andy Warhol.
Velen vonden je een kopiërende artiest, behalve dan je vrienden en daar bleken er genoeg van in de omloop. Feit is wel dat je wereldroem hebt verworven met wat je gedaan hebt, waarbij het patent eigenlijk bij je kinderen ligt, omdat zij het succesidee bedacht hebben.

In 1965 ben je gescheiden van Isabel, terwijl de kinderen aan haar werden toegewezen, niet geheel onterecht, want je schilderde vaak dag en nacht, terwijl je honderden pizza's bestelde. Je moest jezelf altijd weer lam drinken, want je schoot anders veel te ver door, vanzelf niet te remmen. Drie jaar na de scheiding trouwde je met Dorothy Herzka, die je seksleven weer een nieuwe boost gaf, maar qua diepgang evenaarde ze Isabel bij lange na niet, waardoor je inwendig versomberde en je meer en meer opging in je schilderwerk. Je schilderde veel huilende, kussende en tobbende vrouwen. Ergens vond je de vrouwen te sentimenteel en te dramatisch, maar je behield toch een diep respect voor hen en diep in jezelf was jij net zo als hen.
Je maakte ook sculpturen van metaal en harde kunststof, zo steelt 'Hoofd' in Barcelona nog steeds de show.

Je bent gestorven in Manhattan, door een verpestende longontsteking, want er was nog zoveel onderweg, maar after all, er was ook zoveel moois gearriveerd. Alsof alle stripfiguren gezamenlijk applaudisseerden voor jou, die hen wist te verheffen.

Roy Lichtenstein Don Donald Duck naast de stripfiguur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.8 met 4 stemmen 373