Dwarsligger en doorzetter
(voor Louise Catherine Breslau (1856 - 1927))
Je bent geboren in München als Maria Luise Katharina Breslau, terwijl je vanaf je tweede levensjaar bent opgegroeid in Zürich, waar je vader een hoge post beklom. Je vader was arts en gespecialiseerd in gynaecologie en verloskunde en hij werd hoofd en hoogleraar aan de Universiteit van Zürich, op de afdeling Gynaecologie/Verloskunde.
Je moeder heette Catherine Bernard Wroclaw Barones von Brandenstein.
Je ouders waren dus welgesteld en tamelijk burgerlijk, wat je behoorlijk irriteerde.
Omdat je aan chronische astma leed, lag je als kind vaak in bed, waardoor je de verveling met tekenen wist te verdrijven.
Op je tiende stierf je vader door een infectie, die hij kreeg tijdens het onderzoeken van een lijk. Deze grote klap in je kinderleven maakte ergens een onwrikbare persoonlijkheid van jou. Je kon ineens bergen verzetten, al miste je je vader heel erg, vooral in het klooster, waar je naartoe werd gestuurd. Het lag nabij de Bodensee en de nonnen waren behoorlijk streng en rigide, maar je leerde er wel piano spelen en je astma werd er aanzienlijk beteugeld. Daar zijn je artistieke ambities gewekt en er was zelfs een non, die de natuur schilderde, wat je met verbazing volgde.
In jouw tijd was een carrière voor vrouwen taboe, maar op je achttiende nam je schilderlessen van Eduard Pfyffer, die je talent herkende en dus mocht je van je moeder naar Parijs, waar je aan de Academie Julian ging studeren. De academie lag aan de Passage des Panorama's en was in 1868 door Rodolphe Julian opgericht.
Je vertoefde met vier andere studenten in een appartement en je kreeg les van Willem Bouguereau en Tony Robert-Fleury. Je kreeg meer aandacht dan de andere studenten, wat vooral de jaloezie van Marie Bashkirtseff opwekte. Op je drieëntwintigste was je de enige schilderes, die exposeerde op de Parijse Salon.
Je noemde je voortaan Louise Catherine en je kreeg je eigen atelier.
Ieder jaar exposeerde je op de Parijse Salon en je won vele medailles. Je kreeg talloze opdrachten van gefortuneerde Parijzenaars en je werd onderscheiden met het Legioen van Eer.
Je werd de vriendin van Edgar Degas, Anatole France, Auguste Rodin, Jules Bastien-Lepage, Henri Fantin-Latour en Jean-Louis Forain. Deze heren gaven je adviezen en leerden je de bijzondere kneepjes van het vak.
Anatole wilde dolgraag met je naar bed en om hem een plezier te doen heb je daarmee ingestemd en het was niet eens zo onaardig.
Je kende Madeleine Zillhardt reeds van de Academie Julian en zij werd ruim veertig jaar je partner, met wie je vanaf je vierenveertigste samenwoonde in een huis te Neuilly-sur-Seine. Ze was advocaat en lesbisch, je muze, model, vertrouwelinge en stimulator.
Jij was biseksueel en je ontmoette ooit de Zweedse kunstschilder Ernst Josephson, die vanaf zijn zevenendertigste daadwerkelijk leed onder zijn paranoïde schizofrenie. Je hebt heerlijk met hem gevreeën, maar daarna gingen de schepen verder en aan elkaar voorbij.
Later kreeg je een intieme relatie met de beeldhouwer en tekenleraar Emile-Antoine Bourdelle, die vijf jaar jonger was, assistent van Rodin en leraar van Matisse en Giacometti.
Tijdens de eerste wereldoorlog zat je met Madeleine in Neuilly-sur-Seine en je schilderde Franse soldaten en verpleegsters, die naar het front gingen.
Na die oorlog schilderde je alleen nog bloemen en vrienden, want de drang om te presteren was weggeëbd. Je was op leeftijd geraakt en alles ging langzamer.
Je had het schoonste wat je te geven had allang weggegeven en na een lange ziekte ben je op 12 mei gestorven in je huis te Neuilly-sur-Seine, in aanwezigheid van je geliefde Madeleine, die alles erfde wat je aan aardse goederen had.
Je bent begraven in Baden te Zwitserland, naast je dierbare moeder. Na je dood ben je vrijwel vergeten geraakt, maar dat is inmiddels rechtgezet, nu ook een beetje door mij.
Geplaatst in de categorie: schilderkunst
Louise Catherine Bre
133
Geef je reactie op deze inzending: