Veel geleden en verslaafd aan Jezus

(voor Maria Gemma Umberta Pia Galgani (1878 - 1903))

Je bent geboren op 12 maart 1878 in Borgo Nuova, onderdeel van Capannori, in de provincie Lucca. Je was het vijfde kind van acht kinderen. Je vader Enrico Galgani was een welgestelde apotheker. Je verhuisde al snel naar een groot en nieuw huis in de stad Lucca, zodat je opvoeding en opleiding betere kansen kreeg. Op je tweede kreeg je moeder Aurelia Galgani tuberculose. In datzelfde jaar ging je naar een privé-kleuterschool van Elena en Ersilia Vallini, die ontdekten dat je hoogbegaafd was. Je oudste broer Carlo overleed op jonge leeftijd en op je zevende overleed je moeder aan tuberculose, negenendertig jaar. Ze had je veel geleerd over de betekenis van de kruisdood van Jezus en dat Hij daarmee de zonden van alle mensen met zich meedroeg. Dwars door je verdriet heen wilde je datzelfde doen. Een vrome daad, waarmee je jezelf veel nodeloos hebt weggecijferd. Je dierbare broer Gino, die voor priester studeerde, overleed ook aan tuberculose en je jonge zusje Giulia overleed op jonge leeftijd. Je miste hen vreselijk en je had vooral houvast aan je geloof in Jezus. Je ging naar een roomse kostschool, die in handen was van de zusters van Sint Zita. Zij stimuleerden je gebedsleven nog verder en je was vooral heel goed in Frans, muziek en rekenen. Op je negende ontving je je eerste communie. Je wilde dolgraag non bij de Passionisten worden, maar vanwege je slechte gezondheid en je zogenaamde visioenen weigerden ze dit. Toch hadden ze ergens wel gelijk, want je at nauwelijks (anorexia nervosa), je sliep weinig (psychoses/uittredingen opwekkend) en je deed aan zelfverwonding. Je nam de zonden van de wereld dragen wel heel letterlijk. Je vermengde je religieuze obsessies met je Weltschmerz en zelfhatend fanatisme. Op je achttiende overleed je vader aan keelkanker en je was ineens verantwoordelijk voor de opvoeding van je jongere broers en zussen. Daarbij kreeg je wel steun van je tante Carolina en haar man. Op je twintigste kreeg je een hersenvliesontsteking, maar je werd op bijzondere wijze genezen door in je gebeden de hulp te vragen van Sint Gabriel van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten (1838 - 1862), een Passionist, die op zijn drie-en-twintigste overleed aan tuberculose. Je hield van hem als van je moeder en je broer Gino. Je bad ook om hulp van Sint Marguerite Marie Alacoque (1647 - 1690). Je bent twee keer door smoorverliefde jongemannen ten huwelijk gevraagd, wat geen wonder was, want je was één van de allermooiste jongejuffrouwen van Lucca en omstreken. Je weigerde beide keren, omdat je hart vol was van Jezus, je Hemelse Bruidegom. Door die dwangmatige idolatie onderdrukte je je libido en als je toch toegaf aan je lustgevoelens, dan gooide je dat op de berg zonde, die je zelf zo typeerde. De schaamte voor je seksualiteit wakkerde de vurigheid van je mystieke escapisme aan, maar iedereen is vrij om te doen wat zij of hij wil. Je werd huishoudster bij de familie Giannini, maar je verlangde naar een plek in een klooster. Je geestelijk leidsman was Germanus Ruoppolo, die stiekem genoot van je schone aanwezigheid. Op je eenentwintigste kreeg je zichtbare tekenen van stigmata, nadat je had gesproken met je beschermengel, met Jezus, met Moeder Maria en met enkele heiligen, met name Gabriel van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, zeg maar, je astrale geliefde/minnaar. Daarbij vertelden ze jou speciale boodschappen over de actualiteit en de toekomst. Omdat je gezondheid hierdoor verslechterde, zei Germanus jou, dat je moest bidden om het verdwijnen van de stigmata. Dat deed je en er werd aan je verzoek voldaan, hoewel je van boosaardige tegenkrachten veel te verduren kreeg, want die wilden je zuiverheid kapot maken. Je verkeerde vaak in een staat van diepe extase en je was in staat om te zweven (levitatie). In de eetkamer stond een Heilig Hart beeld van Christus en dat heb je al zwevend omarmd en zo kuste je de wond aan de zijkant van de Gekruisigde Messias. Op 8 juni 1899, toen je eenentwintig was, ontving je de Heilige Wonden van Christus, de stigmata. Je was innerlijk ten diepste verdrietig om dat wat jij als zondig beschouwde in jezelf en je wilde volop lijden, net zoveel als Jezus, om boete te doen. Op dat moment verschenen Moeder Maria en je beschermengel. Ook Christus verscheen en je raakte overweldigd door Zijn Liefdesgloed, in plaats van bloed kwam er vuur uit Zijn wonden, wat je handen, voeten en hart aanraakte. Vurige, Heilige Liefde. Je dacht te zullen sterven, maar Maria beschermde je met haar hemelsblauwe mantel. Dat duurde enkele uren. Toen Maria je op jouw voorhoofd kuste, verdween het visioen, maar je ging wel met bloedende verwondingen aan je handen, voeten en hartstreek naar bed, ondersteund door je tastbare beschermengel. Het advies van Germanus om te bidden voor het weggaan van de stigmata heb je dan ook nooit opgevolgd. Hij kende de geestelijke keerzijde niet. Je was een bekende genezeres in Lucca en dat vooral bij de armen, die ontvankelijker waren voor geestelijke rijkdom. Sommigen hadden grote bewondering voor je extreme deugdzaamheid en je miraculeuze contact met Christus, Maria en de heiligen, anderen verguisden je, ook je jongere zus Angelica, en ze lachten je uit of ze beschuldigden je van een psychische stoornis. Waar mensen niet bij kunnen, is al gauw gekte in hun ogen. Ook geleerde kerkleiders deden minachtend over jouw zienerschap en je mystieke gaven, zelfs je eigen biechtvader kreeg argwaan, maar die zweerde dan ook al jaren bij een halve fles sterke drank als spirituele dorstlesser. Ruoppolo echter was zeer overtuigd van je mystieke zuiverheid en echtheid, waardoor hij later met integere intentie je biografie heeft geschreven. Begin 1903 kreeg je zelf tuberculose en tijdens het pijnlijke sterfproces kreeg je nog veel mystieke ervaringen en verschijnselen, opgemerkt door je verpleegsters. Je lag in een kamertje tegenover het huis van de familie Giannini, waar je op 11 april 1903 overleed, met een mysterieuze, brede glimlach op je gezicht. In 1933 ben je zalig verklaard en in 1940 ben je heilig verklaard. Volgens mij was je niet alleen paranormaal begaafd en sterk verbonden gebleven met de godenwereld, maar je bent geestelijk inderdaad dezelfde weg als Jezus gegaan en door je zelfontlediging en zelfopoffering was je werkelijk spiritueel gezien nabij Christus, Maria en de heiligen/engelen, waardoor je zo uitzonderlijk buitensporig, ik bedoel zuiver gelovig, bleef. Zonder aardse maskerade en negatieve beïnvloeding.

Maria Gemma Umberta Veel geleden en vers

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.0 met 6 stemmen 132