Uit de verstikkende houdgreep van depressie
(voor Hans van Tongeren (1955 - 1982))
Je bent geboren op 18 januari 1955 in Breda.
Op je zeventiende behaalde je je schooldiploma aan de Newman HBS, toen nog primitieve, houten barakken aan de Paul Windhausenweg.
Je zei: 'Dat was een prima leeftijd om de benen te nemen. Breda was een slaperig stadje. In het weekend was het alleen maar uitgaan en achter de vrouwen aanzitten!'
Toch heb je dat blijkbaar nog een tijd voortgezet en was de vrouwenjacht en bierzucht niet zo erg als je deed geloven.
Op je negentiende ging je naar de Academie voor Vrije Expressie in Utrecht. Na die opleiding deed je de mime-opleiding aan de Amsterdamse Theaterschool. In je derde leerjaar kreeg je van Paul Verhoeven de rol van Rien in zijn speelfilm 'Spetters'. Je kreeg die rol, één van de hoofdrollen, door bemiddeling van de casting-directeur Hans Kemna, die maar bleef aandringen bij de producent Joop van den Ende om jou die rol te geven.
'Spetters' betekende voor jou een grote doorbraak. Je speelde een motorcrosser, die een ongeluk kreeg en verlamd in een rolstoel terecht kwam. Hij pleegde zelfdoding door de snelweg op te rijden en zichzelf door een vrachtwagen te laten overrijden. Je speelde naast de jonge spetter Renée Soutendijk, die gehuld in een doorkijkshirt in een patatkraam werkte.
Regisseur Paul Verhoeven was van plan om nog veel meer films met jou erin te maken. Door de landelijke kritiek op 'Spetters' ben je psychotisch geworden, want je had je ziel en zaligheid eraan gegeven en dus maakte al die negativiteit je knettergek van onbegrip en wanhoop. Zelfs de destijds invloedrijke Sonja Barend was in haar veelbekeken show pijnlijk negatief over de film. Het voelde alsof zij jou persoonlijk neersabelde. De kranten kopten 'Fascistoïde vermaak en onwaardig kijkvoer!' en 'Een lading platte seks!'. Homo's en vrouwen protesteerden ongekend kwaad.
Daarna speelde je in de Amerikaanse film 'Summer Lovers', naast Daryl Hannah, die later in 'Kill Bill 1 & 2' speelde, en Peter Gallagher. Je brak niet door in Hollywood. Je speelde nog enkele bijrollen in de Nederlandse films 'Het oponthoud' en 'De smaak van water'. Je speelde ook in de televisieserie 'Pim'.
Je leed aan zeer zware depressies en je was erg teleurgesteld over de kritiek op 'Spetters', die inmiddels algemeen is bijgesteld, omdat de film profetisch en satirisch was.
Je leed al vanaf je eenentwintigste aan zware, psychische inzinkingen en extreme depressiviteit. Je kon niet meer met die pijn leven en je was op zoek naar het volmaakte, wat op aarde slechts fragmentarisch kan worden ervaren. Met perfectionisme schiet je op aarde niet echt op.
Relativeer en relax, maar daarvoor was het voor jou al te laat.
Bovendien twijfelde je over je acteertalent en dat was vooral een gevolg van je chronische depressie. Je bent twee keer opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis en je zat daar ook in een isoleercel, omdat je suïcidaal was. De onkundige media zeiden, dat je je teveel met je rollen identificeerde, maar dat was het punt niet, want je leed vanuit jezelf aan een ondraaglijke depressie.
Je zou meespelen in 'Van de koele meren des doods' van de regisseur Nouchka van Brakel naar een roman van Frederik van Eeden.
Je zou Johan spelen, die met Hedwig (Renée Soutendijk) wilde trouwen en zichzelf heeft doodgeschoten. Het contract was al getekend, maar de rol ging na je zelfdoding naar Erik van 't Wout.
Hans Kemna zei dat je niet tegen de roem kon, maar daar klopte niets van, want je vond jezelf maar matig geslaagd, al noemde men je de nieuwe Rutger Hauer, en het was uitsluitend die wurgslang depressie, die je overmeesterde.
Op 25 augustus 1982 pleegde je in Amsterdam zelfdoding. Je werd zevenentwintig jaar. Je bent begraven op de begraafplaats 'Vogelenzang' in je geboortestad Breda.
Op je grafsteen staat alleen je naam. Je naam volstaat en in de hemel mogen we aannemen bestaat er niet zoiets duivels als adembenemende depressie.
Geplaatst in de categorie: idool
Je bent hier misschien maar kort geweest, maar je hebt veel harten van mensen geraakt, Hans. Rust zacht.
Het is tragisch, ik lijd al jaren aan depressies en ik moet zeggen: het sloopt je.
Hans is vroeg uitgestapt maar hij is wel eeuwig jong gebleven en ik met mijn generatiegenoten zijn nu niet meer dan een schim van wat wij ooit waren.
Hans verdient voor mij een plaats in de club van 27 zodat we hem niet vergeten.
Ik denk met plezier terug aan de film Spetters en zijn rol hierin. Hij was gewéldig, r.i.p. Hans, ik hoop van harte dat je je rust hebt gevonden.
Hans van Tongeren wat een uitstraling en geweldig in deze film. Ik was toen zo onder de indruk van zijn zelfmoord ook omdat ik zelf het echte leven ook moeilijker vond dan ik dacht.
Therapie, medicatie en het leven zelf maken dat het allemaal toch mooi is geworden. Wat had ik hem dat ook gegund.
Omdat ikzelf ook rood haar had, was ik blij dat er nu eens een roodharige stoere acteur te zien was in een Nederlandse speelfilm.
Door jou en de roodharige zanger van de Nederlandse popgroep Spargo kreeg ik meer zelfvertrouwen en eigenwaarde.
Ik ben je daar alsnog erg dankbaar voor!
Rust zacht Hans
Ik vond 'Spetters' direct een mooie film. Toen, en nu nog, begreep ik niets van de kritiek. Seks, geweld? Tja, wie dat niet bij het leven vindt horen heeft er niets van begrepen of houdt zich schuil achter z'n oogkleppen. Dat de karakters op zoek zijn naar plezier, seks, geld, vriendschap, roem, dat kun je hun toch niet kwalijk nemen? Gewone, lieve, grappige jongens. En wie geen begrip kon opbrengen voor Fientje is zelf nooit een Fientje geweest.
Dan is daar het karakter van Hans. Nee, Rien. De eigenlijke ster van de film. De meest tragische, de meest ongelukkige, het karakter dat het gevoel draagt dat je meeneemt als je de bioscoop uit loopt. De stuurse kop, half kwetsbaar, half onaangedaan - met die doodsschreeuw aan het einde. Die rooie, Hollandse kop die zo fantastisch spoort met de eigenwijsheid die ons allemaal past.
Ik wist niet beter dan dat de acteur ergens goed was terechtgekomen in de wereld van film en teevee. Toen ik ontdekte wat er werkelijk had plaatsgevonden, werd ik treurig. Aan depressie valt weinig te begrijpen, maar er valt wel om te treuren. Wat zou er geworden zijn van Hans als hij nog de kans gekregen c.q. genomen had om het leven te ontdekken? Je gunt het hem.
Hans is een onvervulde belofte. Hij koos er 'zelf' voor om die onvervuld te laten, al moet je dat 'zelf' tussen aanhalingstekens plaatsen omdat er bij een zwaar depressief persoon nog 'iets' is dat meespeelt buiten de persoon zelf.
De tragiek van 'Spetters' is de tragiek van Hans. Willen, kunnen, klimmen, durven, en dan zakken, afgaan, teloorgaan. Paul Verhoeven maakte een film over Hans van Tongeren, al konden ze dat allebei toen nog niet weten.
R.I.P. HANS ik zal je nooit vergeten
God is een barmhartige Vader ook voor Hans, dus geloof ik dat hij een nieuw leven is begonnen op die 25e augustus 1982 de dag van een nieuwe geboorte bij God.
Joanan Rutgers bedankt voor uw - ik noem het - in memoriam. Hans blijft toch in onze herinneringen voortleven. Hij was immers één van onze acteurs.