Protestzanger vergat tegen zichzelf te protesteren

(voor Philip David Ochs (1940 - 1976))

Je bent geboren op 19 december 1940 in El Paso, Mexico.
Je vader Jacob Ochs was een arts. Je moeder Gertrud Phin was van Schotse afkomst. Je vader werkte in diverse ziekenhuizen. Hij was was manisch-depressief. Je vader moest worden opgenomen in een ziekenhuis, vanwege zijn depressie.
Je zus Sonia was drie jaar ouder en je broer Michael was drie jaar jonger. Hij trad op als je manager.
Je woonde in San Antonio, Austin, Far Rockaway, Perrysburg, waar je muziek studeerde, en Columbus.
Je was als tiener een begaafde klarinettist en je speelde aan het Conservatorium in Ohio. Je ontdekte Buddy Holly, Elvis Presley, Johnny Cash en Hank Williams.
Op je zestiende ging je studeren aan de Staunton Militaire Academie en twee jaar later aan de Ohio State University.
In Miami sliep je op een parkbank, waardoor je twee weken naar de gevangenis moest. Absurd streng.
Je studeerde journalistiek en via je medestudent Jim Clover ontdekte je de volksmuziek van Pete Seeger, Woody Guthrie en The Weavers. Jim leerde je gitaar spelen en je vormde kort een duo met hem. Je schreef actuele, politieke songs. Je liedteksten waren sterk beïnvloed door de volkszanger Bob Gibson. Je verhuisde naar New York City.

In je laatste semester verliet je zonder diploma de universiteit. Op je tweeëntwintigste trad je op in vele, kleine folk-nachtclubs, waar je zong over de oorlog - 'I aint marching anymore' -, burgerrechten en arbeidsstrijd. Je vond dat je een 'zingende journalist' was en je had veel succes op het Newport Folk Festival, naast o.a. Bob Dylan, die je vriend werd.
Je trouwde met Alice Skinner en jullie kregen een dochter Meegan.
Op je drieëntwintigste overleed je vader door een hersenbloeding.
Op je vijfentwintigste gingen Alice en jij uit elkaar, al zijn jullie nooit officieel gescheiden.
Je andere managers waren Albert Grossman en Arthur Gorson.
Een criticus reageerde op je album 'Pleasures of the Harbor' door te stellen, dat je gitaarspel hetzelfde zou klinken als je zwemvliezen had. Je reageerde met een albumfoto van jou in een grote vuilnisbak. Geen enkel lied werd een hit. Een zin als 'Het roken van marihuana is leuker dan het drinken van bier' maakte je ook niet populair.

Je verzette je hevig tegen de Vietnam-oorlog en het deed je pijn dat je filmheld John Wayne deze oorlog okay vond.
Je zong over de lesbische Kitty Genovese, die werd vermoord en verkracht door een necrofiele schizofreen, terwijl vele buurtbewoners haar hulpkreten duidelijk hoorden, maar niet in actie kwamen.
Je zong tegen de gevaren en corruptie van de roem en over je nare kindertijd in Columbus. En hoe de mensen helden creëren en daarna hun vernietiging vieren. Je ging een gouden pak dragen en je coverde songs van Holly en Presley naast je eigen repertoire. Je wilde op die manier proberen om het publiek wel te bereiken, ook al pleegde je daardoor deels verraad aan jezelf. Dat verraad loste je op door veel alcohol te drinken en door valium te slikken. Je was depressief door een gebrek aan waardering en je kon geen nieuwe songs meer schrijven.

Je was bevriend met de Chileense, socialistische zanger Victor Jara, die op een beestachtige wijze is gemarteld en vermoord door opstandige militairen. Men brak al zijn vingers en men zei toen wreed en sadistisch om maar eens voor hen gitaar te gaan spelen. Hij werd veertig jaar, doorzeefd met ruim veertig kogels. Je was woedend en je organiseerde een benefietconcert.

Je zat gevangen in een Argentijnse gevangenis en je hekelde president Nixon. John Lennon nodigde je uit voor de 'John Sinclair Freedom Rally', wat leidde tot de vrijlating van de dichter Sinclair, die anders wegens marihuana-bezit tien jaar moest zitten.
In Dar es Salaam hebben wurgende rovers je stembanden beschadigd en je werd paranoia, want je wees naar de CIA en FBI, waar je inderdaad als 'potentieel gevaarlijk' te boek stond.
Je begon steeds meer dronkenmanstaal uit te slaan en je noemde jezelf John Butler Train, omdat Train Ochs had vermoord. Je voelde je al meerdere keren gestorven. Je was desondanks bang om te worden vermoord en dus droeg je altijd een wapen bij je. Je broer Michael probeerde je in een beschermende inrichting te krijgen, net als je vader destijds, maar dat weigerde je onterecht. Je vocht in de cafés en je leefde als haveloze dakloze. Liever ten onder gaan, dan professionele hulp accepteren. Psychiatrie als schande en taboe afgewezen.

In januari 1976 woonde je in Far Rockaway, waar je zus Sonia zich over jou ontfermde. Je keek enkel nog televisie en je kaartte met je neven. Je bezocht een psychiater, die zei dat je manisch-depressief was, net als je vader, en hij gaf je medicijnen, die je slikte. Sonia kon je niet steeds in de gaten houden en op 9 april 1976 heb je jezelf in haar huis opgehangen.
Je werd vijfendertig jaar.

Philip David Ochs Pr Protestzanger vergat

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 54