Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Het anti-depressieve schild verpulverde

(voor Patrick Bourdeaux (1947 - 1982))

Je bent geboren op 26 januari 1947 in Saint-Brieuc.
Je moeder Mado Maurin is een actrice en ze gaat naar de honderd.
Je vader was de bariton Pierre-Marie Bourdeaux.
Je moeder hertrouwde met Georges Collignon.
Je halfbroers zijn Jean-Pierre, die is overleden, Yves-Marie, die is overleden, Dominique en Jean-François. Je halfzus is Marie-Veronique. Allen waren en zijn acteurs.
Jij was de eenzaamste en de meest kwetsbare van het gezin. Tot je twintigste was je artiestennaam Patrick Maurin. Je had een moeilijke kindertijd en je leed onder de concurrentie van je halfbroers en halfzus. Pas op je zeventiende ontdekte je dat je als enige een andere vader had. In je tienerjaren ben je op het schoolplein gepest door medescholieren, die je filmrollen afkraakten. Hierdoor kroop je in je schulp en werd je uiterst op je qui-vive wat mensen betrof.

Na ruim dertig theatervoorstellingen en televisiefilms was er een discussie in besloten, familiaire kring over de aanstaande erfenis van je moeder, waaruit bleek, dat jij nauwelijks iets zou krijgen, waarna je meer afstand van je familie nam. Je was blijkbaar het zwarte schaap van de familie, terwijl je al zo wankel in elkaar stak. In reactie koos je de achternaam van je oma, Dewaere.

Je was een veelbelovende en populaire acteur. Op je eenentwintigste werd je lid van het 'Cafe de la Gare', dat in een oude fabriek in Montparnasse zetelde. Daarna stond dit dinertheater op 41 rue de Temple in Parijs, dat is opgericht door een groep komedie-acteurs. Andere leden waren Catherine Sigaux (Sotha), met wie je elf jaar getrouwd was, Michel Colucci en Sylvette Herry. Later kwamen daar o.a. bij: Gerard Depardieu, Gerard Lanvin, Thierry Lhermitte, Diana Kurys en Coline Serreau. Jacques Brel was één van de stamgasten.
Vanaf je vierentwintigste had je enkele kleine rollen in televisie-series.

Op je zevenentwintigste brak je definitief door met je eerste, grote rol in de anarchistische komedie 'Les Valseuses' van Bertrand Blier. Naast Gerard Depardieu, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Isabelle Huppert. Echt één van de beste films, die mij persoonlijk geraakt en bevrijd heeft. De humor en de tragiek spatte van het beeldscherm.
Vier jaar later speelde je wederom samen met Gerard Depardieu in de romantische komedie 'Préparez vos Mouchoirs', ook van Blier. Ook met Carole Laure, tevens zangeres, en Michel Serrault. Deze film won de Academy Award voor Beste Buitenlandse Film.
Je kreeg naast veelal komische rollen vaak rollen met een fragiel, neurotisch karakter. In 'Lily, aime-moi' speelde je naast Juliette Greco en Miou-Miou.

In 'La meilleure façon de marcher' speelde je naast Christine Pascal, die op haar twee-en-veertigste in een psychiatrische inrichting in Garches zat, waar zij zelfdoding pleegde door zichzelf uit een raam te gooien. Zeven jaar later kreeg haar psychiater één jaar gevangenisstraf vanwege ernstige nalatigheid. Christine had namelijk al vaak aangegeven dat ze suïcidaal was.

In 'Catherine et Compagnie' speelde je naast Jane Birkin. Je speelde met de Italiaanse schoonheid Ornella Muti en met de tragische actrice Marie Trintignant, die door haar 'vriend' vermoord is, met Annie Girardot, de mooie Ángela Molina en Catherine Frot.
In 1974 kregen Miou-Miou en jij een dochter, Angèle. Miou-Miou trouwde later met de zanger Julien Clercq.

Je speelde in veel films samen met Miou-Miou. Met Catherine Sigaux kreeg je in 1980 een dochter, Lola. Lola is inmiddels een knappe jongedame en actrice. Ze beweert net als haar moeder dat jouw moeder je kapot gemaakt heeft en je tot zelfdoding heeft gedreven. Dan had je in psycho-analyse bij een psychiater moeten gaan om die negatieve lijn te verbreken. Om de prille verwondingen te herbeleven en te helen. Helaas.
Je laatste film was 'Paradis pour tous' (1982), een zwarte komedie, waarin je als Alain Durieux zelfdoding pleegde. Je speelde naast Fanny Cottençon en Ophelie Koening.

Op 16 juli 1982 heb je jezelf in je Parijse huis doodgeschoten met de loop van een geweer in je mond. Je werkte nog aan de film 'Édith et Marcel'.
Je werd vijfendertig jaar en je bent in St. Lambert Lattay begraven.

Marc Esposito maakte een documentaire over je leven en de zanger Raphaël Haroche schreef het lied 'Chanson pour Patrick Dewaere' voor jou.
Verder bestaat er inmiddels de Patrick Dewaere Award.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 maart 2013


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 2 stemmen 88



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Reneerose
Datum:
6 augustus 2022
Sotha, (Catherine Sigaux), zijn eerste vrouw, was niet de moeder van Lola. Die kreeg hij met zijn laatste partner, Elsa Chalier.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)