Joodse agnosticus werd roomse martelares

Je bent geboren op 3 februari 1909 in Parijs. Je vader Bernard Weil was arts en je moeder heette Saolomea. Na een half jaar kreeg je een blindedarmontsteking, waardoor je altijd worstelde met je gezondheid. Je oudere broer was André, met wie je goed kon opschieten. Hij was een beroemde wiskundige. Je ouders waren Joods, maar je werd opgevoed tot agnosticus. Je studeerde aan het Lycee Henri de Vierde met als mentor Émile Chartier, filosoof/journalist, die je sterk heeft beïnvloed. Vanaf je negentiende studeerde je aan de École Normale Supérieure aan de rue d'Ulm, net als Simone de Beauvoir, Michel Foucault en Jean-Pierre Sartre. Je ouders waren gul, goedhartig, warm, attent en ondersteunend.

In de eerste wereldoorlog moest je vader vechten, wat je naar vond, maar wat wel je altruïsme versterkte. Je was erg aanhankelijk, maar lichamelijk afstandelijk, ook met je vriendinnen. Je ontwikkelde je mannelijke kanten en je wilde bewust geen liefdesrelatie om je volledig in te zetten voor het verbeteren van de sociale omstandigheden van de benadeelden. Als tiener maskeerde je je kwetsbare schoonheid door vaak mannenkleren te dragen en geen cosmetica te gebruiken. Je verdiepte je in iedere vorm van religie en je kende Oud-Grieks en Sanskriet.

Op je twee-en-twintigste ontving je het diploma voor filosofie. Je werd filosofie-lerares op een middelbare meisjesschool in Le Puy. Je was actief als marxiste, pacifiste en vakbondsleidster. Je hielp werkelozen en stakende arbeiders. Later werd je kritischer over het marxisme, over de onderdrukkende elementen. In 1932 ging je in Duitsland de communisten helpen, maar je zag dat de fascisten veel sterker waren. In 1933 hielp je de communisten het regime van Hitler te ontvluchten.

Je schreef over de beperkingen van het kapitalisme en het socialisme. Een communistische elite is net zo onderdrukkend als de ergste kapitalisten. Leon Trotsky weersprak jouw ideeën, maar was er wel door beïnvloed. Je protesteerde tegen de werkeloosheid en het verlagen van de lonen. Je stopte een jaar als lerares om in twee fabrieken te werken, zodat je meer feeling met de arbeidersklasse had. Daarna gaf je als lerares het grootste deel van je salaris aan charitatieve instellingen.

In 1936 was je republikeinse strijdster in de Spaanse Burgeroorlog. De commandant Julián Gorkin stond het niet toe, dat je als geheim agent de gevangene Joaquin Maurin wilde bevrijden, want dat kwam neer op een suïcidale actie. Toen werd je lid van de Sebastien Faure Century, gespecialiseerd in commando-achtige opdrachten met een hoog risico. Je kon slecht schieten en je kameraden wisten je missies te verhinderen. Wat je wel deed, was een keer met een geweer op een bommenwerper schieten. Je viel in een kookvuur, waardoor je ontslagen bent. Je ouders lieten je in Assisi herstellen. Een maand na je vertrek werd je gehele eenheid vermoord.

In het voorjaar van 1937 had je een religieuze verlichtingservaring in de basiliek van Santa Maria degli Angeli, in de kleine kapel van Sint-Franciscus. Een jaar later werd je vervuld van de Christusgeest en werd je schrijfwerk meer spiritueel. In de tweede wereldoorlog woonde je in Marseille en werd je begeleid door een Dominicaanse monnik en je ontmoette de roomse schrijver Gustave Thibon. In 1942 zat je voor een tijd in New York, je werd rooms en je ging bij het Franse verzet in Londen. Je kreeg tuberculose en je weigerde voldoende te eten, waardoor je naar een sanatorium in Ashford ging.

Op 24 augustus 1943 overleed je door hartfalen. Je werd vierendertig jaar en je bent begraven in de Bybrook Cemetery in Ashford. Je weigering om te eten werd beschouwd als zelfdoding en christelijke solidariteit met de oorlogsslachtoffers.