De keerzijde van roem
Op 3 november 2014 verscheen de cabaretier Marc-Marie Huijbregts bij DWDD en sprak hij over zijn ontmoeting met Lena Dunham, waar filmopnamen van werden getoond. Lena is het boegbeeld voor een revival van het feminisme en ik voelde een enorme walging, toen zij met Marc over straat liep en een voorbijganger 'Fuck her in her pussy!' scandeerde. Lena en Marc lachten het weg, maar dit soort orale aanranding is ernstig.
Lena was bezig met een Europese tournee, maar die heeft ze inmiddels afgebroken en ze is weer terug in Amerika. Ze ging terug, omdat ze op de conservatieve website 'Truth Revolt' is beschuldigd van seksueel misbruik jegens haar jongere zus, toen zij zeven jaar was. Deze onkundige zwartmakers noemen het zelfs aanranding. Wat hen vooral niet aan staat, is de vrijgevochtenheid van Lena en daarom zoeken ze een aanleiding.
De kromgetrokken passage staat in Lena's bestseller 'Not That Kind of Girl', met een voorwoord voor haar overleden vriendin Nora Ephron. Het is extra pijnlijk, omdat Lena juist erg veel van haar jongere zus houdt. Lena is terecht gifnijdig op die hoogst valse, uit de onderdrukkingsduim gezogen aantijgingen.
Lena Dunham is geboren op 13 mei 1986 in New York City. Haar protestantse vader Carroll Dunham is een kunstschilder en haar joodse moeder Laurie Simmons is kunstenares. In 2006 maakte ze de film 'The Music of Regret', met Meryl Streep.
Haar jongere zus is Grace, die op 28 januari 1992 is geboren. Grace is afgestudeerd aan de Brown University en ze is lesbisch. Misschien denken die rare conservatieven wel, dat dat door Lena is gekomen.
In 2008 behaalde Lena haar bachelor Creatief Schrijven aan het Oberlin College, een elitaire school, die als eerste school voor hoger onderwijs vrouwen onder de gelijke voorwaarden als van mannen toeliet.
Lena is actrice/filmproducente/filmregisseuse/scenarioschrijfster en in 2009 verscheen haar eerste eigen speelfilm 'Creative Nonfiction', waarin Grace en zij meespeelden.
In 2010 verscheen haar tweede film 'Tiny Furniture', waarin haar moeder, Grace en zijzelf meespeelde.
Vanaf 2012 heeft zij de hoofdrol als Hannah Horvath in de door haar geschreven en gemaakte televisieserie 'Girls'.
Lena heeft een liefdesrelatie met de muzikant Jack Antonoff van de band Fun. Ze wil pas trouwen, wanneer het homohuwelijk in alle Amerikaanse staten is gelegaliseerd. Nog een punt, dat die akelige conservatieven steekt. Het is vooral haar loyaliteit jegens Grace.
Als kind kreeg Lena de diagnose 'obsessieve, compulsieve stoornis'. Ze slikt een lage dosering antidepressivum tegen haar angsten. Ze is niet standaard en baanbrekend in haar opvattingen, kortom, goudeerlijk en volkomen zichzelf. Bovendien is ze begiftigd met een flinke dosis humor. Ze paste wel bij Marc-Marie, want het klikte wonderbaarlijk goed tussen die twee vedetten. Lena en Marc omarmden elkaar tenslotte heel intens en het was de beste klik, die hij ooit met een vrouw heeft gevoeld.
Wat ik miste bij onze nationale pretletter Marc-Marie, was dat hij best wat steviger uit de hoek mocht komen, gezien haar vroegtijdige vertrek, omwille van die satanische conservatieven, die zijn kersverse vriendin proberen af te branden op een stapel perverse leugens. Zulke jonge kinderen zijn zich nauwelijks bewust van hun onschuldige ontdekkingstochten en bovendien is het een algemeen bekende fase binnen de ontwikkelingspsychologie, dat kinderen hun nieuwsgierigheid naar sekseverschijnselen via de eigen sekse bestuderen. Dit heeft dan ook niets met seks te maken, maar puur om te ontdekken hoe het eigen lichaam in elkaar steekt. Om dat zonder spiegel te vergelijken met eigen seksegenoten.
Je wilt niet weten wat je allemaal tegenkomt, wanneer we de duistere krochten van die schijnheilige, veroordelende, seksueel-gefrustreerde, braafburgerlijke conservatieven bloot leggen!...
Geplaatst in de categorie: idool
Lena Dunham
127
Geef je reactie op deze inzending:
Die twee onverlaten weten inmiddels wat ze gedaan hebben en ik daag hen uit om zichzelf bekend te maken en uit te leggen, waarom ze zo grof reageerden en om hun welgemeende excuses aan Nena aan te bieden. Dat kan vast via de redactie van DWWD, via contactopname met Marc-Marie of de VARA.
Item in DWDD 11 min:
dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/323694
Volledige interview 18 min:
dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/323714
Ik ben het helemaal met je eens, Joanan, walgelijk die opmerking op straat, en ook nog tot twee keer aan toe. De eerste keer probeerde ze er nog luchtig over te doen, maar de tweede keer, was ze er duidelijk van slag van, en kun je aan haar reactie zien dat dit soort seksueel verbale geweld inderdaad als een aanranding voelt. Want dat is het ook. De tweede keer werd het nota bene ook nog door een vrouw gezegd. Waar helaas maar weer uit blijkt, dat vrouw-zijn niet altijd vrouw-vriendelijkheid betekent. En Marc-Marie reageert, die tweede keer, ook niet echt handig, terwijl dat op zich toch een lieve man lijkt. Maar voor mij was vooral dat het moment van kromme tenen, toen hij reageerde dat hij niets gehoord had en zij het zich misschien verbeeld zou hebben.
Voor het overige vind ik het een mooi en interessant interview. En het is altijd weer bemoedigend om te zien hoe de generatie na mij het feministische/feminiserende stokje heeft overgenomen.