Voor tien dagen door André Breton opgehemeld
(voor Leona Camille Guilaine Delcourt (1902 - 1941))
Je bent geboren op 23 mei 1902 in Saint-André-lez-Lille. Je was de tweede dochter van Eugene Delcourt, een letterzetter voor een krant in Lille en later een houthandelaar. Je Belgische moeder Melanie ging naar Lille om de armoede te ontvluchten. Je oma had een goedlopend bedrijf met textielverf. Je moeder was rooms en je vader was een estheticus, die je als zodanig opvoedde. Hij gaf je een gevoel van innerlijke vrijheid.
In mei 1919 had je een sexaffaire met een Engelse officier, die in Lille gemobiliseerd was. Je werd zwanger en op 20 januari 1920 werd je dochter geboren. Je weigerde om voor de vorm met die officier te trouwen en een tijd later ging je in op de raad van je ouders om in Parijs te gaan wonen, bij een oude industrieel. Je dochter bleef in Lille, bij je ouders, die deden alsof het hun kind was. In 1923 arriveerde je in Parijs.
Je woonde in een klein appartement nabij de Notre-Dame-de-Lorette. Je werkte als danseres en je gebruikte cocaïne en je handelde in cocaïne. Je woonde later in het Hotel du Theatre in de Rue du Chéroy, tegenover de ingang van het Théatre-Hébertot aan de boulevard des Batignolles. Op 4 oktober 1926 ontmoette je in die straat de schrijver André Breton, die meteen verliefd op je werd. Tot 13 oktober 1926 ontmoette je hem elke dag. Hij vond jou een vrije geest en hij was geobsedeerd door jou. Hij schreef een boek over jou en jij stuurde hem vele brieven en tekeningen vol mythische symbolen en cryptische beschrijvingen, zoals André je had geleerd.
Jullie reisden elke dag per trein naar St-Germain, waar jullie een kamer in het Hotel du Prince des Galles namen, tien dagen lang. Je bezocht dancings en bars en je doolde door de straten. Je was verslaafd aan de heroïne en je verdiende je geld als straatprostituée. Je had vaste klanten en je versierde nieuwe bewonderaars. André was één van je rijkste klanten. In zijn boek ijlt hij en ziet hij overal aanwijzingen en diepere betekenissen, alsof hij zelf aan de heroïne is gegaan. Begin november wees je zijn boek af, omdat je het te koortsig en het beeld van jou te vervormend vond. Hij vroeg zijn vrouw Simone Rachel om raad en dat hij niet van jou hield en nooit van jou zou houden.
André vond jou een gevaarlijke vrouw en hij wilde je nooit meer zien. Je was diep gekwetst door zijn weggaan en je schreef hem nog zo'n dertig brieven. Hij schreef zijn relaas 'Nadja' niet echt voor jou, maar voor Suzanne Muzard, de vrouw van de schrijver Emmanuel Berl. En zelfs niet voor haar, want het is een narcistisch gestoorde opvoering voor zijn spiegel. Hij heeft je gebruikt voor zijn literaire ambitie. Hij dook in je waanzin, maar hij deed dat bewust tot op zekere hoogte.
Je was bijzonder knap, elegant en dromerig, mede door de drugs. Je droeg een jurk met tien dikke knopen tot in je nek. Tien knopen, tien dagen. In 1927 werd je gediagnostiseerd als psychopatisch, met meerdere persoonlijkheden en overwegend negatief en gekunsteld. Je zei, dat je bij Marie-Antoinette had gewoond en in psychedelische dromen is alles mogelijk en reëel. Je droeg armoedige kleren, maar je was trots op jezelf en je diepzinnige ogen betoverden André. Jullie dwaalden samen doelloos door de stad. Jij was de dolende ziel en hij verzamelde en route materiaal voor zijn beoogde meesterwerk. Hij wilde bewust niet zien, dat je psychisch gestoord was.
Jij was zijn surrealistische belichaming, de ratio voorbij. Hij schetste een erg vaag beeld van jou. Quasi-mysterieuze mystificatie. Hij probeerde via jou het nirvana te bereiken, de absolute verlichting, maar omdat jij niet de ware geliefde voor hem was, explodeerde zijn te hoog gegrepen experiment. Op 21 maart 1927 kreeg je in Hotel Becquerel een psychose en werd je naar l'hôpital Sainte-Anne gebracht. Je leed aan meerdere stoornissen en je was agressief, angstig en verdrietig. Drie dagen later brachten ze jou gedwongen naar de psychiatrische inrichting Perray-Vauclusse in Sainte-Geneviève-des-Bois. Je vermagerde door ondervoeding en op 15 januaari 1941 overleed je door de tyfus en officieel door een kankergezwel. Je werd achtendertig jaar en je bent begraven op het kerkhof van Bailleul.
Geplaatst in de categorie: idool
Leona Camille Guilai
74
Geef je reactie op deze inzending: