Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De beschermengel van Rogi Wieg

In de Volkskrant-bijlage Sir Edmund van 24 januari 2015 staat een hoogst indrukwekkend interview met de dichter/schrijver/kunstschilder Rogi Wieg, gemaakt door Arjan Peters, Volkskrant-redacteur en literatuurcriticus. Arjan (1963) is getrouwd met de schrijfster/filosofe Désanne van Brederode (1970), geen familie van de Amsterdamse dichter, en hun 16-jarige zoon heet Jesse.

Robert Gabor Charles (Rogi) Wieg is op 21 augustus 1962 in Delft geboren. Zijn Joodse ouders waren uit Hongarije gevlucht.
Rogi studeerde klassieke muziek, maar op zijn zestiende werd dat bluesmuziek en Nederlandse chansons. Hij werkte o.a. voor Liesbeth List en hij was redacteur van Maatstaf en Tirade.
Van 1986 tot 1999 was hij poëziecriticus van Het Parool. In 1999 begon hij ook te tekenen en te schilderen. Hij is autodidact en ik vergelijk zijn werk in één oogopslag met dat van Lucebert, Klee en Macke. Het is erg chaotisch allemaal, alsof hij geen grip op het leven kan krijgen en dat is natuurlijk ook zo in zijn geval, want Rogi lijdt al jarenlang aan een chronische depressie en hij deed diverse pogingen tot zelfdoding, wat hij allemaal literair beschreven heeft. De wurggreep van de zware depressie is hem diverse keren bijna fataal geworden.

Rogi heeft werkelijk oerdegelijke poëzie geschreven, die het verdient om nog eens onder de loep te nemen en te herlezen. Zijn psychische ziekte heeft hem zo langzamerhand bijna gevierendeeld, maar hij weet nog kranig van zich af te bijten.
Het interview van Arjan is naar aanleiding van Rogi's expositie 'De kleine schepper' in Arti et Amicitiae in Amsterdam. De onheilspellende titel is een citaat van Rogi: 'Het is snel gegaan, het leven'. Rogi is nu tweeënvijftig en hij is op zijn zachtst gezegd een geestelijk en fysiek wrak geworden, wat hij maar al te goed beseft. Hij heeft inmiddels een grijze baard en zijn ogen kijken intens vermoeid, wat geen wonder is, gezien zijn historie met diverse opnamen in psychiatrische klinieken, pillen dit en dat en elektroshocktherapie.
Zijn goede vriend Joost Zwagerman, die in mindere mate aan depressie heeft geleden, bezocht hem trouw. Rogi is al jaren uitbehandeld, zo van, zie jezelf maar verder te redden. Zowel Rogi als Joost hadden het vaak aan de stok met Arjan's literatuurvisie. Zo vond Rogi zijn kritiek op het dichtbundeldebuut van Frieda Mulish veel te wreed en definitief.

Arjan heeft Rogi pakweg twintig jaar niet gezien als hij hem in zijn woning bezoekt. Bewegen doet Rogi pijn. Rogi zegt, dat hij rond zijn twintigste is gaan schrijven, omdat hij nergens anders voor deugde.
In 1981 debuteerde hij met de dichtbundel 'Cis-trans'. Velen volgden tot 'Afgekapt dichtwerk' in 2014. Die titel was hem menens.

Rogi is door zijn zware levenswandel vroeg oud geworden, hij is vreselijk moe, doodziek en verslaafd aan de morfine. Zijn hele lichaam schokt van binnen. Zijn artsen stellen unaniem dat hij te kampen heeft met ondraaglijk lijden. Hij kreunt en hij uit een pijnlijk gelaat. Hij ademt zwaar en meestal ligt hij op bed. Als hij een keer van zijn slaapkamer naar de woonkamer weet te strompelen, dan heet dat een goede dag. Hij leeft in doodsangst.
Zijn tot nu toe laatste gedicht heet 'Vervroegde verouderdom':

'Ik ben het lijf kwijt van de man die stenen tonnen water sleepte door het zand van een nooit aan iemand beloofd land. Ik sleepte om het slepen. Dat was dagelijks brood, dat was leven. Maar vervroegde verouderdom is nu mijn heden.'

Rogi zegt: 'Het gekke is: de gedachte dat het leven niet lang meer duurt, is rustgevend. Ik deugde nergens voor en heb toen hopelijk een paar mooie dingen gemaakt, die mijn signatuur tonen. Als ik ergens voor had gedeugd, zouden ze niet gemaakt zijn.'.

Op 29 december 2014 trouwde Rogi (die ook een roze kant heeft, maar blijkbaar biseksueel is) met de beeldend kunstenares Abys Kovács. Zij illustreerde zijn dichtbundel 'Khazarenbloed' en ze was mede-organisator van de expositie. De foto van Rogi en Abys is een moderne icoon van ware liefdestrouw, waarbij Abys Rogi's extreem gekwelde hoofd liefdevol omarmt. Één van de meest ontroerende foto's, die ik de afgelopen jaren gezien heb. Dat het momenteel ernstig met Rogi gesteld is, mag duidelijk zijn, maar ik hoop van ganser harte dat hij nog lange tijd bij zijn geliefde beschermengel Abys mag blijven, ook al heeft hij alles voor zijn definitieve afscheid al geregeld.

Rogi kon niet zelf bij zijn expositie aanwezig zijn. Abys las bij de opening enkele woorden van hem voor: 'Ik wil schilderen en tekenen, muziek maken, gedichten schrijven. Maar het gaat niet meer. (...) Ik zal vrede moeten sluiten met er niet meer te zijn. Zeker is dat ik zonder mijn vrouw Abys Kovács al lang niet meer had geleefd. Zij heeft mij kracht gegeven om door te gaan.'.

Lieve Rogi, ik hou van je, ga alsjeblieft door zolang je kan!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 april 2015


Geplaatst in de categorie: idool

4.5 met 6 stemmen 1.012



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
6 april 2015
Een liefdevolle beschouwing, die de hoop weergeeft, dat elke vorm van liefde in een leven, hoe zwaar dat leven ook is, het lijden verzachten kan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)