Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

White Lion - When The Children Cry

White Lion is een Deens/Amerikaanse rockband, die in 1983 is opgericht door de Deense zanger Mike Tramp en de Amerikaanse gitarist Vito Bratta. De drummer Nicki Capozzi en de bassist Felix Robinson kwamen erbij. Mike Tramp is geboren als Michael Trempenau op 14 januari 1961 in Kopenhagen. Hij groeide op met zijn moeder Doris in Vesterbro. Zijn broers zijn Dennis en Kim. Hij begon te zingen in het jeugdkoor Vesterbro Ungdomsgard en hij werd de zanger van de popgroep Mabel, die vijf albums produceerden en zeer populair was.

In 1978 vertegenwoordigde Mabel Denemarken op het Eurovisie Songfestival met het nummer 'Boom Boom'. Op 9 november 1985 verscheen het debuutalbum van White Lion 'Fight to Survive', met het onvolprezen 'Broken Heart', 'Cheerokee', 'All the Fallen Men' en 'El Salvador'. De bassist Dave Spitz verving Felix en de drummer Greg D'Angelo verving Nicki. Na een maand werd Dave vervangen door James LoMenzo. Op 21 juni 1987 verscheen 'Pride' bij Atlantic Records, met 'Wait', het hartverscheurende, kikkervel oproepende 'When The Children Cry', net zo groots als 'Imagine' van John Lennon, 'Tell Me' en 'Lady of the Valley'.

Op 10 augustus 1989 verscheen 'Big Game', met 'Little Fighter', ter nagedachtenis aan de Rainbow Warrior van Greenpeace, opgeblazen door een Franse, geheim agent, die gisteren pas zijn excuses heeft aangeboden, 'Going Home Tonight', 'Living on the Edge' en 'Cry for Freedom'. Op 2 april 1991 verscheen 'Mane Attraction', met 'Lights and Thunder', 'You are All I Need', 'Out with the Boys' en 'Blue Monday', een eerbetoon aan Stevie Ray Vaughan, die op zijn 35-ste overleed door een helikoptercrash. De bassist Tommy Caradonna verving James en de drummer Jimmy DeGrasso verving Greg. Na een korte tournee besloten Mike en Vito om de band op te heffen. Hun laatste show was in september 1991 op the Channel in Boston. Op 15 september 1992 verscheen 'The Best of White Lion'.

De opkomst van de grunge-muziek was een grote reden om te stoppen. James en Grey gingen naar de band Lynyrd Skynhead en Vito verdween uit zicht. Mike vormde de hardrock/heavy metal band Freak of Nature, die drie albums maakten. Mike verhuisde naar Australië, waar hij een solocarrière begon. Op 10 februari 1998 verscheen zijn eerste solo-album 'Capricorn'. Op 5 oktober 1999 verscheen 'Remembering White Lion', wat in 2004 als 'Last Roar' werd uitgebracht. In januari 2002 verscheen 'Recovering the Wasted Years', in maart 2003 verscheen 'More To Life Than This' en in 2004 'Songs I Left Behind'.

Mike hervormde White Lion en hij noemde de band Tramp's White Lion en op 8 november 2005 verscheen 'Rocking the USA'. Naast Mike bevat de band de gitarist Jamie Law, de bassist Claus Langeskov, de drummer Troy Patrick Farrell en de keyboards-speler Henning Wanner. In 2007 verscheen 'The Definitive Rock Collection' en ze mochten de oorspronkelijke bandnaam weer gebruiken, ondanks wat juridisch tegengestribbel van Vito Bratta. Op 14 maart 2008 verscheen het vijfde studio-album 'Return of the Pride', met 'Sangre de Christo', 'Dream', 'Live Your Life', 'Set Me Free', 'Battle at Little Big Horn' en 'Let Me Be Me'.

Mike is getrouwd met de Indonesische schoonheid/actrice/schrijfster/zangeres Ayu Azhari (1969, Bangka), die twee keer eerder getrouwd was. Ayu en Mike kregen twee kinderen, Isabelle en Lennon. Mike kreeg eerder samen met Fleur Thiemeyer een zoon, genaamd Dylan, die met zijn moeder in Australië woont.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 september 2015


Geplaatst in de categorie: muziek

5.0 met 1 stemmen 55



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)