Was het een ongeluk of was je ongelukkig?

(voor Forough Farrokhzad (1935 - 1967))

Je bent geboren op 5 januari 1935 in Teheran, Iran. Samen met Parvin E'tesami en Simin Behbahini wordt je beschouwt als één van de bekendste, moderne dichteressen van Iran. Je bent sterk beïnvloed door Ebrahim Golestan. Je poëzie gaat over ongeluk, scheiden en pijn, wat je veel hebt meegemaakt. Je vader was de kolonel Mohammed Bagher Farrokhzad, die uit Tafresh kwam. Hij heeft bij jou de liefde voor de poëzie opgewekt. Je moeder was Touran Vaziri-Tabar. Je was de derde van zeven kinderen. Je broers en zus waren; Amir, Massoud, Mehrdad, Fereydoun, een zanger/acteur/dichter, die op zijn 53-ste in Bonn is vermoord, Pooran, schrijver/dichter, en Gloria.

Je ging tot je negende naar school en daarna leerde je schilderen en naaien op een handwerkschool voor meisjes. Op je zestiende trouwde je met Parviz Shapour, een veelgeprezen satiricus, geboren op 23 februari 1924. Na zijn carrière bij het Ministerie van Financiën werkte hij voor lokale kranten en tijdschriften. Hij werkte samen met de beroemde dichter Ahmad Shamlou en hij was één van de culturele en literaire leiders van Iran. Je bleef schilderlessen volgen en naaien. Samen met Parviz verhuisde je naar Ahvaz, de stad van de bruggen. Op je zeventiende werd jullie zoon Kamyar geboren. Op je negentiende zijn Parviz en jij gescheiden. Parviz kreeg de voogdij over Kamyar, wat je verwoeste.

Je ging terug naar Teheran, waar je gedichten schreef. Op je twintigste verscheen je debuutdichtbundel 'De Gevangene'. Je schreef controversiële poëzie met een sterke, vrouwelijke inborst, wat je veel negatieve aandacht opleverde en openlijke afkeuring. Je kreeg een inzinking en je werd opgenomen. In 1958 verbleef je negen maanden in Europa. Je volgde filmcursussen in Duitsland en Italië. Terug in Iran ging je op zoek naar een baan en ontmoette je de schrijver/filmmaker Ebrahim Golestan, die jou stimuleerde om je eigen instinct te volgen, je te uiten en zelfstandig te wonen. Ebrahim en jij kregen een liefdesrelatie. Ebrahim is geboren op 19 oktober 1922 in Shiraz. Hij was getrouwd met zijn nicht Fakhri en hun zoon was de fotojournalist Kaveh, die door een landmijn werd gedood, en hun dochter is Lili, een vertaalster/schrijfster en eigenares van de Golestan Gallery in Teheran. Ebrahim betaalde je appartement in Noord-Teheran.

Je dichtbundels 'De Muur', opgedragen aan je ex-man, en 'Opstand' verschenen. In 1962 verscheen jouw documentaire 'Het Huis Is Zwart', wat 22 minuten duurt. Het gaat over het leven en lijden van een kolonie melaatsen in het dorp Behkadeh Raji, in 1961 op initiatief van koningin Farah Diba gesticht. Het was de enige film, die je hebt geschreven en geregisseerd. Je documentaire won vele internationale prijzen. Je deed twaalf dagen over de film. Je filmde ook Hossein Mansouri, het kind van twee melaatsen, waar je zeer gehecht aan was. In 1964 verscheen je dichtbundel 'Een Andere Geboorte', opgedragen aan Ebrahim Golestan, met verfijnde, volwassen poëzie, modern en baandoorbrekend. Van 1955 tot 1967 had je een liefdesrelatie met de beroemde dichter Nadir Naderpur.

Op 13 februari 1967 kreeg je in Darrus om half vijf een auto-ongeluk. Om te voorkomen dat je een schoolbus zou raken, zwenkte je jouw Jeep, die daarna tegen een muur knalde. Tijdens de tocht naar het ziekenhuis ben je overleden door de verwondingen aan je hoofd. Sommigen denken dat je zelfdoding pleegde. Je werd tweeëndertig jaar en je bent begraven op de Zahir-od-dowleh begraafplaats in de wijk Darband in Teheran. Je gedicht 'Laten we geloven in het begin van het koude seizoen' is postuum verschenen en wordt door sommigen als één van de best gestructureerde, Perzische gedichten beschouwd. Ebrahim woont sinds 1975 in Sussex. Na de Islamitische Revolutie in 1979 werd je poëzie ruim tien jaar verboden.