Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Bij 'Breekbare dagen' van Philippe Besson

Philippe Besson is geboren op 29 januari 1967 in Barbezieux-Saint-Hilaire in de provincie Charente. Zijn vader is leraar en zijn moeder is de klerk van een notaris. Hij heeft een oudere broer. Vanuit zijn ouderlijk appartement keek hij op het schoolplein van zijn vader's school. Hij vond zijn heil in studies. Hij is afgestudeerd aan de Rouen Business School, waar hij sociaal recht studeerde. Op zijn 22-ste ging hij naar Parijs, waar hij in de advocatuur werkte en arbeidsrecht doceerde. Hij was vijf jaar de rechterhand van de zakelijk leidster Laurence Parisot als directeur van Human Resources en hij was secretaris-generaal van het Franse Instituut voor advies. Daarna was hij directeur van T-Online en Club Internet.

Vanaf 4 september 1999 las hij verhalen van veteranen uit de Eerste Wereldoorlog, wat hem aanmoedigde om schrijver te worden. In 2001 verscheen zijn debuutroman 'In de afwezigheid van mannen' bij Éditions Julliard, in 1942 opgericht door Henri René Julliard. In deze roman wordt Marcel Proust geportretteert en hij kreeg er de Emmanuel Robles prijs voor. In augustus 2001 verscheen 'Zijn broer', genomineerd voor de Prix Femina. Het boek is verfilmd door Patrice Chéreau, met Eric Caravaca en Nathalie Boutefeu in de hoofdrollen. De film won een Zilveren Beer op het Berlijnse Film Festival. In 2003 verscheen 'Een Italiaanse jongen', genomineerd voor de Prix Goncourt en de Médicis. Hij besloot zich full-time aan het schrijven te wijden.

In 2004 verscheen zijn roman 'Breekbare dagen', gepresenteerd als het dagboek van Isabelle, de jongere zus van Jean-Nicolas Arthur Rimbaud (1854 - 1891), vanaf de maand mei 1891 tot het overlijden van Arthur op 10 november 1891 en zijn begrafenis. Isabelle is in juni 1860 in Charleville geboren en op 20 juni 1917 in Neuilly-sur-Seine overleden door kanker. Ze werd 57 jaar. Ze was getrouwd met Pierre Dufour (1855 - 1922), een kunstschilder/dichter/beeldhouwer, beter bekend onder zijn pseudoniem Paterne Berrichon. Tijdens zijn studies in Parijs ontmoette hij Paul Verlaine. Als groot bewonderaar van Arthur's poëzie, begon hij een correspondentie met Isabelle, met wie hij in 1897 trouwde. Pierre beschreef Arthur's leven, wat hij aanzienlijk vervalste en ophemelde. Een derde deel van zijn poëzie heeft hij weggelaten en tweederde deel van zijn correspondentie. Arthur's homoseksuele relatie met Paul Verlaine heeft hij helemaal weggemoffeld en zo zou Arthur op zijn sterfbed zijn roomse geloof hebben hervonden, verzonnen en aangedikt door Isabelle.

Pierre was bevriend met de dichter/toneelschrijver Paul Claudel, de jongere broer van de beeldhouwster Camille Claudel. De kruisbestuiving in het kunstdorp is vaak intens. Het lezen van de prozagedichten 'Les Illuminations' van Arthur was van allergrootste betekenis voor hem. Dat geldt ook voor mij. Zijn vrouw Mary Perrin poseerde voor Pierre. Isabelle was de enige erfgename van Arthur. Op 18 december 1875 overleed Vitalie Rimbaud aan synovitis tuberculose, de jongere zus van Arthur, die 17 jaar werd. Arthur schoor zijn hoofd kaal als teken van rouw. In juli 1857 overleed Victorine Rimbaud, een ander zusje van Arthur, die een maand werd. In 1860 zijn de ouders van Arthur gescheiden, toen hij vijf jaar was. Uit zijn verdriet en woede ontwikkelde hij een rebellistische dichtvorm.

'Breekbare dagen' is subliem geschreven, vaak met korte, veelbetekenende zinnen. Het koste me moeite om het uit te lezen, omdat ik bang was voor de leegte na zoveel naar de keel grijpende schoonheid. Een regisseur heeft de rechten van het boek opgevraagd, maar hij heeft het volgens mij nog niet verfilmd. De droom, waarin Isabelle Arthur met een kussen verstikt, lijkt mij ondenkbaar. Arthur is naast Vitalie en zijn opa, Jean Nicolas Cuif, naar wie hij vernoemd is, begraven. Opa Cuif was een agrariër met een boerderij in Roche. Denk aan de zin 'Ik, ik, die mezelf een boven alle moraal verheven magiër en engel waande, ik beland opnieuw op aarde om een plicht te vinden en de rauwe realiteit te omhelzen! Boerenkinkel!' (uit 'Een seizoen in de hel', vertaling Paul Claes). Philippe was columnist van het verdwenen, homofiele tijdschrift 'Koppig' en in 2011 ondersteunde hij een campagne voor het huwelijk van homoseksuele stellen en adoptie van kinderen door homostellen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 8 januari 2016


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 4 stemmen 124



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
8 januari 2016
Mooie beschouwing. Met veel interesse gelezen. Het boek staat op mijn verlanglijstje.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)