Ondanks je roem bleef je de inspiratiebronnen trouw

(voor Jean Richepin (1849 - 1926))

Je bent geboren op 4 februari 1849 in Médéa, Frans-Algerije. Je vader Jules Auguste Richepin was een militaire arts en ambtenaar van het Legioen van Eer, geboren op 18 augustus 1826 in Cresy-Couve, overleden op 5 februari 1892 in La Fere. Op je derde woonde je in de Aisne, waar je vader vandaan kwam. Je was een dichter, romancier en dramaturg. Je was één van de zeven ontvangers van een eerste druk van 'Une Saison en Enfer' van Arthur Rimbaud.

In 1866 ontdekte je het Quartier Latin, waar je al snel opviel door je excentriciteit. Via de Circle Zutiques ontmoette je Cros, Verlaine, Valade, Rimbaud en Carjat. Je brak met de ideeën van de Parnasse, zoals l'art pour l'art principe. Je ontmoette Leon Bloy, Paul Bourget en Maurice Rollinat. De schrijver Raoul Ponchon was je onafscheidelijke vriend. Met hem en de dichter Maurice Bouchor richtte je de Groupe des Vivants op. Andere leden waren Germain Nouveau, Paul Bourget en Joseph Napoleon Gras.

Je studeerde vanaf 1868 aan de École Normale Supérieure, waar je briljante aanleg opgemerkt werd, ook al was je nogal ongedisciplineerd. Als jongeling heb je veel gereisd.
In 1870 behaalde je een Bachelor of Arts.

Je was sluipschutter voor de Commune, onder leiding van Charles Bourbaki. Je was o.a. rondreizende journalist, leraar, zeeman en stuwadoor in Napels en Bordeaux. In de oorlog leefde je avontuurlijk en ontregelde je jouw lichaam, net als Rimbaud. Je genoot vier jaar van het vrije zwerversleven. Je was sterk beïnvloed door Petrus Borel, Charles Baudelaire en Jules Vallès. Je verwierp het zinloze juk van sociale en culturele conventies om louter instinctief het leven te vieren. Je schepte op over je fysieke, mannelijke kracht en je verzonnen zigeunerbloed, zij het met een glimlach.

In 1876 verscheen je beroemdste gedicht 'La Chanson des Gueux', waarvoor je een maand in de Sainte-Pélagie gevangenis moest zitten, omdat ze het gedicht onfatsoenlijk vonden. Gezien de lijst van literaire gevangenen was het bijna een eer te noemen. In ieder geval was je roem een feit. In 'La Chanson des Gueux' verheerlijk je het uitschot van het platteland en het schuim van Parijs, de armen, rondtrekkende kooplui en bedelaars. Je plaatst hen samen met de dromers, schilders en dichters onder de bescherming van Sint François Villon en daarmee op een hoger plan. Dit gedicht vernieuwde de poëzie door de klank, de welsprekendheid en de beeldenrijkdom.

In je dichtbundel 'Les Caresses' uit 1877 gebruikte je bewust grove en vulgaire taal om de bourgeoisie te choqueren. In 1880 werd je zoon Jacques geboren, die trouwde met de actrice Cora Laparcerie. In je toneeldrama 'Nana Sahib' uit 1883 speelde Sarah Bernhardt de hoofdrol, met wie je een korte liefdesaffaire had. In 1884 werd je zoon Tiarko geboren. Je latere dichtbundels kenmerken zich door sensualiteit, opstandigheid en provocerend atheïsme. Je bekendste romans zijn 'La glu' en 'Miarka: la fille à l'ourse'. Je bleef uiteindelijk de zwerverswereld van het uitschot trouw.

In 1908 werd je lid van de Académie Française, al was er veel weerstand.

Je overleed op 12 december 1926 in Parijs. Je werd 77 jaar en je bent begraven in Pléneuf-Val-André, waar je graag vakantie vierde met Raoul Ponchon, die in december 1937 naast jou is begraven.