Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Je zag hoe de nazi's je boeken verbrandden

(voor Emil Erich Kästner (1899 - 1974))

Je bent geboren op 23 februari 1899 in Dresden. Je vader Emil Richard Kästner was een meester zadelmaker. Je moeder Ida Amalia Augustin was een dienstmaagd en later een haarstyliste om het inkomen van je vader aan te vullen. Je had een bijzonder nauwe band met je moeder.
Toen je in Leipzig en Berlijn woonde, schreef je haar bijna elke dag en in je geschriften schreef je geregeld over haar. Volgens enkele geruchten was de Joodse arts van jullie familie, Emil Zimmermann, jouw biologische vader.
Je was enig kind, maar je had veel vrienden, zodat je niet eenzaam was.

In 1913 begon je met een lerarenopleiding in Dresden. In 1916 verliet je vlak voor de eindexamens deze opleiding. In 1917 moest je in het leger en zat je bij de zware artillerie. De brute training maakte een antimilitair van jou. Jouw opleidingsofficier Sergeant Waurich was zodanig genadeloos, dat hij een levenslange hartaandoening bij jou veroorzaakte. Samen met jouw oorlogservaringen.
Na de oorlog ging je terug naar school en vanaf het najaar van 1919 studeerde je aan de Universiteit van Leipzig. Je studeerde geschiedenis, filosofie, Duitse studies en theater. In 1925 ontving je een doctoraat voor een proefschrift over Frederik de Grote en de Duitse literatuur.

Om je studies te betalen werkte je als journalist voor de Neue Leipziger Zeitung. De publicatie van jouw erotische gedicht 'Abendlied des Kammervirtuosen', met illustraties van Erich Ohser, leidde in 1927 tot jouw ontslag. Ohser maakte later anti-nazistische cartoons en op 5 april 1944 pleegde hij zelfdoding in een nazi-cel. Hij werd 41 jaar.

Jij verhuisde naar Berlijn en je gebruikte diverse pseudoniemen. Je publiceerde gedichten, columns, artikelen en recensies in veel belangrijke tijdschriften en dagbladen. In 1928 verscheen je eerste dichtbundel 'Herz auf Taille'. Je Gebrauchs-lyrik maakte je tot een leider van de Nieuwe Zakelijkheid.

In het najaar van 1928 verscheen je bekendste kinderboek 'Emil und die Detektive', geïllustreerd door Walter Trier en vijf keer verfilmd.
In 1933 volgde 'Emil und die Drei Zwillinge' en 'Das fliegende Klassenzimmer', dat drie keer verfilmd is.
Van 1927 tot 1931 woonde je op de Prager Strasse 17 en daarna tot februari 1945 op de Roscherstrasse 16.
Je was een pacifist en je was tegen het nazi-regime. De nazi's verbrandden jouw boeken, waar je getuige van was. In 1944 werd je huis door een bom verwoest en is veel van je schrijfwerk in vlammen opgegaan. Begin 1945 ging je naar Mayrhofen in Tirol, waar je het einde van de oorlog meemaakte. In het platgebombardeerde Dresden herkende je de straten en de bezienswaardigheden uit je jeugd niet meer.

In je autobiografie 'Als ich ein kleiner Junge war' schreef je over Dresden: 'In duizend jaar werd haar schoonheid gebouwd, in één nacht werd zij volkomen vernietigd.'
Je verhuisde naar München, waar je cultuur-redacteur voor de Neue Zeitung werd. Je was ook de uitgever van 'Pinguin', een kinder- en jeugdtijdschrift. Je deed aan literair cabaret en je werkte voor de radio. Je schreef van alles over het nationaal-socialisme en je bleef kinderboeken schrijven, o.a. 'Die Konferenz der Tiere', een pacifistische satire, waarin de werelddieren zich verenigen om met succes de mensen tot ontwapening en vrede te dwingen. Vanwege je toenemende alcoholisme publiceerde je steeds minder. In 1951 overleed je moeder en in 1957 overleed je vader.

In 1957 kregen Friedl Siebert en jij een zoon, genaamd Thomas.
In 1957 kreeg je de Georg Buchner-prijs, in 1959 het Bundesverdienstkreuz, in 1960 de Hans Christian Andersen Award en in 1961 de Lewis Carroll shelf Award.
Je bent nooit getrouwd. Thomas groeide op in Berlijn met zijn moeder Friedl.
Je twee laatste kinderboeken heb je voor Thomas geschreven, die je door de scheiding miste.

Op 29 juli 1974 overleed je door slokdarmkanker in het Neuperlach ziekenhuis in München. Je werd 75 jaar en je bent begraven op de St. George begraafplaats in München.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 november 2016


Geplaatst in de categorie: idool

4.8 met 4 stemmen 54



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
3 november 2016
Email:
agschulzziggo.nl
Boeiende beschouwing, Joanan, zoals de meeste van jouw hand. Ik meen me te herinneren, dat het rond 1951 moet zijn geweest, dat ik met veel plezier de verfilming van zijn kinderboek "Das doppelte Lottchen" in een matineevoorstelling heb gezien.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)