Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Waar een wil is, is een weg...

(voor Louis Artan (1837 - 1890))

Je bent geboren als Louis Victor Antonio Artan de Saint-Martin op 20 april 1937 in Den Haag. Je stamde uit een adellijke familie met artistieke talenten. Jouw vader was een hoge legerofficier en vleugeladjudant van prins Frederik van Oranje-Nassau. In 1842 verhuisde je met jouw familie naar Essene en kreeg je het Belgische staatsburgerschap. Eind 1842 overleed jouw vader en verhuisde je naar Brussel.

Je trainde voor een militaire carrière, maar op jouw 20-ste stopte je daarmee om vervolgens zes jaar in de Ardennen rond te struinen, waar je natuurstudies deed. In die tijd raakte je bevriend met de romantische schilder Edouard Delvaux, 31 jaar ouder en de kleinzoon van de beeldhouwer Laurent Delvaux (1696 - 1778) en de leerling van de schilder Henri Van Assche, die graag watervallen schilderde. Zijn nicht Isabelle Catherine van Assche was zijn leerlinge. Haar zus Amélie was een miniaturistische schilderes, die portretschilderes en hofschilderes van de eerste, Belgische koningin Louise-Marie van Orléans was. Deze koningin overleed op 11 oktober 1850 door tuberculose in het voormalige, koninklijke paleis in Oostende. Ze werd 38 jaar en ze is begraven in de Koninklijke Crypte van de Kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Laken.

Na 1858 ging je geregeld naar Parijs, waar je werd beïnvloed door de schilderschool van Barbizon en de Franse zeeschilder Eugène Louis Boudin, die van Charles Baudelaire een schitterende hommage kreeg toebedeeld. Camille Corot noemde hem de 'luchtkoning'. Je volgde enkele lessen van Delvaux, maar je was voornamelijk autodidactisch. In 1860 ging je naar België terug. In 1861 trouwde je met Elisabeth Gavage en je ging in Elsene wonen. In 1863 ontmoette je de schilder Louis Dubois, een groot verdediger van het realisme en o.a. dik bevriend met Gustave Courbet en Félicien Rops. Hij overleed op 28 april 1880 in Schaarbeek en hij werd amper 50 jaar.

Via Dubois kwam je in contact met de landschapsschilder Hippolyte Boulenger, die jou het Zoniënwoud in Tervuren toonde. Hij overleed in een troosteloos, Brussels hotel door zijn zenuwziekte (epilepsie) en alcoholisme. Hij werd 37 jaar. Je schilderde ook kleurrijke schilderijen in Genk. Verder schilderde je in Breskens, Vlissingen en Terneuzen. In 1864 raakte je failliet en werd je noodgedwongen beroepsschilder. In Bretagne schilderde je de zee op vele, subtiele manieren. Je woonde een tijd in Blankenberge, vanwaar je langs de Noordzee, het Kanaal en de Schelde zwierf. Je was mede-oprichter van de Société Libre des Beaux-Arts en van de Société Internationale des Aquafortistes.

In 1873-1874 was je in Antwerpen en in 1875 deelde je in Parijs een atelier met Félicien Rops. Je woonde een tijd in Berck-sur-Mer, waar je enkele van jouw beste schilderijen maakte. Vanaf 1880 hanteerde je een impressionistische stijl. In 1881 werd je in de Leopoldsorde geridderd. In 1883 won je een gouden medaille op de Expositie van Amsterdam. Jouw laatste levensjaren woonde je in de badplaats De Panne, waar je een oude douaneloods tot jouw atelier ombouwde. Op 23 mei 1890 ben je in Oostduinkerke overleden door griep. Je werd 53 jaar en je bent in Oostduinkerke begraven, onder een door de art-nouveau-architect Victor Horta ontworpen zerk.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 januari 2018


Geplaatst in de categorie: idool

3.7 met 3 stemmen 397



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
23 januari 2018
Lieve Ineke, ik weet dit inmiddels en ik respecteer jouw sociale beperkingen, ook al omdat ik diezelfde sociale beperkingen heb. Zie eens aan. Volgens sommigen ben ik met name autistisch, het zal allemaal wel. Borderline grenst namelijk aan alle psychiatrische stoornissen. Schizofrenie zou ook maar zo kunnen. Ondanks die stigmata doe ik gewoon mijn schrijversding, ook al heb ik innerlijk ontzettend veel verdriet. Mijn schrijfpassie is echt mijn ding en dat al jarenlang! Op verre afstand zijn we hoe dan ook zeer verbonden met elkaar, oerlieve Ineke, en blijf ik jouw schrijfwerk volop loven! Met Gabriëla Mommers heb ik net zo'n afstandsrelatie, haar kan en durf ik ook niet in het echt te ontmoeten! Misschien zijn we alledrie wel teveel door de mensen gekwetst! Heel goed mogelijk. Edoch, bewonderenswaardige Ineke, ontvang toch mijn virtuele, stevige en langdurige hug! Take it!
Naam:
ineke broeckx
Datum:
22 januari 2018
Lieve Joanan,

Ik kan me voorstellen dat je me lief vindt
Ik vind jou ook een lieverd en er is niets mis
met je, maar om tragische redenen die ik je nooit
zal kunnen toelichten, zal ik nooit nader contact
kunnen aangaan. Je commentaar op mijn schrijfsels
wordt altijd zeer op prijs gesteld

Ineke

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)