Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over reizen

Patroonheilige van de vruchtbaarheid

Subtitel: ritueel in Ulaan Bataar

Sjamanisme, citaat, is het manipuleren van bovennatuurlijke machten door een sjamaan die contact kan maken met geesten en de geestenwereld, veelal om op die manier door geesten veroorzaakte ziektes te genezen.

Marcel Proust, een eind 19de- begin 20ste-eeuwse modernistische Franse romanschrijver die een intensief-sociaal leven leidde totdat hij zich uit de salons van de Derde Franse Republiek terugtrok om in een met kurk beklede kamer zich bezig te houden met, zich te wijden aan het schrijven van 'A la recherche du temps perdu', dat tussen 1913 en 1927 postuum verscheen.

De vergankelijkheid tot bestendige kunst transformeren was Prousts missie. Dit deed hij door het geheugen, geleid door associatieve, lees: maatschappelijke patronen van de onbewuste herinnering centraal te stellen. Op deze wijze verwerkte Proust zijn persoonlijk(e) bewustzijn en ervaring tot een poëtische en sublieme weergave van een decadente, dus snobistische maatschappij.

In het kader van zowel titel als onderwerp van deze beschouwing citeer ik Proust: de enige échte ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landschappen, maar uit het ontvangen van nieuwe ogen.
In 2001 bezocht ik vanuit de Russische hoofdstad Moskou met de Trans-Siberië-Express de Chinese hoofdstad Beijing. Met een 4-daagse tussenstop in het ongerepte Mongolië. Wat een unieke ervaring met zowel de stedelingen van de hoofdstad Ulaan Bataar als de nomaden in de Mongoolse heuvels en op die immer uitdagende en weidse steppe. Veel van de (inmiddels semi-) nomadisch levende inwoners leven hun leven zoals zij dat ook reeds in de hoogtijdagen van het Djengis Khan-rijk deden. De oorspronkelijke nomadische herders ofwel de Mongolen praktiseerden het Sjamanisme tot in de 13de eeuw. Langzaam maar zeker vond een omvorming van het Sjamanisme tot het Tibetaanse boeddhisme plaats, met uiteindelijk in de 16de eeuw officiële erkenning als religie. Diverse elementen van het Sjamanisme bleven behouden om zich vervolgens met het boeddhisme te mengen.

Aangezien Mongolen in de geesten van hun voorouders geloven, geesten die meester zijn over land, hemelse creaturen en een veelvoud aan natuurgeesten, hebben zij bijzondere gebedsplaatsen om hieraan uiting te geven. Deze gebedsplaatsen zijn feeëriek. Sprookjesachtig door een keur aan kleur en daarnaast indrukwekkend door gestapelde, bij elkaar gebrachte stenen, die mij voor wat betreft hoeveelheden soms deden duizelen... . Willekeurig, aselect tot aan schofthoogte gestapelde stenen. Heilige hopen stenen met daartussenin andere materialen die als woonplaats van de geestenmeesters worden beschouwd. Zo een Mongoolse gebedsplaats wordt OVOOS of OBOOS genoemd. Bij het passeren van een OVOOS brengen Mongolen doorgaans een offerande in de vorm van geld, snoep of stukjes stof als aanvulling op de reeds aanwezige...!

De WITTE, OUDE MAN is één van de populairste pre-boeddhistische, Mongools-Sjamanistische godheden, lees: geesten. Meester van het land, de rivieren en bergen, maar eveneens van de vogels en de dieren en daarnaast de patroonheilige van de vruchtbaarheid en het lange leven. Tijdens de communistische periode werden boeddhistische kloosters vernietigd en kloosterlingen gedood of gedeporteerd. Daarentegen bleven de Sjamanistische OVOOS het landschap sieren...!


Ulaan Bataar, juni 2001

Schrijver: Annejan Kuperus, 24 maart 2018


Geplaatst in de categorie: reizen

3.0 met 3 stemmen 543



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
24 maart 2018
Een mijn blik verruimende beschouwing!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)