Liefde en lust, geest en ziel (reactie)
Hanneke: Bedankt voor je inzichten. Ik vind het een knappe uiteenzetting maar toch blijft deze beschouwing, althans voor mij, hangen in ongrijpbare begrippen zoals, geest, ziel en “alles is liefde” en begeeft ze zich al gauw op paden die ik niet makkelijk kan betreden.
Geest, ziel en liefde eenduidig te definiëren is m.i. onmogelijk en vormen daardoor een constante bron van miscommunicatie. De één vindt dit, de ander dat en een derde weer iets anders. Maar dat zeg je in feite ook dus daar zijn we het wel over eens. Mijn perspectief is het jouwe niet. Allemaal hebben we andere invalshoeken.
“Liefde is het grote, verenigde geheel, de totale pan met soep”, zeg je. Het wordt dan wel heel breed getrokken en daardoor wordt het ook weinigzeggend m.i.. Zijn de door ons te ervaren nare kantjes aan de natuur zoals oorlogen, haat, honger etc. ook liefde?
Voor mij (mijn perspectief en interpretatie) zijn geest, ziel en liefde geleidelijk ontstane begrippen door het zich ontwikkelende reflectief vermogen van de soort mens. Het vermogen om na te denken over het verleden en plannen te maken voor de toekomst. Ziel en geest zijn volgens mij ontsproten aan het brein door het ontstaan van een streven naar een vorm van onsterfelijkheid en de daaraan gekoppelde godsbeelden. Je zegt: “We zijn veel meer dan ons lichaam”. Ik denk echter dat het voor velen gewoon een grote wens is om veel meer te zijn dan hun lichaam. Een hunkeren naar een soort onsterfelijkheid in welke vorm dan ook vereist bepaalde entiteiten die niet in een sterfelijk lichaam zijn te vangen. Geest en ziel vallen hieronder denk ik.
Ik geloof niet in een reëel bestaan van geest en ziel maar kan de begripsvorming hierover wel duiden. Hetzelfde geldt in feite voor het begrip liefde.
Mede door eerder genoemd reflectief vermogen is de mens in staat om brein gerelateerde constellaties te creëren over van alles en nog wat. Het kan alle kanten opgaan met de communicatie tussen onze hersencellen. Als mensen onder invloed van drank en/of drugs zijn beïnvloedt dat die communicatie. Verschillende soorten voedsel zullen ongetwijfeld ook in “nuchtere toestand” verschillende reacties in het brein oproepen. Maar brein gerelateerd (dus lichaam gerelateerd) blijft voor mij het kernbegrip.
Is er dan niets anders dan ons sterfelijk lichaam? Nee, in feite niet denk ik. Kan ik dan geen liefde ervaren of verheven spirituele belevenissen hebben? Natuurlijk kan dat maar wel in de kennis dat die ervaringen ontstaan door lichamelijke processen als reactie op input d.m.v. onze zintuigen. Zo zitten met ons natuurlijke lichaam in onze fysieke wereld “gevangen”.
De ervaringen zijn er echter niet minder om en hoeven per definitie niet veel te verschillen van de ervaringen van gelovigen in geest en ziel of die van pitspoezen. Zo blijft enige vorm van begrijpelijke communicatie tussen andersgelovigen toch mogelijk. Gelukkig maar.
En de lust? Tja, zonder lust zouden de begrippen geest, ziel en liefde niet eens zijn ontstaan m.i..
Hoop, geloof en liefde maar de meeste van deze is de lust.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Lust
147
Geef je reactie op deze inzending:
De laatste zin uit mijn beschouwing had ik “gejat” van Paulus uit zijn brief aan de Korintiërs. Maar dat weet je ongetwijfeld. Zijn tekst over geloof , hoop en liefde vind ik één van de mooiste teksten uit de Bijbel en je hoeft niet “gelovig” te zijn om je hierin te kunnen vinden.
Hij stelt daarin de liefde boven het geloof.
“Al ware het, dat ik met de tong der mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende cimbaal……………… En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.”
Zo komen we toch een stapje dichter bij elkaar vermoed ik.
Met betrekking tot de 3e alinea van onder die begint met "Is er dan niets anders dan ons sterfelijk lichaam? Nee, in feite niet denk ik..."
het volgende:
Ik snap wat je zegt, en veel leden van mijn naaste familie denken er net zo over. En ik respecteer dat standpunt.
Ik zie echter voor m'n ogen gebeuren dat het omgekeerde ook gebeurt: iemands gemoedstoestand beinvloedt zijn/haar lichaam en situaties waarin hij/zij verkeert. Bijv. patienten met een positieve instelling genezen vaker en sneller dan zwartkijkers. Met andere woorden, tussen het lichaam en dat wat iemand denkt/voelt/liefheeft/etc. zie ik niet een eenrichtingsverkeer maar tweerichtingsverkeer, een uitwisseling. Denk je niet? Het ene beinvloedt het andere en bevestigt/versterkt hetgeen al gaande was.
Nogmaals, dank voor het meedelen van je perspectief. Ik heb je zorgvuldige afwegingen graag gelezen.