Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Bitterzoet de smaak van onomkeerbaarheid

'TOEVAL IS NU EENMAAL DE HEERSENDE WET IN DIT BESTAAN'


Recent kocht ik TSJAIKOVSKISTRAAT 40, een autobiografische vertelling uit Rusland, van Pieter Waterdrinker. Volgens de Volkskrant is deze roman uit 2017 Waterdrinker op z'n best.
Cynisch, spottend, exuberant; zowel voor wat betreft inhoud als qua stijl. Overdaad schaadt, zegt men weleens, maar in het geval van de hier beschreven roman is hiervan geenszins sprake.
Carolina Lo Galbo van VPRO-boeken recenseerde als volgt: 'Ik vond de taal zo rijk, zo rijk geschakeerd'.

'De tsaar, die geen fluit verstand had van militaire zaken, had zich al spoedig als opperbevelhebber aan het hoofd van de strijdmachten gesteld, ingefluisterd door zijn vrouw, die weer werd ingefluisterd door Grigori Raspoetin, aan wie zij verslaafd was geraakt, omdat zij ervan overtuigd was dat God haar deze Siberische dwaas en erotomaan had gezonden om de hemofilie van haar zoontje te genezen'.

Raspoetin als hyper-seksueel was nieuw voor mij. 'Russia's greatest love machine' realiseer ik mij opeens, zong BONEY M in 1978 en voor een belangrijk deel zeer waarschijnlijk op waarheid gebaseerd. Bovendien is erotomanie geen zonde...! Raspoetin was allerminst onomstreden en waarschijnlijk heeft die onbetwistbaarheid een rol gespeeld bij zijn dood; Raspoetin werd in de nacht van 29 op 30 december 1916 in een paleis aan de rivier de Mojka te Petrograd vermoord.


Vandaag, 22 april 2018, zou ik 30 jaar samen met haar zijn geweest, als ik in 1990 het noodlot had kunnen afwenden. Mijn fatum was bijna fataal, maar zeker funest, aangezien het door mij getroffen noodlot geenszins was af te wenden. 'k Ben gestraft, en wel levenslang, voor iets waarvoor ik geen verantwoordelijkheid droeg of kon dragen: bitterzoet de smaak van onomkeerbaarheid. Niemand kan verantwoordelijk worden gehouden voor die deels vernietigende aanslag op mijn leven, behalve een of dé Hogere Macht, hetzij in de hoedanigheid van (een) God, hetzij in de belichaming van de hellevorst. Verschrikkelijk blijft het dat ik niet meer ben die ik was. Daarentegen hoef ik ook niet per se rouwig te zijn om wie ik nu ben, hoewel leven met een gedevalueerd kortetermijngeheugen nou niet bepaald een sinecure is. Nee, een kleinigheid of lichte taak is dit geenszins. Begin jaren '90 van de vorige eeuw heeft het mij zowel mijn baan als mijn vriendin gekost, daar mijn werk van het één op het andere moment te gecompliceerd en mijn leven te complex was geworden. Zo ingewikkeld en belastend voor zowel haar als zeker ook ondergetekende als patiënt dat samen verder gaan voor haar geen optie meer was...! Hoe moeilijk soms ook, opgeven is geen optie en zal ook nooit keuze zijn...!

Voorheen, misschien zelfs wel tot voor kort, zette ik mijn gratie van geluk af tegen de situatie en de omstandigheden zoals zij normaal gesproken zouden kunnen zijn geweest als de hellevorst niet zo ongenadig, maar bovenal onterecht had gere(a)geerd. Hieraan wil ik geen woorden meer besteden, daar ik dat inmiddels wel voldoende heb gedaan. Bovendien wil ik bij voorkeur niet in herhaling vallen, hoewel mijn handicap soms anders beslist.

'Toeval is nu eenmaal de heersende wet in dit bestaan', een citaat waaraan ik eerder in deze beschouwing refereerde. Voor een belangrijk deel onderschrijf ik dit citaat, aangezien ik toevallig ongeneeslijk ziek ben geworden met een levensverwachting die ik liever niet had geweten, daar deze mijn ultieme doel, eeuweling worden, beslist in het honderd gaat sturen...!

'k Ben net halverwege. Gelukkig ben ik realistisch-optimistisch van aard en met dit realistisch-optimisme hoop ik inclusief de behandelende medici menigeen, inclusief ondergetekende, aangenaam te verrassen. Neemt niet weg dat voor de tweede keer in mijn leven de grond onder mijn voeten is weggeslagen. Het leven zoals ik het onderga en beleef, koester ik, hoewel ik beter weet/zou moeten weten... . 'k Weet inderdaad beter, maar realiseer mij en ben bewust...!

Schrijver: Annejan Kuperus, 28 april 2018


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 2 stemmen 773



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
28 april 2018
Leuk gevonden, die regel: 'daar deze mijn ultieme doel, eeuweling worden, beslist in het honderd gaat sturen...!'.
En o, wat wens ik mensen graag toe om bevrijd te worden van die irrationele wens om elke dag met de last van hun onuitwisbaar geheugen op de schouders te lopen.
Zie ook mijn commentaar n.a.v. Joanan's bijdrage over dat meisje van de tv.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)