Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

70-ste verjaardag van Israël

Globaal gezien is 70 jaar ongeveer één mensenleven, dus bestaat Israël nog maar korte tijd, maar in die tijd hebben ze het uitgebouwd tot enorm modern land met een zeer hoge welvaartsstandaard. Er is enorm veel luxe en het eten is er enorm gevarieerd en smaakvol. De natuur is er adembenemend mooi en het is inderdaad het land van melk en honing geworden. Ik was vooral onder de indruk van de Golan-Hoogvlakten, die nog zo intens ongerept zijn. Daar heb ik mijn mooiste waterval gezien, maar ook de Israëlische grensposten gezien. Daar schieten ze nu destructieve raketten heen en weer tussen Syrië en Israël en omgekeerd. 'Niet omdat het moet, maar omdat het kan!', denk ik opeens, zo'n reclameslogan. Iemand die echt van de aarde en de natuur houdt, die bombardeert andere mensen niet, die vertikt het op de aarde nog meer te verwoesten.

Het journaal bracht mij de beelden uit de grensstreek met Gaza, het nauwe gebied, waar de Palestijnen destijds naartoe zijn gedreven. Toegegeven, het ligt ook aan de Middellandse Zee, dus men kan er als men dat wil ook lekker afkoelen en een ijsje op het strand smikkelen. Een Palestijn op de beeldbuis vertelde, dat Gaza aan het verstikken is, wat een extra reden van de huidige protesten langs de Israëlische grens is. Toch kun je een ander nooit de schuld gaan geven van jouw eigen verstikkingsverschijnselen en bovendien los je daar niets mee op. Waarschijnlijk probeerde hij de woede enigszins te verklaren. Indirect gaf hij aan, dat de Palestijnen meer ruimte om te kunnen ademen willen hebben. Om nou te zeggen, dat de Israëliërs van Gaza een concentratiekamp hebben gemaakt, vind ik te ver gaan, maar de boel is wel hermetisch afgesloten en dat voelt natuurlijk erg onvrij.

In de tijd van David en Goliath waren het de Filistijnen, die de vijanden van de Joden waren, wat nu de Palestijnen zijn, zeg maar. Het is daar altijd al een komen en gaan van volksstammen geweest. Mozes ontvluchtte Egypte en wilde naar wat hij noemde het Beloofde Land. Hij dacht dat Jahweh duidelijk een afgebakend grondgebied voor hem en zijn Joodse volk in petto had. Op zich ook een vreemd waanidee, want in feite deed hij aan landjepik en zelfs de diverse, Joodse stammen bestreden elkaar, zoals dat nog steeds het geval is, alleen is dat nu minder zichtbaar. De schrijfster Els van Diggele stelt dat de Palestijnen soms banger voor elkaar, dan voor de Israëliërs zijn. Ook de Palestijnen bestrijden elkaar. Het is één kluwen van onenigheid daar.

Volgens de laatste gegevens zijn er minstens 55 Palestijnen gedood door met scherp schietende, Israëlische militairen. Ze zeggen uit zelfverdediging, maar overdrijven ze dan niet heel erg veel? Ze hebben alleen diegenen gedood, die een daadwerkelijk gevaar voor Israël betekenden, zeggen ze, papegaait premier Benjamin Netanyahu hen na. Enkele Palestijnen gooiden met molotov-cocktails en sommigen probeerden explosieven bij het grenshek te plaatsen. Waren de vaak jonge militairen soms bang voor een doorbraak en een massale stormloop? Dat zou dan een nog groter bloedbad hebben opgeleverd. Zo levensmoe zijn die Palestijnen nou ook weer niet, lijkt mij. Ik zag dat ze met stenen slingerden en ik moest natuurlijk weer aan David denken, die met een slingerende steen de Filistijnse reus Goliath wist te verslaan. Even raakte ik in verwarring. Is de huidige David wellicht een Palestijn? Kwam Jezus ook niet altijd op voor de minderbedeelden, de zwakkeren, de onderdrukten en de vernederden?...

Zien we in het conflict tussen de Palestijnen en de Israëliërs niet duidelijk, dat het recht van de sterkste altijd wil zegevieren? Maar is de sterkste wel het meest rechtvaardig en humaan? En denkt de sterkste, dat hij zich alles maar kan permitteren en overal mee weg kan komen? Leeft de sterkste niet in een complete waanbubble van overdreven weelde en luxe, die hij op slimme wijze van de rest van de mensheid heeft gepikt? De vete tussen de Palestijnen en de Israëliërs gaat ook over de enorme kloof tussen arm en rijk. Die gebouwde muur is typerend voor bange kapitalisten, die arme aasgieren en parasieten vrezen. Miljardair Donald Trump is van hetzelfde laken een pak en wilde een muur tussen Mexico en de VS bouwen. Daarom begrijpen die gewiekste rijkaards Donald en Benjamin elkaar zo goed en supporten ze elkaar op bombastische wijze.

Met grote afkeer zag ik hoe de schijnbaar smetteloze Ivanka Trump de plaquette op de nieuwe, Amerikaanse ambassade in Jeruzalem onthulde. De naam van haar narcistisch-gestoorde pappie stond er in dikke letters afgebeeld. De Trump-ambassade is geopend. De schoonzoon van Donald, Jared Kushner, stond er ook in zijn peperdure maatpak bij te pronken. Pronkzucht is een duidelijk kenmerk van uiterste decadentie en een dekmantel voor spiritueel lege hulzen. Via een beeldscherm sprak twitterkoning Trump nog wat lovende woorden voor met name zichzelf en verder zag ik allemaal gelijkgestemde rijkaards in zelfgenoegzaamheid gedompeld en zich werkelijk niets aantrekkend van de minstens 55 vermoorde Palestijnen enkele kilometers verderop. Daar zaten ook onschuldige vrouwen en kinderen tussen. Het was echt niet gericht, maar juist lukraak schieten om de massa af te schrikken.

Natuurlijk is het ook zo dat de Palestijnen behoorlijk irritant kunnen provoceren, maar dat is hun laatste uitlaatklep en dus deels heel begrijpelijk. Meer begrip van Israëlische zijde zou logisch en hoogstgewenst zijn. Dat Israël zegt, dat ze tegen de Hamas hebben opgetreden, is ook een foutief beeld van de waarheid. Hamas-strijders herken je echt niet één-twee- drie in zo'n grote massa. Hamas is fundamentalistisch-islamistisch. Ieder weldenkend mens is daar tegen, maar om ze als oud vuil neer te knallen, gaat echt veel te ver en is uiterst Jahweh-loos. Een mens is namelijk veel meer dan zijn/haar overtuigingen en geloofsdenkbeelden. Het martelaarschap zit ook erg ingebakken bij de islamieten en dat wordt inderdaad wel eens hoogst irritant, mede omdat het ook echt op zinloze wijze mensen het dodenrijk instuurt. Ze lokken soms op subtiele wijze ook geweld uit en wanneer er dan onschuldigen worden getroffen, dan zijn ze er als de kippen bij om dat als een groot drama op te voeren, wat het ook is, maar ze buiten het ook uit als negatieve propoganda inzake de vijandelijke daders.

De perpetuum mobile van de onenigheid tussen Israël en de Palestijnen zal altijd weer oplaaien, mits de betrokkenen zichzelf eens zonder bevooroordeling in de anderen willen inleven. Dan zullen ze zien, dat de strijd om een menswaardig bestaan bij beiden eender is, en dat het verschil in rijkdom een grote, negatieve factor is. Beide partijen zullen elkaar het licht in de ogen moeten gunnen, wil die haatdragende vete tot een weldadige oplossing voor beide kampen komen. Israël moet ook willen inzien, dat de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem een grote provocatie in de ogen van de Palestijnen is. Humane waardigheid is niet altijd met grootgeld te bewerkstelligen. Joodse mensen zijn vaak heel creatief, wijs en intelligent, maar inzake de Palestijnen-kwestie laten ze het gek genoeg grotesk afweten. Misschien is gelijkwaardigheid het toverwoord en zullen de Israëliërs hun rijkdom kunnen gaan delen met hen, wiens voorouders ze eens botweg hebben verdreven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 mei 2018


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.5 met 2 stemmen 99



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
16 mei 2018
Email:
annekehaasnoothotmail.com
Leerzame beschouwing. Die steenslingeraars deden idd denken aan een verleden. Dank ook namens mij.
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
15 mei 2018
"Beide partijen zullen elkaar het licht in de ogen moeten gunnen, wil die haatdragende vete tot een weldadige oplossing voor beide kampen komen." Mee eens. Beschouwing die aan het denken zet, Joanan, dank je.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)